Οταν η Εκκλησία προσπαθεί να αντεπιτεθεί
Αυτοκάθαρση, «ιερή» λάσπη, αγιασμός, σχολές
Νίκος, Κιάος
Ελευθεροτυπία, 2005-03-24
Πριν από 43 χρόνια ακριβώς, οι φοιτητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών είχαν πραγματοποιήσει μαζική και μαχητική συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, ζητώντας να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών στα Γυμνάσια (τότε δεν είχαν μετατραπεί σε Λύκεια). Η συγκέντρωση με τα μεταπτυχιακά επαγγελματικά αιτήματα είχε πάρει και αντικυβερνητική χροιά και οι συγκεντρωμένοι φοιτητές δέχθηκαν τις επιθέσεις της Αστυνομίας, με αποτέλεσμα άγριο ξύλο, τραυματίες φοιτητές και συλλήψεις.
Είχαν προηγηθεί οι φοιτητές του Φυσικού Τμήματος, με επίσης επαγγελματικά μεταπτυχιακά αιτήματα, οι οποίοι επίσης γνώρισαν στο πετσί τους την αγριάδα της Αστυνομίας. Από τη δεύτερη συγκέντρωση των θεολόγων φοιτητών και την απρόκλητη επίθεση της Αστυνομίας που δέχθηκαν, ξεπήδησε ουσιαστικά το σύνθημα 114 για δημοκρατικές ελευθερίες στα πανεπιστήμια, για σεβασμό του ακαδημαϊκού ασύλου, για την υπεράσπιση της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης και του Συντάγματος. Το σύνθημα συγκέντρωσε με τους τρεις αριθμούς που απάρτιζαν το ακροτελεύτιο άρθρο του τότε Συντάγματος και εξέφρασε το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας και κατόπιν του λαού γενικότερα για δημοκρατία.
Τότε ήταν η πρώτη φορά που κατέβαιναν σε διαδήλωση οι φοιτητές της Θεολογικής. Σήμερα δεν αποκλείεται να ξαναδούμε τους φοιτητές των δύο Θεολογικών Σχολών, Αθηνών και Θεσσαλονίκης, να προχωρούν σε μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις, αν το υπουργείο Παιδείας με τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο προχωρήσουν και κάνουν νόμο, με τον οποίο θα μετεξελιχθούν σε πανεπιστημιακές οι τέσσερις εκκλησιαστικές σχολές Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και Κρήτης. Εχει γίνει νομοσχέδιο και το θέμα εκκρεμεί. Οι Θεολογικές Σχολές αντιδρούν, διότι θίγονται άμεσα τα πανεπιστήμια και επιφέρονται σοβαρά πλήγματα στην ανάπτυξη της επιστήμης, όπως τονίζουν, καθώς οι νέες σχολές θα είναι υπό εκκλησιαστική διοίκηση (δηλαδή με... πρύτανη τον Χριστόδουλο), με δαπάνες (ανεξέλεγκτες) από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Το πρόβλημα εκκρεμεί, κατάλοιπο της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά αποκτά ιδιαίτερη σοβαρότητα με τα τεκταινόμενα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τα σκάνδαλα που έχουν αποκαλυφθεί, με τα παρεκκλησιαστικά και παρακρατικά κυκλώματα, που δρουν (χωρίς, όπως αποκαλύπτεται, να έχει διακοπεί η δράση τους ποτέ) με τις σχέσεις και δραστηριότητες και εκτός της Ελλάδας, με τις διασυνδέσεις τους με μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών εδώ και αλλού (π.χ. Ισραήλ), με τη διαπλοκή και διαφθορά με παραδικαστικά και αστυνομικά κυκλώματα, με ναρκωτικά, με αρχαιοκαπηλία, με ξεπούλημα εδαφών και ακινήτων στην Παλαιστίνη, με «ροζ σκάνδαλα».
Ισως οι πανεπιστημιακές εκκλησιαστικές σχολές είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των αντεπιθέσεων που φαίνεται να σχεδιάζει και να επιχειρεί να εξαπολύσει η διοίκηση της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας, συνεπικουρούμενη ή καθοδηγούμενη από τη «Χρυσοπηγή», ως αντιπερισπασμό στα ανομήματα που ξεπήδησαν στην επιφάνεια τον τελευταίο καιρό και που τέλος δεν έχουν.
Η διακήρυξη του Αρχιεπισκόπου για «αυτοκάθαρση» ήταν αμυντική ενέργεια, στο πλαίσιο της αντεπίθεσης, δεν έπεισε όμως και δεν ήταν δυνατόν να πείσει και να σταθεί, καθώς τα περίφημα «μέτρα» δεν «καθαρίζουν» την κόπρο, την οποία άλλωστε λησμονεί ή αντιπαρέρχεται η ηγεσία της Εκκλησίας και αντί αυτής επιτίθεται σε πολιτικούς και σε δημοσιογράφους.
Ακολούθησε η τηλεοπτική συνέντευξη του κ. Χριστόδουλου, η οποία ήταν απλώς μια ευκαιρία και βημα για να διατυπώσει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, με το οποίο προσπάθησε να επαναφέρει όλους στην πίστη στον Θεό και στην ηγεσία της Εκκλησίας και -κατά τον καθηγητή Χρ. Γιανναρά στην «Καθημερινή»- προσπάθησε «με ευτελή τεχνάσματα να μεταβιβάσει στον θεσμό της Εκκλησίας την κατακραυγή που αφορά το πρόσωπό του».
