2011, χρονιά του μίσους;
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2011-01-11
Η αμερικανική Ακροδεξιά έχει βάλει στο στόχαστρό της τους Δημοκρατικούς που στηρίζουν τις πολιτικές του προέδρου Ομπάμα. Η ανεκδιήγητη Σάρα Πέιλιν έχει μάλιστα από τον περασμένο Μάρτη δημοσιεύσει κατάλογο και χάρτη προγραφών. Στον κατάλογο αυτόν περιλαμβάνεται και η Γκάμπριελ Γκίφορντς, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, που στις πρόσφατες εκλογές κατάφερε να κερδίσει στην Αριζόνα. Οργάνωσε τις προάλλες μια πολιτική συγκέντρωση στο πάρκινγκ ενός εμπορικού κέντρου, ένας ταραγμένος ψυχικά (όπως λένε) νεαρός πήγε να τη σκοτώσει, την τραυμάτισε βαριά, σκότωσε όμως έξι άλλους ανθρώπους.Οπως δήλωσε ένας αμερικανός καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, «όταν μετατρέπεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους σε στόχους, επιτρέπεις σε κάποιους να θεωρούν νόμιμη μια επίθεση σε έναν εκλεγμένο πολιτικό».
Υπάρχει στη χώρα μας, από καιρό, μια τέτοια τάση στοχοποίησης γενικά της πολιτικής, των πολιτικών και πολλών άλλων, ανάμεσα στους οποίους και δημοσιογράφοι. Η στοχοποίηση αυτή οδήγησε ήδη σε επεισόδια και φυσικά σε προσωπικά μέτρα ασφαλείας. Δεν μπόρεσε (ή δεν θέλησε ίσως) η αστυνομία να ερευνήσει αποτελεσματικά τα επεισόδια, ακόμα και τα σοβαρότερα. Και δεν κινήθηκε καμιά δικαστική αρχή εναντίον όσων, σε τόσα μπλογκ, προκαλούν εκ του ασφαλούς κάθε ανεγκέφαλο και φανατικό να βρίζει, να χειροδικεί και να φτάνει ως τα όρια του λιντσαρίσματος σε βάρος «αντιπάλων» που τους εμφανίζουν σαν προσωπικά υπεύθυνους για τα όσα αρνητικά έγιναν στη χώρα. Ξεχνώντας τα θετικά βεβαίως· συλλογικά και προσωπικά.
Οι διαδηλωτές που περνούσαν αδιάφοροι από την οδό Σταδίου την ώρα που με πρωτοβουλία μερικών αγνώστων (ως πότε;) άλλων ή και δικών τους διαδηλωτών πυρπολήθηκε μια τράπεζα και δολοφονήθηκαν τρεις υπάλληλοί της· αυτοί που χειροκροτούσαν όσους λίγο αργότερα ήθελαν να κάψουν τη Βουλή και οι χιλιάδες που φώναζαν «αίσχος, αίσχος» εναντίον των αστυνομικών που κατάφεραν να τους εμποδίσουν· οι άλλοι που τραυμάτισαν πιο πρόσφατα τον Κωστή Χατζηδάκη στην οδό Βουκουρεστίου παράλληλα με τη διαδήλωση των συνδικάτων: όλοι αυτοί δεν είναι ποιοτικά διαφορετικοί από τους τρομοκράτες: ταυτίζονται με τις ανισόρροπες διακηρύξεις γενικευμένου και μηδενιστικού μίσους που κάθε τόσο μας προτείνουν.
Κυκλοφορούν μεγάλες ποσότητες κάθε λογής όπλων στη χώρα μας, ευτυχώς όμως όχι όσο στις ΗΠΑ. Αυτό όμως δεν προστατεύει κανέναν από τον κάθε ψυχικά ταραγμένο και από τις μικροομάδες της δήθεν αναρχίας. Με τα χέρια οι φασίστες σκότωσαν τον Λαμπράκη και με όπλο οι πραξικοπηματίες αξιωματικοί τον Ελι, στον Ιππόδρομο.
Την ώρα που η χώρα μας αρχίζει να περικλείνεται με «τείχος» (το σύμβολο είναι τραγικό και ως προς την ιστορική του αναποτελεσματικότητα), μερικοί κατηγορούν την κυβέρνηση ότι είναι «κατοχική». 2011, η χρονιά του μίσους;
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5541