Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Καραμπόλα Ελλάδας - Ευρώπης

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2010-12-31


Καλή χρονιά, λέει η ευχή, αλλά το πιστεύουμε; Η χώρα μπαίνει σε πολύ δύσκολη οικονομικά και κοινωνικά χρονιά, που μπορεί να κυριαρχηθεί και από πολιτικές κρίσεις. Χωρίς να υποτιμούμε τη δυναμική των πιθανών εξελίξεων αξίζει να εξαγάγουμε μερικά συμπεράσματα από το γεμάτο εκπλήξεις 2010. Δεν ξεκίνησε με τρόικα και σκληρά μέτρα η χρονιά που κλείνει. Τον περασμένο Ιανουάριο η κυβέρνηση πίστευε -ή έστω δήλωνε- ότι θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών και θα συνεχίσει να δανείζεται με ανεκτούς όρους. Κανείς δεν δήλωνε το αντίθετο, δηλαδή ότι βαδίζουμε σε πλήρες αδιέξοδο, ούτε από την αντιπολίτευση. Και έτσι το κυβερνητικό επιτελείο δεν πήρε -ούτε πιέστηκε να πάρει- τα μέτρα που επιβάλλονταν για να μην ακολουθήσει ο ωμός εκβιασμός “αγορών” και Μέρκελ. Το 2010 ξεκίνησε με την Ελλάδα μοιραία και άβουλη, αλλά με... ψηλά το κεφάλι, προς την οικονομική επιτήρηση.

ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ κυβέρνηση, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις; Όχι. Νομίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά; Δεν έρχονται χειρότερες μέρες; Αν πράγματι έρχονται, πώς προετοιμάζεται η χώρα, οι εργαζόμενοι; Πώς θα χρηματοδοτηθεί η οικονομία; Με νέο επιπλέον κρατικό δανεισμό δεν μπορούμε. Πώς μπορεί να επιτευχθεί εξωτερικός ιδιωτικός δανεισμός; Πώς θα μπει σε ανάκαμψη η οικονομία; Οι προτάσεις και οι διεκδικήσεις των κοινωνικών φορέων αποκτούν δυναμική όταν στηρίζουν τις ρυθμίσεις, οικονομικές και θεσμικές που ίσχυσαν τα προηγούμενα χρόνια... Οι όποιες προτάσεις τους για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τείνουν να διατυπώνονται κάπως σαν άλλοθι, όχι για να εφαρμοστούν.

ΤΟ 2010 ήταν το έτος κατά το οποίο φορτώθηκε υπέρμετρα και μονομερώς η εργασία το βάρος της δημοσιονομικής κρίσης. Οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που αναφέρονται στην εργασία δεν μπόρεσαν να επιβάλουν όρους, δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν δυνάμεις. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η κρίση έχει πολλαπλασιάσει τα ρήγματα εντός των δυνάμεων της εργασίας. Και σε επίπεδο συνδικαλιστικό και κοινωνικό. Υπάρχει λύση, δρόμος ενότητας πέρα από καταγγελίες; Πώς θα ορθωθεί αποτελεσματικό μέτωπο υπεράσπισης των συλλογικών συμβάσεων, που να συνδυάζεται όμως με μέτρα υπέρ των ανέργων; Υπάρχει μια κάπως μεταφυσική, θα έλεγα, αντίληψη ότι οι συνεχείς κινητοποιήσεις θα “ξυπνήσουν” τον κόσμο. Μάλλον υπάρχει πιο σοβαρό πρόβλημα - απαιτείται μια κοινή πορεία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αξιοποιεί τον δυναμισμό των κινητοποιήσεων, αλλά και θα οικοδομεί την ενότητα στη βάση. Πώς θα στηριχθούν οι κοινωνικές πολιτικές αν δεν ενισχυθούν τα έσοδα του Δημοσίου; Πώς θα αναπτυχθεί μέτωπο κατά της φοροδιαφυγής, πώς θα επιβληθεί στην κυβέρνηση να υλοποιήσει μέτρα συγκεκριμένα;

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ η Ελλάδα στην Ευρώπη; Ποιες θα είναι οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης; Πώς θα συγκροτηθούν συμμαχίες υπέρ του ευρωομολόγου;

Πώς θα στηριχθεί η χρηματοδότηση της οικονομίας; Πώς θα αποφευχθεί η δημιουργία του μηχανισμού που σχεδιάζει η Μέρκελ; Είναι φανερό ότι στην ευρωπαϊκή πολιτική μπορεί να υπάρξει κάποια ευρύτερη συναίνεση πολιτικών δυνάμεων, εφόσον η κυβέρνηση αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί και να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες;

ΒΛΕΠΟΥΜΕ να έχει διδαχθεί η κυβέρνηση και να εφαρμόζει πολιτικές προγενέστερης ενημέρωσης και δημόσιου διαλόγου; Αναπτύσσονται συνεκτικές εναλλακτικές προτάσεις; Ίσως. Με άξονα τις ευρωπαϊκές διεργασίες συγκεντρώνονται δυνάμεις που ίσως μπορέσουν να γείρουν την πλάστιγγα. Φαίνεται ότι η υπόθεση της σωτηρίας της Ελλάδας μπορεί να γίνει ευκαιρία και για αλλαγές στην Ευρώπη και το ανάποδο.


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5509