Εκστρατεία υπέρ παιδείας, επιστήμης και πολιτισμού
Συνεννόηση πριν είναι αργά
Αιμίλιος, Ζαχαρέας
Ελευθεροτυπία, 2005-04-28
"Το πιο μεγάλο λάθος στη ζωή είναι να
έχουμε πάντοτε φόβο μήπως κάνουμε λάθος!"
Fr. Hebbel
Αντιθέτως προς ό,τι λέγεται από τον πρωθυπουργό και τα κυβερνητικά στελέχη, η ανάκαμψη και η εξυγίανση της οικονομίας δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς μια μεγάλη εκστρατεία υπέρ της παιδείας, της επιστήμης και του πολιτισμού! Αν υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, αυτή θα είναι προσωρινή και βραχυχρόνια. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά προβλήματα της χώρας και όχι τα διάφορα ελλείμματα και τα χρέη. Είναι αποκαρδιωτικό ν’ απουσιάζει η κουλτούρα αυτή και από την παρούσα κυβέρνηση.
Μεγάλη είναι η ανάγκη να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου εθνικής ανάγκης όσον αφορά τα τρία προαναφερθέντα θέματα. Η οικονομία και το έθνος βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου όχι από τις διάφορες δημοσιονομικές πιέσεις, τα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος κ.λπ., αλλά από την εκπαιδευτική και πολιτιστική υστέρηση, που μεγεθύνει σταθερά και διαχρονικά τα αρνητικά χαρακτηριστικά της οικονομίας αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.
Η πολιτική και η πολιτισμική χυδαιότητα μιας χώρας προσδιορίζεται από πολλούς παράγοντες. Το πιο ισχυρό όμως προσδιοριστικό στοιχείο της χυδαιότητας και του κυνισμού είναι η κατάσταση της παιδείας και η σημασία που δίνει σ’ αυτήν η Πολιτεία. Η χυδαιότητα απεικονίζεται κυρίως στην οικονομική δραστηριότητα. Αψευδής μάρτυς, τα όσα γίνονται γύρω μας τα τελευταία χρόνια. Στη διαπλοκή και στη διαφθορά η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια ανάμεσα στις είκοσι πέντε χώρες - μέλη της Ε.Ε.
Η στρατηγική αποτυχία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από το 1981 δεν ήταν η μη πραγματοποίηση έργων για τα οποία δηλώνουν υπερήφανοι οι υποστηρικτές της. Η αποτυχία αναζητείται στην εσφαλμένη στρατηγική επιλογή. Τούτο οφείλεται στην απουσία μιας φωτισμένης ηγετικής ομάδας, που θ’ αναδείκνυε το κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και την άσκηση της αναγκαίας πολιτικής για τη θετική και αποτελεσματική ένταξή μας στο συνεχώς μεταβαλλόμενο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό διεθνές περιβάλλον. «Η ισχυρή Ελλάδα» παραμένει μια απαίδευτη Ελλάδα!
Επαναλαμβάνω, πως το θεμελιώδες πρόβλημα είναι η εκπαίδευση, η επιστήμη και ο πολιτισμός. Με αυτές τις αποσκευές θα μπορούσε να ενταχθεί η χώρα μας στην παγκόσμια κοινότητα, με την προσθήκη πως οι αποσκευές αυτές εμπεριέχουν μια ανεπανάληπτη τρισχιλιετή διανοητική και πολιτισμική πρόταση, την οποία το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και η ελλαδική Αριστερά όλων των αποχρώσεων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν πετάξει στα αζήτητα. Αυτή είναι η αιτία της οικονομικής και της κοινωνικής μας καχεξίας.
Αντί λοιπόν μετά το ’81, έστω μετά το ’96, να υπάρξει αυτή η μεγαλειώδης πολιτική τομή, γύρω από την οποία μπορούσαν να ενταχθούν οι πλέον ρωμαλέες δυνάμεις του τόπου, αντί να μεταφερθούν με δραματικό τρόπο μέσα και πόροι στους τομείς αυτούς, επέλεξαν μια άκρως αντιδραστική και συντηρητική πολιτική. Πνιγμένοι από τα ελλείμματα, τα χρέη και τις ανελαστικές δαπάνες, στα ελάχιστα εναπομείναντα περιθώρια προσπάθησαν να μπαλώσουν τα ανοίγματα και με το πάθος να διατηρηθούν στην εξουσία, δέχθηκαν ουσιαστικά να παρανομούν χαλκεύοντας τα στοιχεία, ενώ έκλειναν με συμπάθεια το μάτι στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, που ταυτοχρόνως είναι και προμηθευτές του Δημοσίου. Μαζί τους και ορισμένοι από την Αριστερά, που δέχθηκαν να κάνουν τη ζωή τους περίττωμα, προκειμένου να μετέχουν στην «απόλαυση των απολαύσεων», ήτοι στην πολιτική εξουσία, όπως την όρισε ο Μιλοβάν Τζίλας, αποκτώντας και ένα νέο επάγγελμα, εκείνο του «παραθυράκια» στα τηλεοπτικά κανάλια.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η σημερινή κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του δεν αντιλαμβάνονται πως εάν εξακολουθήσουν ν’ αγωνίζονται μέσα στη χοάνη των χρεών, των ελλειμμάτων κ.λπ. θα τους καταπιεί η μαύρη τρύπα της αναποτελεσματικότητας και, μακροχρονίως, η πανίσχυρη διαπλοκή και η συνεργασία με τα ισχυρά συμφέροντα.
