Εκλογές πολιτικό σύστημα και η ΔΗΜ.ΑΡ.

Παναγιώτης, Δημητρακάς

2010-11-24

● 1.000.000 ψηφοφόροι, το 14,5% των ψηφισάντων του 2009 απείχαν από τις περιφερειακές εκλογές του Α’ γύρου.

200.000 και πάνω, ψήφισαν πρόσθετα άκυρο –λευκό από τον μέσο όρο των άκυρων –λευκών των τελευταίων νομαρχιακών και βουλευτικών εκλογών. Ποσοστό αύξησης 3% περίπου.

Το «κόμμα» της πρόσθετης αποχής, άκυρου – λευκού, καταγράφεται 1,2 εκατ., το17,5% των ψηφισάντων του 2009.

● Η αποχή έπληξε το ΠΑΣΟΚ, μείωση 1.100.000 ψηφοφόροι, τη Ν.Δ., μείωση 550.000 ψηφοφόροι και το Λ.Α.Ο.Σ. Ο δικομματισμός συγκέντρωσε το 52% των ψηφοφόρων του 2009.

Από 1.650.000 ψήφους που μειώθηκε ο δικομματισμός, σχηματικά 1.200.000 πήγαν στην αποχή, 57.500 πήγαν στην Μπακογιάννη και 250.000 στους ανεξάρτητους Δημαρά- Καλούδη, και 150.000 πήγαν προς τον πόλο ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΙΑ.

Ο χώρος ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΑΒΑΝΟΣ, ΔΗΜ.ΑΡ. που κατέβηκε ξεχωριστά και οι Οικολόγοι παίρνουν επιπλέον 67.000 ψήφους από αυτούς που είχαν το 2009, με μείωση των Οικολόγων 20.000 και αύξηση των υπολοίπων σχημάτων 87.000.

● Η αποχή διαβάζεται πολυσήμαντα, ως απαξίωση του πολιτικού συστήματος και της κομματοκρατίας, ως μη αποδοχή των διλημμάτων που ετέθησαν, ως άρνηση, ιδιαίτερα από τους νέους, νομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας και της δυνατότητάς της για επίλυση των προβλημάτων.

Η μη αποδοχή του πολιτικού συστήματος από τους απέχοντες αφορά κύρια τον δικομματισμό ο οποίος βαίνει μειούμενος.

Αφορά όμως και την αριστερά, τον πόλο ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜ.ΑΡ.- ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ που δεν κατόρθωσαν να γίνουν υποδοχείς της διαμαρτυρίας και της αποχώρησης από τον δικομματισμό με κύρια αιτία την πολυδιάσπαση, την κρίση στρατηγικής και την έλλειψη πολιτικής διεξόδου, καθώς και το ΚΚΕ - ΑΝΤΑΡΣΙΑ, που βάζοντας αποκλειστικό στόχο την έκφραση της διαμαρτυρίας από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου, εισέπραξαν πρόσθετους ψήφους, χωρίς να προσφέρουν διέξοδο και παραπέμποντας στην ανατροπή του καπιταλισμού.

● Η Αριστερά (πλην ΔΗΜ.ΑΡ.– Οικολόγοι) και Ν.Δ. επέβαλαν σε ένα μεγάλο βαθμό την ατζέντα μνημόνιο- αντιμνημόνιο και ανάγκασαν και την κυβέρνηση να συρθεί στην αντιμετώπιση αυτού του διλήμματος , θέτοντας τον εκβιασμό των εκλογών.

Η αρχική εκτίμηση της κυβέρνησης, υποτίμησε το γεγονός ότι, τουλάχιστον για τις περιφέρειες, θα εκφράζονταν μια δυσανασχέτηση επειδή ήταν οι πρώτες εκλογές υπό το καθεστώς του μνημονίου.

Είναι φανερό ότι ευνοήθηκαν τα κόμματα που είχαν βάλει εξ αρχής αυτό το δίλημμα, ενώ για τη Ν.Δ. ισχύει ότι με αυτόν τον τρόπο περισώθηκε.

Η επιδίωξη της αριστεράς (πλην ΔΗΜ.ΑΡ.- Οικολόγοι) να επιβάλει την αντιμνημονιακή ατζέντα, άφησε σε ένα βαθμό στο απυρόβλητο τη Ν.Δ. και δεν αναδείχτηκαν οι αντιφάσεις της. Άφησε επίσης εντελώς έξω τα αυτοδιοικητικά κριτήρια, όπως φαίνεται και από τη θέση της στο Β’ γύρο ακόμη και για τους δήμους.

