Η επιτυχία της δημοκρατικής αριστεράς είναι νίκη της λογικής και του πολιτισμού

Γεράσιμος, Γεωργάτος

www.eklogika.gr, 2010-11-17

Από το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών συνάγονται ενδιαφέροντα ειδικά και πιο γενικά συμπεράσματα. Υπό κομματική οπτική, ο μεγάλος νικητής είναι αναμφίβολα η νεοπαγής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που μετρώντας ζωή μετά βίας τεσσάρων μηνών, στερούμενη υλικών μέσων και προβολής, κατόρθωσε να εκλέξει ικανό αριθμό συμβούλων στους Δήμους και στις Περιφέρειες και ικανοποιητικό αριθμό δημάρχων, με κορυφαία επιτεύγματα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Πάτρας. Η επιτυχία της αποτελεί νίκη της λογικής. Και σε αυτή τη χώρα ό,τι είναι λογικό είναι και προοδευτικό.

Το ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκε σε πρωταθλητή της παλινωδίας. Ενώ κατά το μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής περιόδου επέμενε για τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών, μόλις αισθάνθηκε τα δύσκολα μετακόμισε στο γήπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέτοντας εκβιαστικά πολιτικά διλήμματα, για να επιστρέψει στο αυτοδιοικητικό πεδίο μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου. Η αδυναμία του να υπερβεί τον κακό εαυτό του, αλλά και η απογοήτευση των πολιτών από την άνευ ορατής διεξόδου περιοριστική πολιτική, αποτυπώθηκε σε πολλές περιπτώσεις με την αρνητική ψήφο των πολιτών εκεί όπου οι υποψήφιοι ήταν αμιγώς δικοί του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το δήμο του Πειραιά.

Η Ν.Δ αναδείχθηκε σε πρωταθλητή της υποκρισίας. Υπέρ του Μνημονίου στο εξωτερικό, πύρινοι λόγοι εναντίον του στο εσωτερικό και υποσχέσεις για ταχυδακτυλουργική εξάλειψη του υπέρογκου χρέους εντός δεκαοκτώ μηνών με αδιευκρίνιστο μίγμα πολιτικής και χωρίς υποβολή αιτήματος εκλογών. Ποιος πείθεται;

Η παραδοσιακή και η αποκαλούμενη ριζοσπαστική αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ) αναδείχθηκε σε πρωταθλητή του αδιεξόδου. Με την εμμονή της στον αντιμνημονιακό χαρακτήρα των εκλογών και με απόψεις του τύπου «ο Καλλικράτης είναι το Μνημόνιο στην αυτοδιοίκηση», θέλησε να ταυτίσει χονδροειδώς και απολύτως τις αυτοδιοικητικές εκλογές με κεντρικά πολιτικά διακυβεύματα. Κατόρθωσε έτσι να συνταυτιστεί με την πολιτική της ΝΔ ως ένα κατακερματισμένο και ετερόκλητο συνονθύλευμα με παντελή απουσία πρότασης διεξόδου. Η γενικώς και αορίστως αντίσταση και ανατροπή δεν συγκροτεί διέξοδο.

Η πόλωση γύρω από το ερώτημα υπέρ ή κατά του Μνημονίου, τα εκβιαστικά διλήμματα και η αντιφατικές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της Αριστεράς, ενέτειναν την αποχή που με το κρίσιμο και δραματικό μέγεθός της καταδεικνύει αφενός την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς ένα πελατειακό, διεφθαρμένο, αναξιόπιστο και γι` αυτό παλαιωμένο και ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα, αλλά και την αμηχανία τους αφετέρου από την απουσία πειστικής εναλλακτικής πρότασης. Ίσως γι` αυτό οι πολίτες δεν κινητοποιούνται δυναμικά κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Η αποχή όμως δεν αποτελεί λύση, καθώς τις εξελίξεις τις καθορίζουν οι παρόντες και όχι οι απόντες. Ούτε το «σύστημα» πρόκειται δια της αποχής να καταρρεύσει.

Μέσα σε αυτό το δύσκολο τοπίο μόνο η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ακολούθησε το δρόμο της λογικής και της συνέπειας καταψηφίζοντας το Μνημόνιο στη Βουλή, επισημαίνοντας την ανάγκη συνεκτικού εναλλακτικού σχεδίου για έξοδο από την κρίση και κυρίως εμμένοντας σταθερά και χωρίς παλινωδίες στον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών και τις υπαρκτές δυνατότητες που προσφέρει το νέο θεσμικό πλαίσιο του Καλλικράτη για την αντιμετώπιση πλευρών της κρίσης στην πράξη και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Με ευέλικτη πολιτική συμμαχιών στη βάση της φερεγγυότητας των προσώπων και της αξιοπιστίας των προγραμμάτων, χωρίς να επιδιώκει στείρες αντιπαραθέσεις και στενές κομματικές καταγραφές, έδωσε τη δυνατότητα σε ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, και την αντίθεσή του στο Μνημόνιο να εκφράσει και να επιλέξει τις αυτοδιοικητικές αρχές που πιστεύει ότι θα βγάλουν από το τέλμα τις πόλεις και τις περιφέρειες.

Όμως από την επιτυχία Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη και Καμίνη στην Αθήνα συνάγονται και άλλα γενικότερα συμπεράσματα, με πρώτο ότι μεγάλος αριθμός πολιτών απεγκλωβίζεται από τα κομματικά στεγανά και το δίπολο συντηρητισμός και διαχείριση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη μια και αδιέξοδο κήρυγμα ανατροπής της αριστεράς από την άλλη και εμπιστεύεται τη μεταρρυθμιστική στρατηγική, γεγονός που δικαιώνει τις πολιτικές κατευθύνσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Διαφαίνεται έτσι και μια ισχυρή τάση αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού. Επιπλέον, η κατίσχυση Μπουτάρη και Καμίνη ίσως απαντά με έναν τρόπο και στο βασανιστικό ερώτημα των σχέσεων της Αριστεράς με τη Σοσιαλδημοκρατία. Απέναντι στη μετωπική στρατηγική του διεμβολισμού που εκφράστηκε π.χ με την επιλογή Μητρόπουλου, η στρατηγική της μετατόπισης πολιτικών θέσεων και ψηφοφόρων αποδεικνύεται αποτελεσματικότερη, δικαιώνοντας και πάλι τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Κυρίως όμως, η επιτυχία των προτάσεων της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη επιβεβαιώνει ότι είναι υπαρκτό ένα κίνημα πολιτών, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, που αρνείται το σκοταδισμό, τη συντήρηση, την οπισθοδρόμηση και το λαϊκισμό, που υπερασπίζεται τον ορθό λόγο και την πρόοδο και απαιτεί ποιότητα και αισθητική στο λόγο και στη συνολική εικόνα της πολιτικής εξουσίας, γεγονός εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Γι` αυτό το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών αποτελεί πρωτίστως μια μεγάλη νίκη της λογικής και του πολιτισμού.

Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5375