Το πρόσκαιρο πλεονέκτημα της Ν.Δ. έναντι του ΠΑΣΟΚ είναι η προσπάθεια, ειλικρινής πιστεύω, του πρωθυπουργού και ορισμένων συνεργατών του να λειτουργήσουν τον ελληνικό καπιταλισμό με ορισμένα «ηθικά» κριτήρια, ήτοι με ορισμένους κανόνες. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Η κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή ματαιοπονεί, υποστηρίζοντας πως μπορεί να πάρει μέτρα εναντίον της ανεργίας και υπέρ της αναπτύξεως. Καμιά κυβέρνηση - μέλος της Ε.Ε. δεν μπορεί από μόνη της να μειώσει την ανεργία αν δεν υπάρξει διεθνής συνεργασία. Γνωρίζουμε άλλωστε πως η παλαιά κεϊνσιανή συνταγή, ήτοι, η περισσότερη ανάπτυξη επιφέρει μεγαλύτερη απασχόληση, εν συνεχεία αυξημένη κατανάλωση και τέλος, αύξηση της παραγωγής, δεν ισχύει στον σύγχρονο κόσμο. Η ανάπτυξη άγγιξε τα οικολογικά της όρια κι αυτά επιβάλλουν μια πράσινη μεταστροφή της παραγωγής και της τεχνολογίας που υποκαθιστούν την εργατική δύναμη. Η απασχόληση δεν αυξάνεται αν δεν αποκτήσει μεγαλύτερη κινητικότητα και ευελιξία, αν δεν παύσει δηλαδή να είναι η εργατική δύναμη του παρελθόντος. Γιατί η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν λένε αυτή την αλήθεια στην κοινή γνώμη;
Η καινούργια αυτή πραγματικότητα, που διανύει ήδη δύο δεκαετίες και πλέον, ξεπηδά από τα προβλήματα της μαζικής κοινωνίας. Στον χώρο της οικονομίας, τα παραδοσιακά κριτήρια της εφηρμοσμένης οικονομικής πολιτικής έκλεισαν τον κύκλο τους. Τι μας συμβουλεύουν σήμερα η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά; Τι πρέπει να κάνουμε; Ν’ αποταμιεύουμε περισσότερο ή να καταναλώνουμε πιο πολύ; Ν’ αποφεύγουμε τις περιττές δαπάνες ή ν’ ακούμε τις προτροπές του εμπορικού κόσμου που μας παρωθεί να προσφέρουμε συνεχώς δώρα;
Μήπως είχε δίκιο ο Oscar Wilde, που ξεφώνιζε «δώστε μου το περιττό και παραιτούμαι από το αναγκαίο»; Οι πολίτες έχουμε πίστη κι ελπίδα για το μέλλον; Θ’ αποκτήσουμε τη βούληση να παράγουμε μ’ ένα διαφορετικό από το σημερινό, εργασιακό ήθος;
Ο κ. Κ. Καραμανλής, αν θέλει να λειτουργήσει με τα χαρακτηριστικά εθνικού και όχι κομματικού ηγέτη, πρέπει να προβεί στις παρακάτω ενέργειες. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου.
Πρώτον. Αρχής γενομένης από τον προϋπολογισμό του 2006, η παιδεία, η επιστήμη και ο πολιτισμός αποκτούν μέγιστη προτεραιότητα έναντιν όλων των άλλων και εκπονείται 15ετές πρόγραμμα προς την κατεύθυνση αυτή. Από οργανωτικής πλευράς και όχι μόνον, ενοποιείται το υπουργείο Παιδείας μ’ εκείνο του Πολιτισμού και ορίζεται πρώτο τη τάξει υπουργείο για την επόμενη δεκαπενταετία. Κινητοποιούνται οι πνευματικές μας δυνάμεις προς την κατεύθυνση αυτή και σχηματίζεται μια ηγετική πολιτική ομάδα αποφασισμένη να μεταβάλει το σημερινό θλιβερό σκηνικό. Μέγας συμπαραστάτης στο έργο αυτό θα είναι ο ελληνικός λαός, που κατανοεί και στηρίζει τέτοιες προσπάθειες.
Δεύτερον. Ο πρωθυπουργός δημοσίως καλεί τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου και τα άλλα κόμματα σε διάλογο, δηλώνοντας πως προβλήματα, όπως η ανεργία, η δημόσια διοίκηση, η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση, η εξωτερική πολιτική κ.λπ. δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν αποκλειστικά και μόνον από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Απαιτείται η συμβολή των πολλών. Είναι ανάγκη να καλλιεργηθεί αίσθημα εμπιστοσύνης, χωρίς την υποβάθμιση των διαφορών μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, διότι η επίλυση πολύπλοκων προβλημάτων δεν γίνεται μόνον από μία κυβέρνηση. Δίνουμε έτσι ελπίδα στον λαό και πεδίο προσφοράς.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=610&export=html