Πόλεμος για τον μαύρο χρυσό

Χρόνης, Διαμαντόπουλος

2011-03-22

Η επικαιρότητα των ημερών αυτών κυριαρχείται, δυστυχώς, από την στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη. Το αίμα αθώων πολιτών συνεχίζει να χύνεται στο βωμό της προάσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας της Λιβύης, απέναντι στην εξωτερική επιδρομή και μετά από την εμφύλιο σύρραξη, για την ανατροπή του απολυταρχικού κανταφικού καθεστώτος.

Γνωστό πλέον το παιχνίδι της Αμερικής, για την χειραγώγηση των λαών που διαθέτουν φυσικό πλούτο, συμπαρασύρει τώρα και τις χώρες του ΝΑΤΟ. Ο έλεγχος του πετρελαίου και του φυσικού αέριου της Λιβύης , ενδιαφέρει, όσες έχουν εμπορικά συμφέροντα από αυτόν τον πλούτο.

Εγκυμονεί ο κίνδυνος να δημιουργηθεί «domino» κοινωνικών εξεγέρσεων σε αραβικές χώρες που κυβερνώνται από παρόμοια απολυταρχικά καθεστώτα. Γι αυτό και ο Αραβικός Σύνδεσμος, μέσω των εκπροσώπων του, έχει ταχθεί υπέρ της επίθεσης στη Λιβύη, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να συγκρατήσει τις φυλές του, από ίδιες ανατρεπτικές καταστάσεις.

Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται ως παγκοσμιοποίηση πολέμου για την επιβολή ειρήνης, που εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρότερων. Στην ουσία θίγεται η παγκόσμια ειρήνη, καταπατάται ο θεσμός της δημοκρατίας, διακυβεύονται τα ανθρωπινά δικαιώματα και κυρίως ξεκληρίζονται αθώες ψυχές.

Επιμένω, πως δεν υφίσταται πρόσφορα «ένοπλου» ανθρωπισμού, αλλά παγκόσμια πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια σε βάρος αθώων ανθρώπων, με απώτερο σκοπό την κυριαρχία στην αγορά του μαύρου χρυσού και την διαφήμιση για πώληση στρατιωτικού οπλισμού…

Η διεθνή διπλωματία έδωσε δείγματα ανεπάρκειας. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι δεν θέλησε να εξαντλήσει το δημοκρατικό και ειρηνικό διπλωματικό διάλογο και αδιαφόρησε εγκληματικά και με ζωώδη ένστικτα…

Ο απώτερος σκοπός των επιτιθέμενων δυνάμεων, είναι να εξαφανισθεί ο «ψυχασθενής» Καντάφι (όπως έγινε με τους ηγέτες Χουσεΐν του Ιράκ και Μιλόσεβιτς της Γιουγκοσλαβίας), να υποκύψει ο λαός της Λιβύης, να παραδοθεί αμαχητί και να προκύψει μια κυβέρνηση, που δεν θα κάνει τίποτε περισσότερο, από το να υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Τα διεθνή οικονομικά καρτέλ αποφασίζουν για το μέλλον της κάθε αδύναμης χώρας. Απολυταρχικά καθεστώτα συνεχίζουν να δρουν και να τυραννούν το λαό τους. Η διεθνής κοινότητα δεν ενδιαφέρεται τόσο αποτελεσματικά για αυτούς τους λαούς, και προσπαθεί να δείξει την άτονη παρουσία της με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Αν το 2011 δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε, χωρίς διακρίσεις, την δημοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο, τότε σαν ανθρωπότητα δεν έχουμε μέλλον…

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5738