Τα εν οίκω
Νίκος, Μπακουνάκης
Το Βήμα της Κυριακής, 2011-03-20
Σιωπή ή επίκριση ήταν οι κύριες αντιδράσεις στις αποφάσεις Καμίνη να εξυγιάνει τον 9,84. Και εννοώ σιωπή ή επίκριση από τα μέσα ενημέρωσης (παλαιά και web native) που δεν είδαν με καλό μάτι το ξεβόλεμα της συντεχνίας. Οι δημοσιογράφοι-κήνσορες σιώπησαν στη συγκεκριμένη περίπτωση, ίσως γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Ολοι ξέραμε ότι ο 9,84, που επί δημαρχίας Εβερτ άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην «ελεύθερη», όπως την ονόμαζαν τότε, ραδιοφωνία- μια «ελεύθερη» που ταυτίστηκε γρήγορα με την «εμπορική»-, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα διακομματικά και πανάκριβα σκάνδαλα στον Δήμο Αθηναίων, το οποίο πληρώναμε όλοι οι δημότες.
Δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός με δημοσιογραφικό δυναμικό περισσότερους από 250 δημοσιογράφους σίγουρα είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Τέτοιοι αριθμοί χαρακτηρίζουν μεγάλους δημοσιογραφικούς οργανισμούς που παράγουν για ποικίλες πλατφόρμες, όπως λέμε, και όχι ένα δημοτικό ραδιόφωνο. Οπως αποδείχθηκε, πολλοί από τους δημοσιογράφους που απελύθησαν- γιατί υπάρχουν και οι εξαιρέσεις- εισέπρατταν απλώς τον μισθό τους. Αρκετοί από αυτούς ανήκουν στους κήνσορες. Κήνσορες για τους άλλους, θεραπεύοντας τους εαυτούς τους.
Θ α ήταν ένα ακόμη σκάνδαλο, αν το σκάνδαλο του 9,84, με το δυσθεώρητο μπάτζετ και τα μεγάλα ελλείμματα, δεν χαρακτήριζε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, που τώρα κλαίει τη μοίρα της. Αν δεν ήταν κραυγαλέο σύμπτωμα μιας γενικευμένης παθολογικής κατάστασης. Η περίφημη φράση «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου ακριβώς εκεί αναφερόταν, και ας παρεξηγήθηκε λόγω... Πάγκαλου. Δηλαδή αναφερόταν στη συνενοχή και στη συνέργεια για τη διασπάθιση του δημόσιου και του δημοτικού χρήματος. Αναρωτιέμαι αν θα ζητηθεί να επιστραφούν οι μισθοί από τους αργόμισθους για να φτιαχτεί μια παιδική χαρά. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα ονόματα που διαγράφηκαν από τις λίστες του 9,84 ανήκουν σε εκείνη τη «δυναμική» μειονότητα δημοσιογράφων που σύμφωνα με έρευνες διαθέτουν τέσσερις ή και πέντε δουλειές, πολλές από τις οποίες κρατικές.
Τ α Μέσα στην Ελλάδα βρίσκονται σήμερα σε βαθιά κρίση. Οι δημοσιογράφοι το ίδιο. Κρίση ταυτότητας αλλά και κρίση αξιοπιστίας. Για να μη μιλήσουμε για την κρίση αφήγησης, που μας έχει μετατρέψει όλους σε μαθητευόμενους μάγους στου κασίδη το κεφάλι. Το να μένουμε σιωπηροί ή επικριτικοί για την «εκκαθάριση» στον 9,84 δείχνει αδυναμία να δούμε κατάματα το τσουνάμι που έχει έρθει και σαρώνει πρακτικές, παραδεδομένες αντιλήψεις, πελατειακές σχέσεις, θέσεις εργασίας.
Σ ε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, το αξίωμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» αναδεικνύεται σε καθοδηγητικό μοτίβο. Ολοι αυτό κάνουν. Και οι οδηγοί του μετρό και οι φαρμακοποιοί και οι δημοσιογράφοι. Με τη διαφορά ότι οι οδηγοί του μετρό δεν ενημερώνουν ούτε υποδύονται τους κήνσορες. Απλώς μας κρατούν ομήρους στους ακίνητους συρμούς τους.
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5735