Παραδοξότητες και σταθερές εξωτερικής πολιτικής
Π.Κ., Ιωακειμίδης
Τα Νέα, 2010-11-24
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ και γράφονται οι πλέον απίθανες – επιεικώς – παραδοξότητες για την ελληνική εξωτερική πολιτική γενικά, τις σχέσεις της χώρας µε την Τουρκία (συστάσεις για επιστροφή σε µια αδιέξοδη, εθνικιστική προσέγγιση και ρητορική), τις σχέσεις µε τη Ρωσία, τις ΗΠΑ κ.ά. ∆εν υπάρχει καµιά αµφιβολία ότι χρειάζεται να ξανασυζητήσουµε και επαναπροσδιορίσουµε ίσως τους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής ορίζοντας ένα «νέο δόγµα» (όπως άλλωστε ορθώς ανήγγειλε ο υπουργός Εξωτερικών), καθώς επίσης χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουµε και την ευρωπαϊκή πολιτική ειδικότερα. Η άσκηση αυτή οφείλει να λάβει υπόψη τις δραµατικές αλλαγές που έχουν συµβεί τα τελευταία χρόνια σε παγκόσµιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως π.χ. το γεγονός ότι έχουµε µετακινηθεί ιδιαίτερα µετά την έκρηξη της παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης (µε την κατάρρευση της Lehman Brothers)από µια παγκόσµια ισορροπία (παγκοσµιοποίηση), όπου κέρδιζαν όλοι ή σχεδόν όλοι (win-win situation), σε µια νέα κατάσταση «µηδενικού αθροίσµατος» (zero-sum), όπως αναλύει ο G. Rachman στο νεοεκδοθέν βιβλίο («Zero-Sum World, Politics, Power and Prosperity After the Crash», Atlantic Books, 2010). Η επανεξέταση είναι εποµένως αναγκαία. Αλλά η άσκηση αυτή δεν µπορεί να παραβλέψει ορισµένες «σταθερές» της ελληνικής πραγµατικότητας. Και η πρώτη «σταθερή» είναι ότι η Ελλάδα είναι και θα παραµείνει µέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.)
και το γεγονός αυτό προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες αλλά επιβάλλει και ορισµένους περιορισµούς που δεν µπορούν να αγνοηθούν. Προσφέρει την ευκαιρία π.χ. για την Ελλάδα να αξιοποιήσει καλύτερα το ενωσιακό πλαίσιο για να µεγιστοποιήσει την επιρροή και τον ρόλο της στο ευρύτερο περιφερειακό και διεθνές σύστηµα. Στο σηµείο αυτό µπορούν να γίνουν περισσότερα απ’ ό,τι έχουν γίνει µέχρι σήµερα, αλλά δεν µπορούµε να πάµε πέρα από το πλαίσιο της Ενωσης, όπως εισηγούνται ορισµένοι επικαλούµενοι το παράδειγµα της Τουρκίας, παραβλέποντας ότι η Τουρκία δεν είναι µέλος της Ενωσης αλλά θέλει εντόνως να ενταχθεί και να υποβληθεί στους περιορισµούς και την πειθαρχία του συστήµατος. Ψυχραιµία εποµένως, οι ασκήσεις της Τουρκίας και το «στρατηγικό βάθος» του κ. Νταβούτογλου έχουν ενδιαφέρον, αλλά ας µην παραβλέπουµε σταθερές και πραγµατικότητες σε ό,τι αφορά την Ελλάδα…
Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5423