Είναι αναμενόμενο να οδηγηθεί σε τέλμα η περίφημη αυτοκάθαρση, όπως ανάλογη εξέλιξη έχουν όλες οι παρόμοιες πομπώδεις διακηρύξεις σε πολλούς χώρους της κοινωνικής ζωής.
Ηρθε μετά η πρωτοφανής πολιτική στήριξη, που βρήκε ο μητροπολίτης Πειραιώς και ηγετικό στέλεχος της «Χρυσοπηγής» Καλλίνικος για την αρρενωπή υπόστασή του, από τους νυν και πρώην βουλευτές της περιφέρειας του Πειραιά της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, από τον νομάρχη και τον δήμαρχο, ενώ δεν βρέθηκε ούτε μία φωνή από τους χώρους αυτούς για τις δραστηριότητες της «Αδελφότητας της Χρυσοπηγής» και για την πολιτεία του ιεράρχη. Το αποκορύφωμα, προς τον παρόν, ήρθε με τον αγιασμό που εκλήθη και τέλεσε στο γήπεδο Καραϊσκάκη ο ίδιος ο μητροπολίτης, ενώ περνά την περίοδο κρίσης ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός, παρόντος και προσκυνούντος του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, μεγαλοεπιχειρηματία Σ. Κόκκαλη. Σειρά στην προσπάθεια αντεπίθεσης είχε η επιχείρηση παρεκκλησιαστικών κέντρων να επιτεθούν σε πολιτικούς, όπως ήρθε στο φως της δημοσιότητας, με την «ιερή» λάσπη κατά του τέως προέδρου του Συνασπισμού Νίκου Κωνσταντόπουλου, ο οποίος με τον πρόεδρο του κόμματος Αλέκο Αλαβάνο και το κόμμα δείχνουν φανερά ότι κρατούν καθαρή στάση απέναντι στη διαπλοκή, στη διαφθορά και στα παρεκκλησιαστικά και παρακρατικά κυκλώματα. Ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε μεν συγγνώμη, αλλά η τακτική «πες, πες και κάτι μένει», λειτούργησε. Η όλη προσπάθεια, πάντως, μετατράπηκε σε μπούμερανγκ.
Συνήγοροι, ενδεχομένως αθέλητα, στην προσπάθεια της ηγεσίας της Εκκλησίας για αντεπίθεση φαίνεται πως ήρθαν πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες. Εκτός της θέσης της κυβέρνησης για αυτοκάθαρση στην Εκκλησία, εκτός της αμφιλεγόμενης και μάλλον τελικώς απορριπτικής θέσης του ΠΑΣΟΚ για χωρισμό κράτους - Εκκλησίας, είχαμε την περασμένη Κυριακή της Ορθοδοξίας αφενός τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας να απαγγέλλει στη Μητρόπολη Αθηνών το Σύμβολο της Πίστεως και αφετέρου να πράττουν το ίδιο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου στην εκκλησία της γειτονιάς του στη Νέα Ερυθραία, καθώς και ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Ν. Τσιαρτσιώνης με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ (και τέως υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων) Π. Ευθυμίου στο Φανάρι. Ο Κάρολος Παπούλιας μίλησε, βεβαίως, στο προεδρικό μέγαρο για «διακριτούς ρόλους» Εκκλησίας - Πολιτείας, αλλά το «Πιστεύω» που απήγγειλαν δείχνει συμβολική κίνηση, με την οποία πλειοδοτούν η «ευλάβεια» και η υπόκλιση στην Ιεραρχία.
Απέναντι στις κινήσεις αυτές αντεπίθεσης της ηγεσίας της Εκκλησίας χρειάζονται απτές και καθαρές ενέργειες εκ μέρους της Πολιτείας, εκ μέρους των δύο μεγάλων κομμάτων, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης μετά την πτώση της δικτατορίας.
Μια από τις ενέργειες αυτές είναι να επαναφερθεί η υποχρέωση της Εκκλησίας να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των ακαθάριστων εσόδων. Η υποχρέωση αυτή καταργήθηκε με νόμο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λίγες ημέρες πριν από τις τελευταίες εκλογές του Μαρτίου 2004 και φέρνει στη Βουλή το θέμα ο βουλευτής του Συνασπισμού Γιάννης Δραγασάκης. Μια δεύτερη υποχρέωση της Πολιτείας είναι να προχωρήσει αμέσως στον έλεγχο της εκκλησιαστικής περιουσίας. Το υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, να δούμε όμως πότε θα γίνει.
Μια τρίτη υποχρέωση είναι, να εφαρμοστεί ο ανενεργός από το 1987 νόμος Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία. Κι άλλη μια υποχρέωση είναι, να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις πανεπιστημιακές εκκλησιαστικές σχολές. Η Ιστορία διδάσκει ότι από τις αντιδράσεις εντός του χώρου των θεολόγων μπορεί να ξεσπάσει κίνημα, που δεν θα μπορεί να συμμαζευτεί. Και τότε ο... Θεός να βάλει το χέρι του. Το Εκκλησιαστικό είναι θέμα πρώτης προτεραιότητας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=557