ΕΝΤΑΞΕΙ, τα αγγλικά του Ντοµινίκ Στρος-Καν – όπως και του Ζαν-Κλοντ Τρισέ _ θυµίζουν λίγο τον «Ροζ Πάνθηρα». Ωστόσο, οι οµοιότητες µε τον επιθεωρητή Κλουζό σταµατούν εκεί. Ο διευθυντής του ∆ΝΤ έδωσε µαθήµατα πολιτικής.
Μάθηµα πρώτον, η πολιτική θέλει θάρρος. ∆εν είναι για αυτούς που προτιµούν να κρύβονται. Ο Στρος-Καν θα µπορούσε να µην έρθει στην Αθήνα. Στο κάτω κάτω, οι δικοί µας πάνε κάθε τρεις και λίγο στην Ουάσιγκτον και ο ίδιος πάει στις Βρυξέλλες για να τους συναντήσει. Ωστόσο, ο Ντοµινίκ ήρθε γιατί είναι η ελληνική κοινωνία που ζει στους ρυθµούς – ή µάλλον στα δεσµά – του Μνηµονίου. Κίνηση συµβολισµού, αλλά και πολιτικής ηθικής.
QQQ
ΜΑΘΗΜΑ ΔΕΎΤΕΡΟΝ, η πολιτική γίνεται µε τον λόγο. Με τη λούφα και τη µούγκα δεν πας πουθενά. Πρέπει να µιλήσεις, να απαντήσεις, να εξηγήσεις – να µη φοβηθείς να συζητήσεις.
Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι ο Ντοµινίκ Στρος-Καν παρουσιάστηκε ενώπιον της Επιτροπής Οικονοµικών Υποθέσεων στην αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής. Εκεί γίνονται οι συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών οµάδων. Μόνο που εδώ και καιρό δεν µιλούν οι βουλευτές για να κάνουν τοποθετήσεις ή ερωτήσεις. Μιλούν εξ ονόµατος όλων οι Παπανδρέου και Σαµαράς. Η ελληνική πολιτική είναι σε φάση αρχηγικού ολοκληρωτισµού.
QQQ
ΜΑΘΗΜΑ ΤΡΙΤΟΝ, η πολιτική έχει χαρακτήρα παιδαγωγικό. Προσπαθείς να µυήσεις τους άλλους – και, ιδανικά, τους πολλούς – στις απόψεις σου. Προσπαθείς να τους κερδίσεις και να τους πάρεις µε το µέρος σου. Για να είµαστε δίκαιοι, ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός που συζητά υπερβολικά µε τους υπουργούς του σε αναρίθµητες συνεδριάσεις του Υπουργικού Συµβουλίου ή µε στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε κοµµατικές συναντήσεις. Τόσο που υπάρχει ο κίνδυνος να κατηγορηθεί η κυβέρνηση ότι «συσκέπτεται και γι’ αυτό δεν σκέπτεται». Αντίστοιχα, ο Παπανδρέου έχει τόσες δηµόσιες εµφανίσεις και οµιλίες που θα µπορούσε να θεωρηθεί «υπερεκτεθειµένος» ως προς τη δηµόσια εικόνα του. Στην πραγµατικότητα, η µέθοδος Στρος-Καν είναι ψήφος µοµφής στην κουλτούρα µεγάλου µέρους του πολιτικού µας προσωπικού, ιδίως δε της Ν.∆. Από τη µία, ο κρυπτόµενος επί πενταετία Καραµανλής – για να παραµείνει «Πρωθυπουργικός» – που κατέληξε άφωνος και πολιτικά χρεοκοπηµένος λίγο πριν χρεοκοπήσει η χώρα. Από την άλλη, ο αµφίθυµος και αµφίσηµος Σαµαράς που δεν αρνείται ότι η οικονοµία θέλει εξυγίανση αλλά καταψήφισε το Μνηµόνιο.
QQQ
ΑΣΧΕΤΩΣ ΟΜΩΣ δικοµµατισµού, είναι εντελώς απογοητευτική η κακοφωνία των διαδηλώσεων και, κυρίως, η ξύλινη γλώσσα των αντιδράσεων πολιτικών και κοµµάτων στον Στρος-Καν. Τι έχουν να προτείνουν; Μας τα χρωστούσε η τρόικα τα λεφτά; Ή θα τυπώσουµε ευρώ της Μονόπολης για να πληρώνουµε; Τζάµπα µαγκιές µε σίγουρο κοµµατικό µισθό στην πλάτη του απλού πολίτη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5452