Ρεαλισμός και άνοιγμα στην κοινωνία, όχι πόλεμος

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2011-01-30

Η ειρηνική έκβαση της κρίσης της Νομικής την Πέμπτη το βράδυ γέμισε ανακούφιση τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Ήθελαν να σταματήσει η εγκατάσταση με το “έτσι θέλω” των εκατοντάδων μεταναστών από τα Χανιά, αλλά συγχρόνως δεν ήθελαν βία και τραυματισμούς. Ίσως γιατί πάντα υπάρχει η προσδοκία ότι η λογική και η αυτοσυγκράτηση μπορεί να κυριαρχήσει και σε κείνους που διεκδικούν και στις αρχές. Βέβαια, δεν πρέπει να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις γιατί δεν κατανοούμε τη δυναμική τους.

Η ΚΡΙΣΗ αποσοβήθηκε, αλλά αυτό δεν έγινε έγκαιρα, όταν η πρυτανεία ζήτησε από τους μετανάστες και τους υποστηρικτές τους να φύγουν από τη Νομική. Επιτεύχθηκε μόνον υπό την απειλή της αστυνομικής επέμβασης και επομένως δεν είναι μια εξέλιξη σταθερή. Δεν είμαστε βέβαιοι ότι αποσοβήθηκε ο κίνδυνος για τις επόμενες μέρες. Άρα απαιτείται η μέγιστη προσοχή και η αποφυγή, μείωση των εντάσεων.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι η όλη μεθόδευση, που είναι σε καθαρή και συντριπτική σύγκρουση με την πλειοψηφία των πολιτών, έχει δημιουργήσει πεδίο ανάπτυξης της δεξιάς ακραίας και εμπρηστικής συνθηματολογίας. Φαίνεται ότι δεν το αντιλαμβάνονται ούτε οι μετανάστες από τα Χανιά ούτε οι επιτροπές συμπαράστασης στην Αθήνα. Η ηπιότερη εκδοχή ήταν της κ. Πιπιλή, υπεύθυνου μετανάστευσης της Ν.Δ., που δήλωσε ότι “είναι ντροπή για την πόλη των Αθηνών, είναι προσβολή για τους Αθηναίους του πολύπαθου κέντρου, είναι πρόκληση για τους υπό συνεχή κατοχή λαθρομεταναστών και εγκληματικών στοιχείων κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, πέριξ του αρχοντικού, Αγ. Μελετίου, Πατησίων, Αχαρνών, Πλατείας Βικτωρίας, πλατείας Αγ. Παντελεήμονα να μετατρέπεται ένα ιστορικό αρχιτεκτόνημα σε κατάλυμα -με άγνωστη εξέλιξη- ακριβώς απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών”. Προσέξτε, μέσα στα λόγια περί κτηρίων και περιοχών η βουλευτής Αθηνών μιλά για “κατοχή”... Άρα “αντίσταση” - οι λέξεις αλλοιώνονται και η βία του φανατισμού ντύνεται την ηρωική στολή.

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ, πάνω και γύρω από τη μεταναστευτική κρίση κρίνονται πολύ σοβαρά χαρακτηριστικά της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας και όχι μόνον τό άσυλο, όπως φάνηκε στη Νομική. Όσοι επιχείρησαν να διαχειριστούν τα αιτήματα των μεταναστών με αυτό τον αποτυχημένο και επικίνδυνο τρόπο, αποδείχθηκε ότι δεν αντιλήφθηκαν το βάρος της κατάστασης στην οποία πρωταγωνίστηκαν ή συνήργησαν. Ποια υπόθεση βοηθήθηκε; Καμία. Όλες ζημιώθηκαν, γιατί η κεντρική ιδέα είναι λάθος.

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ να επιβληθούν μέτρα πολιτικής που δεν συγκεντρώνουν τη συναίνεση της πλειοψηφίας. Και αυτό δεν γίνεται καθόλου ανεκτό από την πλειοψηφία, που ήδη νιώθει να πνίγεται από την οικονομική κρίση και τα μέτρα. Επιχειρείται με τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε να εμπλακούν θεσμοί -το Πανεπιστήμιο, ο Δήμος- και παρά τη θέλησή τους να γίνουν πολιτικές ομπρέλες της κινητοποίησης. Άλλο αυτό και άλλο το δημοκρατικό δικαίωμα της διεκδίκησης. Αν ανάψουμε φωτιές, δεν θα ωφεληθούν οι μετανάστες. Μόνον με την πολιτική της ευρείας συναίνεσης, της οικοδόμησης της συνεργασίας με τους Έλληνες εργαζόμενους, μπορούν να υπάρξουν πραγματικές λύσεις. Για να αξιοποιηθούν τα σημερινά νομοθετικά περιθώρια. Για να δημιουργηθούν συσχετισμοί υπέρ νομοθετικών αλλαγών.

ΑΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ φανταστικές προσδοκίες μονιμοποίησης της παραμονής όλων των ξένων που βρίσκονται σήμερα στη χώρα, είναι σαν να ζούμε αλλού. Η πραγματική στήριξη των μεταναστών -ακριβώς γιατί για πολλούς λόγους είναι σε δύσκολη θέση- απαιτεί μαζί με την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και απόλυτο ρεαλισμό. Σε αυτήν εδώ την κοινωνία με τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις, τις προκαταλήψεις της θέλουμε να βοηθήσουμε να ζήσουν οι τόσοι μετανάστες. Όχι σε μια φανταστική “άγια” κοινωνία. Άρα ρεαλισμός και άνοιγμα στην κοινωνία, όχι πόλεμος. Να ζήσουν σε αυτή την κοινωνία ενισχύουμε, παροτρύνουμε τους μετανάστες - όσοι το θέλουν, γιατί πολλοί είναι απλώς προσωρινοί. Δεν τους βλέπουμε σαν “δύναμη αλλαγής” της κοινωνίας. Δεν έχει θέση, ούτε θα έχει επιτυχία η πολιτική επένδυση. Αρκεί η συμβολική επένδυση της ακροδεξιάς και της δεξιάς, που κυριολεκτικά σαρώνει.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Μόνον με εγκατάλειψη της γραμμής της σύγκρουσης και της έντασης, με πολλή προσπάθεια, επιμονή και προσφορά των απλών ανθρώπων μπορεί να αναστραφεί η κατάσταση. Πρέπει να γίνουν και άλλα για να το καταλάβουν όλοι;

Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5600