Στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ της 10ης Ιουλίου 2011 βρήκα στη βιβλιοπαρουσίαση δυο βιβλία. Στο ένα από αυτά αφιερώνω την παρούσα ανάρτηση. Πρόκειται για ένα έργο του Ιταλού γλωσσολόγου και φ ιλοσόφου Ραφαέλε Σιμόνε, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο 3 της Ρώμης. Πρόκειται για το βιβλίο "Το μειλίχιο τέρας" (εκδ. Πόλις). Σε αυτό λοιπόν το έργο του ο Σιμόνε αποδίδει τη μείωση της πειθούς της Αριστεράς σε τέσσερις λόγους:
α) Η εργατική τάξη ως οικουμενική τάξη, ως τάξη δηλαδή που εκπροσωπεί και τα συμφέροντα των υπόλοιπων τάξεων, έχει διαλυθεί, έχει χάσει τον ιστορικό προορισμό της.
β) Οι ίδιοι οι αριστεροί έχουν αλλάξει. Ο κόσμος της Αριστεράς είναι υπάλληλοι γραφείων, μικρομεσαίοι, διπλωματούχοι και κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων, κα θώς και διάσπαρτα τμήματα της μεγαλοαστικής τάξης. Κανείς από αυτούς δεν μπορεί να ισχυριστεί στα γεράματά του ότι δούλεψε σκληρά.
γ) Οι νέοι έχουν εξαφανιστεί. Ο Σιμόνε εκτιμά ότι οι νέοι οργανώνονται πια ή στους εξτρεμιστές, δεξιούς ή αριστερούς, ή στα πολιτικά κόμματα για λόγους καριέρας. Οργανώσεις, κινήματα ή πολιτιστικές ενώσεις νεολαίας έχουν εκλείψει, όπως τουλάχιστον τα γνωρίζαμε ως τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90. Οι νέες τεχνολογίες πλούτισαν τις νέες γενιές με γνώσεις δυσανάλογες με τις άλλες γενιές, με αποτέλεσμα οι «νέο� �» να μην αισθάνονται την ανάγκη συνομιλίας με τους «γέρους». Αυτή η αυτάρκεια της νέας γενιάς είναι η γενεσιουργός αιτία του σημερινού, εντελώς διαφορετικού από παλιά, χάσματος γενεών.
δ) Η πολιτιστική θύελλα που προέκυψε τα τελευταία χρόνια και άλλαξε τις συνειδήσεις του κόσμου, διαμορφώνοντας τον λαό σε μάζα. Εδώ ονομάζει "μειλίχιο τέρας" τη μαζική κουλτούρα, αυτήν τη βιομηχανία του θεάματος που καταβροχθίζει λαίμαργα τους νέους πνευματικά, ψυχικά και ηθικά, τους εξουδετερώνει πολιτικά και τους περιθωριοποιεί κοινωνικά.
Μερικά σχόλια δικά μου θα προσθέσω αντίστοιχα, για να κλείσω το άρθρο.
1) (για το α) Όπως εξαφανίστηκε η αγροτική τάξη, τώρα πια έχει σχεδόν εξαφανιστεί και η εργατική τάξη. Σήμερα στις δυτικές κοινωνίες την εργατική τάξη αποτελούν κατά κύριο λόγο οι μετανάστες εργαζόμενοι, οι οποίοι υφίστανται και στυγνή εκμετάλλευση όχι μ� �νο από τους βιομήχανους αλλά και από τους μικροεπαγγελματίες πρώην εργάτες.
2) (για το β) Αυτό αν δεν αποτελεί αλήθεια. Ο σ. Σκυλλάκος, βουλευτής του ΚΚΕ, είναι μεγαλοκτηματίας του θεσσαλικού κάμπου. Ως τι εκπροσωπεί τα θύματα της εκμετάλλευσης των εργοδοτών; Μάλλον ως εργοδότης. Οι συνδικαλιστές στο δημόσιο τομέα απολαμβάνουν προνόμια που πλησιάζουν εκείνα των βουλευτών και κυρίως ασχολούνται με το βόλεμα, τις μικροεξυπηρετήσεις και τα ρουσφέτια σαν γνήσιοι εκφραστές του κατεστημένου. Αν π.χ. ο αιρετός σε ένα ΠΥΣΔΕ έχει να μπει σε τάξ� � 15 ή 20 χρόνια, πώς μπορεί να νοιαστεί για τα συμφέροντα της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών;
3) (για το γ) Οι νέοι σήμερα σε μεγάλο ποσοστό έχουν εξαφανιστεί από τα πεδία των κοινωνικών αγώνων. Κυνηγούν το μαύρο, τους αντίπαλους χουλιγκάνους, τα μπαράκια και το φέισμπουκ για να κάνουν τσατ λέγοντας ανοησίες. Και οι λίγοι που είναι οργανωμένοι σε νεολαίες, σε κόμματα, σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ετοιμάζονται να διαδεχτούν τους άλλους, τους ασπρογιακάδες της Αριστεράς που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων με έναν πο λύ ιδιαίτερο τρόπο, με συμφεροντολογικό μόνο σκοπό: Να επιβιώσει η παράταξή τους εκλογικά, για να επιβιώσουν οι ίδιοι σαν αργόμισθοι και αραχτοί εκπρόσωποι του πόπολου.
4) (για το δ) Όσοι δεν καταλαβαίνετε τι είναι η μαζική κουλτούρα το έχετε πάθει, γιατί είστε οι ίδιοι φορείς (με τη διπλή σημασία, του ξενιστή του ιού καθώς και του θύματος) της μαζικής αυτής κουλτούρας. Το έχετε πάθει και το μεταδίδετε, χωρίς να νιώθετε καμιά ενοχή και χωρίς να αντιλαμβάνεστε την τραγωδία.
Εκτύπωση στις: 2024-05-01
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6086