Οι κίνδυνοι της νέας φάσης

Τα πολύ πιο δύσκολα είναι μπροστά μας. Αυταρχισμός- Ανασφάλεια για το τελικό αποτέλεσμα – Ραγδαία επιδείνωση για ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Εναλλακτικές ρεαλιστικές πολιτικές

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2011-07-03

Τα χρήματα θα έρθουν, αλλά η κοινωνία αγωνιά για το μέλλον. Τα μηνύματα αστάθειας, ακόμη και οι προβλέψεις χρεοκοπίας δυναμώνουν απ έξω – και ώ του θαύματος – όχι από τους εχθρούς του συστήματος, αλλά από στελέχη ξένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αναλυτές και καθηγητές.

Ας συμφωνήσουμε ότι τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας, παρά τα μπράβο για τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και την ανάσα που δίνει η 5η δόση. Και είναι μπροστά μας γιατί ενισχύεται όλο και περισσότερο η εντύπωση και η πρόβλεψη ότι έχει δρομολογηθεί η πορεία προς το αδιέξοδο και τη στάση πληρωμών. Μπορεί ορισμένοι να ασκούν πίεση έτσι, αλλά γιατί δεν είναι ρεαλιστική η πρόβλεψή τους; Ας μην κλείνουμε τα μάτια μας.

Αν η κριτική προς το μεσοπρόθεσμο και το μνημόνιο είναι ότι είναι κοινωνικά άδικο, αλλά βιώσιμο, τότε οι Κασσάνδρες απλώς εκβιάζουν. Αν όμως είναι βάσιμη η κριτική ότι η πολιτική που ακολουθείται δε μας βγάζει, ότι οδηγούμαστε σε όλο χειρότερες μέρες, οι Κασσάνδρες προβλέπουν. Και επομένως προειδοποιούν. Το λογικότερο και ασφαλέστερο είναι να διαβάσουμε αυτά τα μηνύματα ως προειδοποιήσεις. Προς πολίτες που νοιώθουν εξαπατημένοι, απειλούμενοι, ανασφαλείς για το μέλλον. Προειδοποιήσεις που μας καλούν να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την κατάρρευση. Έχουμε μπεί σε νέα κρίσιμη φάση εμφανώς πιο κρίσιμη από την άνοιξη του 2010. Τότε υπήρχε η ελπίδα της επιτυχίας κάποιας πολιτικής. Τώρα;

Σε τέτοιες συνθήκες ο πρώτος κίνδυνος είναι η αυταρχική στροφή ή ακόμη και εκτροπή. Ο κίνδυνος είναι διαρκείας, ο κύκλος της βίας γνωστός – δε περιορίζεται στα χημικά και στις επιθέσεις των ΜΑΤ. Και ίσως πιο δυναμικά θα εκδηλωθεί ύστερα από μια κυβερνητική αλλαγή που θα στρίψει το τιμόνι δεξιά, δεξιότερα.

Η κυβέρνηση είναι πλέον στριμωγμένη στα περιθώρια της στρατηγικής του μικρότερου κακού. Δεν προτείνει με πληρότητα και αξιοπιστία μια στρατηγική προοπτικής. Οι βολές απ έξω το εμποδίζουν. Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε ως πράξη υποταγής στον εκβιασμό των δανειστών και όχι ως ελεύθερη απόφαση και βούληση. Για να αποφύγουμε το χειρότερο τώρα. Αλλά ο φόβος μένει ότι το χειρότερο έρχεται τελικά μετά. Αυτή στρατηγική δε διαμορφώνει δεν αναζητά εναλλακτικές λύσεις – είναι ομολογία ήττας της προσπάθειας για εναλλακτικες λύσεις. Περιμένει τις καλύτερες μέρες που θα αλλάξουν ως δια μαγείας τα δεδομένα.

Ως αντίστροφο καθρέφτισμα, πολλές από τις αντιδράσεις στις επιλογές του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου πάσχουν και αυτές από την αδυναμία ή την αρνηση διατύπωσης εναλλακτικών λύσεων. Δεν αναφέρομαι σε προτάσεις που λέγονται για να λέγονται – τι θα ... μπορούσε να γίνει – αλλά σε πραγματικά ρεαλιστικές πολιτικές εναλλακτικής πορείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολιτική της ΝΔ, που επιδιώκει το φθινόπωρο να αναλάβει τη κυβέρνηση της χώρας : ενω προβάλλει το άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής και θα περίμενε κανείς να έχει σχεδιάσει μια στρατηγική υλοποίησής του στις δύσκολες σημερινές συνθήκες, προκαλεί σύγκρουση και κρίση με τις συγγενείς της δεξιές δυνάμεις της Ευρωπαικής Ένωσης. Αυτό που έπρεπε να είναι το κύριο ρεαλιστικό εργαλείο της πολιτικής της – οι δεσμοί με τους επικεφαλείς και τα συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαικών χωρών - το ακυρώνει. Απάντηση στη στρατηγική του μικρότερου κακού δεν μπορεί να αποτελέσει η νοοτροπία της επιβεβαίωσης από τα κακά που επέρχονται. Απάντηση μπορεί να είναι η αποφυγή τους, η ρεαλιστική στρατηγική σωτηρίας της οικονομίας και της κοινωνίας. Που περιλαμβάνει - αλλά δεν περιορίζεται - τη μείωση των παντίων ελλειμμάτων. Στα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν με τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, οι έως τώρα απαντήσεις δεν επαρκούν.

Τα μέτρα που ψηφίστηκαν και θα υλοποιηθούν θα ασκήσουν ακόμη μεγαλύτερη πίεση στα κοινωνικά στρώματα που ήδη έχουν πιεστεί τον προηγούμενο χρόνο και επομένως η ανάγκη για πολιτικές αλληλεγγύης και ασφάλειας θα αυξηθεί κατακόρυφα. Είναι απαίτηση η χρηματοδότηση τους με κάθε τρόπο. Αυτό είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο κάθε βιώσιμης πρότασης. Και οι κλασικές διεκδικητικές προτάσεις δεν φαίνεται να μπορούν να πετύχουν σημαντικά αποτελέσματα.

Αξίζει μια ευρεία και τολμηρή διερεύνηση των νέων δεδομένων που επέβαλε η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του νόμου εφαρμογής με τα άδικα μέτρα – όπως δέχεται η κυβέρνηση – και τα αναποτελεσματικά – όπως επιμένουν δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Με στόχο την πράξη : να αποτρέψουμε ό,τι βλέπουμε να έρχεται.

Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6019