Στις 26 Απριλίου του 1986 έγινε το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας (τότε μέλος των Δημοκρατιών της Ε.Σ.Σ.Δ). Την περιοχή εγκατέλειψαν πάνω από 350 χιλ. άνθρωποι, αλλά παρέμειναν άλλα 5,5εκ.στις γύρω περιοχές. Μετά 25 χρόνια δεν υπάρχει κανείς στην πόλη Τσέρνομπιλ, διότι είναι σε υψηλότατο επίπεδο η στάθμη της ραδιενέργειας. Επηρεάσθηκε η υγεία χιλιάδων ανθρώπων, και οι ποσοστιαίες αυξήσεις καρκίνου ήταν πάνω από 15% με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία, με δυσπλασίες και τερατογενέσεις. Οι επιπτώσεις στους πέριξ της Ευρώπης πληθυσμούς δεν έχουν μελετηθεί, και σκοπίμως δεν γίνεται καμία επιστημονική συζήτηση τα τελευταία 15 χρόνια για το Τσέρνομπιλ.
Να μην ξεχνάμε επίσης τις διαβεβαιώσεις πολιτικού κόμματος που είχε μονίμως στραμμένα τα μάτια στη Μόσχα ότι ’’όλα αυτά είναι προπαγάνδα του καπιταλισμού’’. Ο άνθρωπος που έκανε την πρώτη ανακοίνωση για το Τσέρνομπιλ καθ. Λεκαστώφ αυτοκτόνησε αμέσως, αφήνοντας ένα είδος τελευταίας επιθυμίας και διαθήκης, δηλώνοντας ότι η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ότι ανέφερε, και ότι του είχαν ασκηθεί πιέσεις για να παρουσιάσει στο κοινό μία ακίνδυνη εικόνα. Έτσι για να μη ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία δεν είναι ’’μαϊντανός’’ αλλά ουσία και πυρήνας του σοσιαλισμού.
Τα τελευταία 5 χρόνια μεθοδικά και συστηματικά το πυρηνικό λόμπι ξεκίνησε μία προπαγάνδα για να πείσει την κοινωνία για την αναγκαιότητα της «καθαρής» και «φτηνής» πυρηνικής ενέργειας, προβάλλοντάς την με περισσό θράσος ως ’’ασφαλή πράσινη ενέργεια’’. Σε αυτό το πλαίσιο εντασσόταν και το πόρισμα κάποιων ’’αθανάτων’’ της ακαδημίας Αθηνών πρό 2ετιας όπου συνιστούσε ’’να αρχίσει συζήτηση για τις ενεργειακές ανάγκες των Ελλήνων και να κριθεί κατά πόσο η πυρηνική ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όφελος της Ελλάδος’’.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πρόβλημα των πυρηνικών αντιδραστήρων ήρθε τη χρονική στιγμή που στον πλανήτη μας υπάρχει μία παρατεταμένη ύφεση και έλλειψη αντιδράσεων από τους πολίτες. Η κρίση οικονομική, κοινωνική, ηθική, πολιτική, απομακρύνει τους ανθρώπους αντί να τους ενώνει, και τους κρατά σε ύπνωση. Έτσι κράτη και επιχειρήσεις με γνώμονα το κέρδος προωθούν την πυρηνική ενέργεια, παρ’ όλο που οι κίνδυνοι από τους σεισμούς και τις τρομοκρατικές επιθέσεις παραμένει άλυτο πρόβλημα παρ’
όλο που η μεταφορά και η ’’ασφαλής’’ αποθήκευση είναι ερωτηματικά που ζητούν απάντηση (η ταφή ραδιενεργών αποβλήτων υψηλής ραδιενέργειας, προϋποθέτει την αναζήτηση ειδικών γεωλογικών σχηματισμών και την φύλαξή τους για 10.000 και περισσότερα χρόνια)
Στη γειτονιά μας λειτουργεί πάνω από το κεφάλι μας το απαρχαιωμένο πυρηνικό εργοστάσιο του Κοζλοντούι στη Βουλγαρία και ετοιμάζεται στο Ακουγιού της Τουρκίας στο σεισμογενές ρήγμα της Ανατολίας, καθώς και στην Ανδριανούπολη στα σύνορά μας με τον Εβρο. Επίσης πρόθυμοι φαίνονται να είναι η Αλβανία, Ρουμανία, και FYROM. Είναι σημαντική η ανακοίνωση της Ελληνικής κυβέρνησης να μη γίνουν πυρηνικά εργοστάσια στη χώρα μας.
Το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα ήταν το δεύτερο καμπανάκι μετά το Τσέρνομπιλ. Απέδειξε ότι καμιά τεχνολογία, καμιά οργανωμένη κοινωνία, καμιά πολιτική προστασία δεν είναι ικανή να ελέγξει εκείνες τις συγκυρίες που θα προκαλέσουν πυρηνικό ατύχημα και πυρηνική καταστροφή.
Και αυτό έγινε στην Ιαπωνία. Φαντασθείτε τι θα γίνει στην Αλβανία,Τουρκία.....
Μία είναι η λύση. Να αναθεωρηθεί η παγκόσμια ενεργειακή πολιτική, να αποσυρθούν όλοι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες, και να προωθηθούν οι ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Αυτό βέβαια δεν γίνεται ούτε με ευχές ούτε από καθ’ έδρας. Χρειάζεται η βοήθεια των πολιτικών κομμάτων, των φορέων της αυτοδιοίκησης, των οργανώσεων και κυρίως των πολιτών.
Αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσουμε και ποιός ξέρει ίσως κάτι να κερδίσουμε.
---
Ο Βασ. Τραϊφόρος είναι μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5847&export=html