Ο ΣΥΝ μετά τις εκλογές
Δημήτρης, Λουκάς
Αυγή, 2004-03-18
Για μια ακόμη φορά η νύχτα των εκλογών ήταν αργόσυρτη για τον ΣΥΝ. Χρειάστηκε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας προκειμένου ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να υπερβεί το φράγμα του 3%. Πόσο ικανοποιημένοι δικαιούμαστε όμως να είμαστε όταν σε συνθήκες εκλογικής συντριβής του ΠΑΣΟΚ το σύνολο της εκλογικής αποδοκιμασίας του το εισέπραξε η ΝΔ; Αν το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επικαλεστεί παρά μόνον τον εαυτό του για την ήττα του, εμείς δικαιούμαστε να επικαλούμαστε μόνο τα εκβιαστικά διλήμματα του εκλογικού συστήματος προκειμένου να εξηγήσουμε γιατί οι φτωχογειτονιές της Αθήνας έδωσαν κυβέρνηση με τους Ανδρεουλάκο, Παναγιωτόπουλο, Γιακουμάτο, Μιχαλολιάκο, Καλό ; Ασφαλώς και όχι. Οφείλουμε να είμαστε σαφείς προκειμένου να πάμε μπροστά.
Η είσοδός μας στη Βουλή αποδεικνύει ότι ο πυρήνας μας αποτελείται από ένα πάγιο εκλογικό σώμα που μας καθιστά εν δυνάμει υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.
Η εκλογική νίκη της ΝΔ αποτελεί συντηρητική στροφή και ο ΣΥΝ, σε μια φάση που το ΠΑΣΟΚ διέρρηξε τους ιστούς που το συνέδεαν με το πλέγμα των κοινωνικών στρωμάτων που στήριξαν την πολιτική του ηγεμονία για είκοσι χρόνια, δεν κατάφερε να εκφράσει πολλά πέραν της αγωνίας του για κοινοβουλευτική επιβίωση.
Ως απότοκο της αγωνίας αυτής o ΣΥΝ κληρονομεί ένα σύνολο προβλημάτων που σχετίζονται με τους εκλογικούς εταίρους αλλά και τις ίδιες τις προγραμματικές συμφωνίες πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η ίδρυσή του. Θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια από όλες τις πλευρές προκειμένου να υπερβούμε με συνθετικό τρόπο τις σχετικές δυσκολίες. Το πρώτο μεγάλο δίλλημα που ανακύπτει είναι αν το αντίτιμο της διατήρησης του εκλογικού σχήματος και στις Ευρωεκλογές θα είναι η εγκατάλειψη της πλούσιας παρακαταθήκης της ανανεωτικής αριστεράς και η υιοθέτηση μίας αμυντικής αντίληψης για την Ευρωπαϊκής πορεία της χώρας.
Στο εσωτερικό του ΣΥΝ η ηγεσία διέθετε το προνόμιο μιας μακράς εσωκομματικής ηρεμίας μια που το τοπία ήταν «καθαρό» αμέσως μετά το συνέδριο του 2000. Η εξήγηση λοιπόν της εκλογικής στασιμότητας θα πρέπει να αναζητηθεί σε πολιτικούς λόγους και όχι στην εύκολη προσφυγή σε μανιχαϊκά σχήματα περί «κακών που ήθελαν να μας πάνε στο ΠΑΣΟΚ».
Η παρελθούσα τετραετία κλείνει με ήττα του ανανεωτικού ρεύματος ιδεών στο ΣΥΝ δεδομένου ότι σημαντικό τμήμα του αποχώρησε και δεν κατάφερε να εκλέξει εκπρόσωπό του στη Βουλή. Ταυτόχρονα όμως κλείνει και ο κύκλος της ηγετικής ομάδας που είχε την κύρια ευθύνη διεύθυνσης του κόμματος από το 1996 μέχρι σήμερα. Και επειδή η έννοια των τάσεων αποκτά νόημα μόνο στο βαθμό που αυτές αναδιατάσσονται με βάση τα νέα πολιτικά προβλήματα που προκύπτουν σε κάθε φάση (διαφορετικά εκφυλίζονται σε φράξιες) παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μετεκλογική συμπεριφορά των υφισταμένων τάσεων.
Το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται εκ των πραγμάτων σε μια πολύμηνη εσωκομματική ενδοσκόπηση και η επιστροφή του στην προσωπολατρία αποτελεί αρνητική εξέλιξη. Η πρόσκληση προς την αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποτελεί προεκλογικό πυροτέχνημα της τελευταίας στιγμής. Ο ΣΥΝ οφείλει να αξιοποιήσει την τρέχουσα περίοδο προκειμένου να μετασχηματίσει την θετική ψυχολογία σε ένα συγκροτημένο πλαίσιο προτάσεων ενίσχυσης των δημιουργικών δυνάμεων της εργασίας και στήριξης των αδυνάτων. Με βάση το πλαίσιο αυτό και τις θέσεις των άλλων συνομιλητών θα κριθεί η δυνατότητα συγκλήσεων με τους συμμάχους μας στο εκλογικό σχήμα, το ΚΚΕ και την αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Αν όμως ξεκινάμε από το αξίωμα ότι όλοι οι άλλοι εκτός ημών έχουν διαβρωθεί από το μικρόβιο του νεοφιλελευθερισμού δεν πάμε μακριά.
Σήμερα οφείλουμε να είμαστε γενναιόψυχοι και δίκαιοι. Η κυβέρνηση Σημίτη επιτέλεσε ουσιαστικό έργο εκσυγχρονισμού των υποδομών της χώρας το οποίο πνίγηκε όμως στην αδυναμία της να ασκήσει ουσιαστική πολιτική αναδιανομής εισοδημάτων και να καταπολεμήσει τα φαινόμενα διεύρυνσης της φτώχειας (όπως και αν αυτά ορίζονται).
Δεν θα αποφύγω την πρόκληση να αναφέρω για ιστορικούς λόγους ότι τα διαδοχικά σχήματα της ανανεωτικής αριστεράς έκαναν κυβέρνηση με τη ΝΔ, συγκρότησαν με το ΚΚΕ τον ΣΥΝ αλλά ουδέποτε μέχρι σήμερα συνέπραξαν κυβερνητικά με το ΠΑΣΟΚ. Από το 1975 που εντάχθηκα στο Ρήγα Φεραίο είδα πολλούς που πέρασαν από μπροστά μου κατηγορώντας μας ότι την επαύριον ο Λεωνίδας Κύρκος θα μας πάει στο ΠΑΣΟΚ. Είμαστε ακόμα εδώ και θα συνεχίσουμε με πείσμα όραμα και επιμονή τον αγώνα προκειμένου να καταστήσουμε τις ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς ηγεμονικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Και ελπίζω ότι μετά τις εκλογές παλιοί καλοί σύντροφοί μας να κατανόησαν ότι μακριά από τις ιστορικές μας ρίζες και τους πολίτες που πορεύονται μαζί μας είμαστε καλαμιές στον κάμπο.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=56