Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Το τέλος της «παθητικής» περιόδου

Παναγιώτης, Παναγιώτου

Έθνος, 2010-12-15


Η πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση δεν πιστοποίησε κάποια ανατροπή του κεντρικού πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων. Παρ’ όλα αυτά, γεγονός υπήρξε η ευρεία κοινωνική αποδυνάμωση της εκλογικής υποστήριξης του κυβερνώντος κόμματος. Ανεξαρτήτως πάντως αυτού, η σαφής εκλογική και πολιτική υπεροχή του ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ επιβεβαιώνεται και μετεκλογικά από όλες τις σχετικές έρευνες κοινής γνώμης.

Ομως επιβεβαιώνεται και κάτι άλλο: η συνεχώς μειούμενη κοινωνική υποστήριξη προς το κυβερνών κόμμα, που σημαίνει διαρκή συρρίκνωση της «κοινωνικής συναίνεσης» προς τις πολιτικές που ακολουθεί, ανεξαρτήτως αν τις επιβάλλει η «κρίση» ή όχι και αν «φταίει» η ίδια ή όχι.

Μέχρι σήμερα, παρά την κοσμογονία των αλλαγών που έχει συντελεστεί και παρά τη «δυσαρέσκεια» του κόσμου, η κοινωνική αντίδραση ήταν κατά βάση παθητική. Σε αυτό συνέβαλαν διάφορα πράγματα: πρώτον, ο αιφνιδιασμός του κόσμου από την έκταση και το βάθος της κρίσης. Δεύτερον, η μη ρεαλιστική βάση άλλων «εναλλακτικών λύσεων», που εντέλει δεν προτάθηκαν...

Τρίτον, η αποστροφή στον «λαϊκισμό» και στις «εύκολες λύσεις», μετά μάλιστα τα όσα υφίσταται. Τέταρτον, το αίσθημα έστω και παθητικής «συνενοχής» για τα όσα συνέβησαν.

Πέμπτον, ο ευρύτερος «συστημικός - ευρωπαϊκός» χαρακτήρας της κρίσης, που έως έναν βαθμό μας υπερβαίνει... Και έκτον, η απόδοση της κύριας ευθύνης για το αδιέξοδο (παρά τον διαχρονικό και διακομματικό χαρακτήρα της) στην προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτά μέχρι -κυριολεκτικά- σήμερα! Η μεγάλη σημερινή απεργιακή κινητοποίηση σε συνδυασμό με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και τις πιθανές και ίσως όχι τόσο ευχάριστες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής σηματοδοτούν μια «νέα περίοδο», παρότι κάποιες από τις παραπάνω παρατηρήσεις εξακολουθούν ακόμα να ισχύουν.

Πάντως ο «αιφνιδιασμός», το «μούδιασμα» και η «ζάλη» της πρώτης περιόδου υποχωρούν ραγδαία, καθώς όλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη ριζική ανατροπή του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων, πράγμα που καθιστά τη ζωή τους πολύ χειρότερη.

Αυτό ενεργοποιεί κοινωνικές δυνάμεις. Διαλύει σταδιακά τις «παθητικές στάσεις», ενώ παράλληλα θέτει εξαρχής και σε «νέα βάση» τα ζητήματα ευθυνών. Σήμερα λ.χ. η κυβέρνηση επιχειρεί μια κατά μέτωπο σύγκρουση με τον «ιστορικό πυρήνα» της μεταπολιτευτικής εκλογικής επιρροής της.

Είναι σαφές ότι δεν θα την αφήσει «αλώβητη» και κοινωνικά και εσωκομματικά.

Ολα αυτά, προφανώς, εντείνουν τις ήδη υπάρχουσες τάσεις ρευστοποίησης του πολιτικού σκηνικού σε όλο τον «άξονα» από Αριστερά προς Δεξιά. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις. Αλλά και κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο, εντός του 2011, η κυβέρνηση να θελήσει να επιβεβαιώσει αν η κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση που διαθέτει είναι επαρκής για να συνεχίσει...

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5466