Στο χώρο της κεντροδεξιάς δημιουργήθηκε το κόμμα της Μπακογιάννη με στόχο τη διαμόρφωση συμμαχικών κυβερνήσεων διαχείρισης της κρίσης και του μνημονίου.

● Η πρώτη εμφάνιση της ΔHM.ΑΡ., στις εκλογές της περιφέρειας, έγινε στο έδαφος του διλήμματος μνημόνιο– αντιμνημόνιο που υποβίβαζε τα αυτοδιοικητικά κριτήρια. Η πόλωση που συντελέστηκε και με το δίλημμα των εκλογών που έθεσε η κυβέρνηση, δεν της επέτρεψε περαιτέρω άνοδο. Η καταγραφή του 2,1% , 120.000 ψήφους, στις περιφερειακές εκλογές είναι μια πρώτη επιτυχία. Αν θεωρήσουμε ότι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα ψηφίσουν όσοι και το 2009, τότε χρειάζεται πάνω από 200.000 ψήφους για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή της στη Βουλή. Το κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ., με 4 μήνες ύπαρξης, πέτυχε μια πρώτη συγκρότησή του, με ευκαιρία τις εκλογές. Είναι ενδιαφέρον να γίνει η σύγκριση αναλογίας μεταξύ μελών και ψηφοφόρων σε κάθε νομό.

● Στο επίπεδο των δήμων η υπέρβαση της κομματοκρατίας είναι πιο εμφανής και τα αυτοδιοικητικά κριτήρια ήταν σαφώς πιο κατανοητά. Τα αποτελέσματα του Β’ γύρου δίνουν 92 δήμοι ποσοστό 28,3% στο ΠΑΣΟΚ, 54 δήμοι 16,6% στη Ν.Δ., 166 δήμοι 51,1% στους ανεξάρτητους και 13 δήμοι 4% στην Αριστερά. Η νίκη των ανεξάρτητων συνδυασμών, μέσω των οποίων εκφράστηκε κύρια η ΔΗΜ.ΑΡ., είναι μια μεγάλη επιτυχία και επιβεβαίωση της γραμμής της που αποτυπώνεται ιδιαίτερα στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και αλλού.

• Η νέα πολιτική κατάσταση, πλην των ανωτέρω διαπιστώσεων, έχει να κάνει με :

- την αδυναμία αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της μείωσης της σπατάλης του δημοσίου

- τη διεύρυνση του ελλείμματος του 2009, από την νέα μέτρηση της Eurostat στο 15,4% του ΑΕΠ και τα πρόσθετα περιοριστικά μέτρα του προϋπολογισμού του 2011.

- τον πληθωρισμό και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, που συντελεί στο βάθεμα της ύφεσης και στη μείωση των φορολογικών εσόδων.

- τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, συλλογικών συμβάσεων και διαιτησίας

- την καθυστέρηση της εξυγίανση των ΔΕΚΟ και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων.

- το έλλειμμα σχεδίου για την ανάκαμψη και αναπτυξιακή προοπτική της χώρας

- τις εξελίξεις στην Ε.Ε., με την είσοδο της Ιρλανδίας στο μηχανισμό στήριξης, την αύξηση των spread στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, που θέτουν συνολικά το θέμα ελλειμμάτων και χρεών μιας σειράς χωρών του «νότου» της ΟΝΕ.

- την επιδίωξη αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής Συνθήκης σε μια κατεύθυνση περιοριστικής πολιτικής που θα επιτείνει την ύφεση σε μάκρος.

- την αναποτελεσματική διαχείριση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης από τους G20 με επίκεντρο τις ισοτιμίες των νομισμάτων και τον ανταγωνισμό.

● Τα προβλήματα διαβίωσης των εργαζομένων , η δημοσιονομική κρίση και η κρίση χρέους επιδεινώνονται, με αστάθμιστες παροξύνσεις στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα.

Γι΄ αυτό υπάρχει επιτακτική ανάγκη συγκρότησης μιας ολοκληρωμένης πολιτικής διεξόδου από την κρίση και το μνημόνιο για την χώρα , με αναφορά στους εργαζόμενους. Σε αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να εργαστεί η ΔΗΜ.ΑΡ.

Θεσσαλονίκη

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5413