"Δεξιοί" - "Αριστεροί", κυνηγώντας τους καιρούς

Νότης, Ανανιάδης

www.portnet.gr, 2011-06-01

Έχω κάποιους φίλους, φιλελεύθερους αστούς θα τους χαρακτήριζα, ως «δεξιούς» θα τους ανέφερε η τυπική πολιτική γεωγραφία της χώρας, που ως καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν ένοιωσαν ποτέ άνετα με τους μηχανισμούς του βασικού κόμματος του χώρου τους, την ΝΔ. Με την ανάδειξη στην ηγεσία της ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, οι φίλοι μου αυτοί στράφηκαν προς την ΔΗΑΝΑ του Κ. Στεφανόπουλου, για να επαναπροσεγγίσουν το ‘90 – ‘93 την κυβερνώσα τότε ΝΔ. Στην συνέχεια, έφυγαν για την πολλά υποσχόμενη ΠΟΛΑΝ του Αντώνη Σαμαρά, ακολούθως φλερτάρισαν με το ΚΕΠ του Δημήτρη Αβραμόπολου και τους «Φιλελεύθερους» του Στέφανου Μάνου, επέστρεψαν όταν η προοπτική της εξουσίας ήταν ορατή στην ΝΔ και τώρα κάποιοι παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα περί την Ντόρα Μπακογιάννη και την «Δημοκρατική Συμμαχία».

Έχω και κάποιους άλλους φίλους, εξ ορισμού καλλιεργημένους, προερχόμενοι οι περισσότεροι εξ αυτών από την μεγάλη πηγή του ΚΚΕ Εσωτερικού. Μετά την μεγάλη οργανωτική κρίση του 1978 – 1979, στράφηκαν οι περισσότεροί τους σε πιο «αριστερές», αριστερίστικες θα μπορούσε να πει κανείς, πολιτικές επιλογές. Από την Β Πανελλαδική κινήθηκαν κάποτε στον χώρο της αυτονομίας, πολλές φορές με οριακές πολιτικές επιλογές, παράλληλα με την στράτευσή τους σε κινήσεις υπεράσπισης πολιτικών δικαιωμάτων, συναντήθηκαν κάποιες φορές με άλλους συντρόφους τους απ’ το ΚΚΕ Εσωτερικού (Αν – Αρ) του Γιάννη Μπανιά, στελέχωσαν περιθωριακά εκλογικά σχήματα, πάντα στον χώρο της άκρας Αριστεράς, διατήρησαν μια σχέση με το Συνασπισμό, στον οποίο κάποιοι εντάχθηκαν για να κρατήσουν εκ νέου αποστάσεις απ’ το κόμμα του Αλ. Τσίπρα, φλερτάροντας με τις ιδέες του Αλέκου Αλαβάνου εσχάτως, έτοιμοι πάντα να κυνηγήσουν την ευκαιρία μιας αδύνατης επανάστασης.

Διαφορετικές πορείες, διαφορετικές ιστορίες των δυο αυτών ομάδων φίλων μου. Πως τα έφεραν όμως τα πράγματα και συναντήθηκαν. Τις τελευταίες μέρες, σχεδόν κάθε απόγευμα στο Σύνταγμα. Άβολα αισθανόμενοι και οι δύο με τους μηχανισμούς των σχηματισμών που αποτελούν τις βασικές κομματικές αναφορές των χώρων τους, βρίσκουν ανάμεσα στους «αγανακτισμένους» χώρο για να υπάρξουν. Επαγγελλόμενοι μια γενικότερη εξέγερση, με αναφορές στην Εκκλησία του Δήμου (!) οι «αριστεροί» φίλοι μου. Σηκώνοντας ελληνικές σημαίες, σκιτσάροντας ως κλόουν τον Παπανδρέου, τον Παπακωνσταντίνου και τον Πάγκαλο οι «δεξιοί» φίλοι μου. Ανεχόμενοι, αν δεν υιοθετούν, και οι μεν και οι δε συνθήματα του τύπου «πουτάνας γιοι, πολιτικοί, στα αρχίδια μας σας γράφουμε, να πάτε φυλακή».

Θα πει κανείς ότι ακόμη και αυτή η καιροσκοπική, συγκυριακή σύμπτωση, καταδεικνύει την χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος της χώρας. Μόνο που αυτό δεν θα περίμενε κανείς τις δυνατότητες των Social Networks, του Facebook, του Twiter και γενικότερα του διαδικτύου για να το διαπιστώσει. Βεβαίως στην πολιτική και στην Ιστορία γενικότερα, το τυχαίο έχει παίξει πολλές φορές καθοριστικό ρόλο. Σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα, θα θυμούνται οι σημερινοί 60αρηδες και γνωρίζουμε αρκετοί νεότεροι, πως ένα τυχαίο γεγονός, η ιδέα του Δ. Μαυρογένη να κατεβάσει στο Πολυτεχνείο κάπου 400 φοιτητές της φυσικομαθηματικής, προς συμπαράσταση των φοιτητών του Πολυτεχνείου που δήθεν χτυπούσε εκείνη την ώρα η Αστυνομία, οδήγησε σε ένα εκρηκτικό μείγμα που τελικά με την σειρά του οδήγησε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και από εκεί και έπειτα σε μια αλληλουχία δραματικών εξελίξεων (εισβολή τάνκς, πτώση της Χούντας του Παπαδόπουλου, άνοδος της Χούντας του Ιωαννίδη, πραξικόπημα στην Κύπρο, εισβολή των Τούρκων, κατάλυση της Δικτατορίας και εγκαθίδρυση τελικά της πιο ισχυρής Δημοκρατίας που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος)-.

Δεν φαντάζομαι ότι κανένας από τους μεν, ή τους δε φίλους μου εύχεται κάποιο τυχαίο γεγονός να λειτουργήσει ως καταλύτης παρόμοιων εξελίξεων.

Είμαι όμως βέβαιος, φευ, πως πολλοί εξ αυτών, που επιχαίρουν για την φθορά του πολιτικού συστήματος, εφ όσον και αυτοί οι σχεδιασμοί τους δεν τους βγουν και το σύστημα αποδειχθεί πιο ισχυρό απ’ όσο υπολόγιζαν, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα, σε λίγους μήνες, σε λίγο καιρό, με μιαν άλλη ευκαιρία, να εργαστούν ξανά, να προσπαθήσουν με κάθε τρόπο, άλλοι μεν να επιτύχουν τον φαντασιακό τους στόχο, άλλοι δε να δικαιολογήσουν και πολιτικά την ύπαρξή τους.

Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5958