Στο ερώτημα τι παίζεται στα κατεχόμενα με τις διαδηλώσεις που ξέσπασαν απάντηση σαφής δεν υπάρχει. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι διαδηλώσεις ήταν το αποκορύφωμα μιας διογκούμενης δυσφορίας, το καπάκι της κατσαρόλας που πετάχτηκε απ’ τον βρασμό
Μια άγνωστη πραγματικότητα, που ήταν πολύ διαφορετική απ’ την εικόνα που είχαν διαμορφώσει οι προκαταλήψεις μας και που διένυε τα δικά της ταραγμένα χρόνια ενώ εμείς ζούσαμε παραδίπλα ανυποψίαστοι, είναι αυτή που αποκαλύφθηκε στα κατεχόμενα. Όταν οι μαζικές διαδηλώσεις τράβηξαν το πάπλωμα της συμβατικότητας και όταν ξεχύθηκε η λαϊκή αγωνία, εμείς οι κατηρτισμένοι άσχετοι καταλάβαμε ότι «Τούρκοι» και «Τουρκοκύπριοι» δεν είναι ταυτόσημες λέξεις, ούτε συνώνυμα. Καταλάβαμε επίσης ότι οι Τουρκοκύπριοι γίνονται θύματα ενός φαύλου συστήματος που λειτουργεί στρεβλά εδώ και δεκαετίες, παγιδευμένοι σε λογιών-λογιών αδιέξοδα. Καταλάβαμε τέλος, ότι η λαϊκή κινητοποίηση έγινε αισθητή, δημιούργησε πολιτικά γεγονότα, και προκάλεσε αντιδράσεις ακριβώς επειδή ήταν μαζική και πολιτικά πολυσυλλεκτική.
Αφορμή ήταν η πολιτική λιτότητας που επέβαλε η Τουρκία για την εξυπηρέτηση της χρηματοδοτικής της βοήθειας. Αιτία, όπως λένε Τουρκοκύπριοι αναλυτές, ήταν η βαθιά υποτίμηση της Τουρκίας προς την τουρκοκυπριακή ταυτότητα, η συκοφάντηση των Τουρκοκυπρίων ως «χαραμοφάηδες» που ζουν παρασιτικά εξαργυρώνοντας τις τουρκικές επιταγές, η συστηματική αλλοίωση της δημογραφικής ταυτότητας στα κατεχόμενα. Οι πληροφορίες αναφέρουν συγκεκριμένα πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αδιάκοπτη ροή παράνομων Τούρκων εργατών προς τα κατεχόμενα, πως τα έργα υποδομής που χρηματοδοτούνται απ’ την Τουρκία υλοποιούνται με τη διαδικασία προκηρύξεων που δημοσιεύονται στην Τουρκία και άρα τα αναλαμβάνουν τουρκικές εταιρείες, πως η χρηματοδότηση της Άγκυρας αναλώνεται κατά το ήμισυ περίπου σε μισθούς του δημόσιου τομέα, όπου απασχολούνται οι «ημέτεροι» - οι οποίοι είναι συνήθως έποικοι και πάντως έχουν μια δεύτερη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα...
Οι Τουρκοκύπριοι αισθάνονται παγιδευμένοι στη χώρα τους - βρίσκονται «στη γωνία» από τους Ελληνοκύπριους που κινούν γη και ουρανό για να ανανεώνουν το διεθνές εμπάργκο, αλλά και τσαλαπατημένοι από τους Τούρκους. Στις διαδηλώσεις εκδηλώθηκε το «υπαρξιακό μας άγχος», δήλωσε τις προάλλες ο Τουρκοκύπριος καθηγητής Ν. Κιζιλγιουρέκ («Πολίτης» 13/02), καθώς τα κατεχόμενα εκλαμβάνονται ως η «82η επαρχία της Τουρκίας».
Ο Τ. Ερντογάν αντέδρασε οργισμένα - μίλησε για «αχάριστους και αγνώμονες», κατήγγειλε ότι «παίρνουν 13 μισθούς», τόνισε πως η Τουρκία «έχει χάσει αίμα στην Κύπρο», ζήτησε τη δικαστική δίωξη «όσων προσέβαλαν την Τουρκία» και υπογράμμισε πως στα κατεχόμενα η Τουρκία «έχει στρατηγικά συμφέροντα»... Πώς πρέπει να ερμηνευθεί αυτή η αντίδραση; Στο ερώτημα αυτό οι απαντήσεις ποικίλλουν. Κάποιοι θεωρούν πως πρόκειται απλά για άλλο ένα δείγμα του ανεξέλεγκτου θυμικού του Τ. Ερντογάν, κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως ήταν μια παράσταση λαϊκιστικής σκοπιμότητας ενόψει των εκλογών του Ιουνίου, άλλοι θεωρούν ότι ο Τ. Ερντογάν εφαρμόζει στην Κύπρο την πολιτική πυγμής που εφαρμόζει και στην Τουρκία (έναντι του στρατού λ.χ.), μερικοί εντάσσουν τούτη τη στάση σε ένα σενάριο λύσης του Κυπριακού («τέρμα τα δίφραγκα» είναι το μήνυμα, «λύστε το Κυπριακό, να ξεμπλοκάρουμε κι εμείς τον δρόμο μας προς την Ε.Ε.»), ενώ άλλοι έχουν αντίθετη ερμηνεία - εντάσσουν τούτη τη στάση σε μια προοπτική μη λύσης του Κυπριακού. Ο Τ. Ερντογάν, λένε, εκτιμά ότι δεν θα υπάρξει άμεσα λύση, άρα θα υποχρεωθεί να εφαρμόσει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο και για να μη φανεί η υποχώρησή του ως «ξεπούλημα της εθνικής υπόθεσης», διαμορφώνει ένα υπόστρωμα συκοφάντησης των Τουρκοκυπρίων - ώστε όταν ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια στα κυπριακά σκάφη, στη λαϊκή συνείδηση να καταγραφεί ως «μάθημα» στους «κακομαθημένους Τουρκοκύπριους»...
Μετά από τούτη τη φραστική αντιπαράθεση διαδηλωτών και Τούρκου πρωθυπουργού ακολούθησε η πολιτική χειραγώγηση - την Άγκυρα επισκέφθηκε πρώτα ο Μ.Α. Ταλάτ και στη συνέχεια ο «πρωθυπουργός» Ι. Κιουτσούκ, ενώ στα κατεχόμενα μετέβη ο υφυπουργός Εξωτερικών Φ. Σινιρλίογλου, για να κατευνάσει τα οργισμένα πνεύματα απ’ την αντικατάσταση του Τούρκου πρέσβη και τον διορισμό του Χ. Ακτσά. Κι ενώ στην ένθεν Κύπρο παρακολουθούν μουδιασμένα την κατάρρευση της ιδεολογίας που ήθελε ταυτισμένους τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους, η κατεχόμενη Λευκωσία δονείται ακόμη απ’ τον χειμαρρώδη λόγο του Μ. Σείς στο συλλαλητήριο της 28ης Ιανουαρίου - όταν βροντοφώναξε στον «πρωθυπουργό»: «ρε συ Κιουτσούκ... αντροπή!».
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5640&export=html