Πριν από 7 μήνες ανέλαβα τη διεύθυνση του 9,84. Το ποιός ήταν ο σταθμός, δεν χρειάζεται να το αναφέρω. Απλώς ότι η μισθοδοσία των περίπου 280 δημοσιογράφων του σταθμού, σε σύνολο 380 εργαζομένων, (που βέβαια είχε φροντίσει να βγεί από τις έρευνες ακροαματικότητας- η πρώτη εκτίμηση τον περασμένο Μάρτιο ήταν στο 0,4%!) στοίχιζε περίπου 9.000.000 ευρώ /χρόνο, περίπου όσα ξοδεύονταν για τα συσίτια αστέγων και περίπου όσα χρειάζονται για τη σίτιση των 90 βρεφονηπαικών σταθμών της Αθήνας.
Ο 9,84 είχε προϋπολογισμό περίπου 13.000.000/ χρόνο, (3.000.000 έξοδα και μόλις 500.000 έσοδα. Τα αντίστοιχα μεγέθη για τον πρώτο σε ακροαματικότητα σταθμό μόλις και προσσέγγιζαν το 1/3 αυτών του 9.84).
Το δίλημμα ήταν σαφές και έπρεπε όχι μόνο να τεθεί αλλά και να απαντηθεί. Δημοσιο χρήμα κι όχι ιδιώτες χρηματοδοτούσαν αυτή την ημιθανή πραγματικότητα.
Το «σύστημα» τόσο του δήμου όσο και του σταθμού ήταν μια χαρά βολεμένο σ’ αυτη την πραγματικότητα. Ουδείς το είχε καταγγείλει (όλοι εκ των υστέρων). Η Ένωσή μας προτιμούσε να αποσιωπά αυτή την πραγματικότητα όσο οι εργαζόμενοι πληρώνονταν, γενικά όσο η κατάσταση παρέμενε ακίνητη. Στάσιμη. Η αδράνεια ήταν επιλογή.
Η νέα διοίκηση συμφώνησε με τον Δήμο σε ένα σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης του σταθμού. Η βασική μας αρχή ήταν να αποφύγουμε τις δύο εύκολες λύσεις: Το λουκέτο (άμεσα) στον σταθμό ή το αναπόφευκτο λουκέτο μετά από το μαρτύριο της σταγόνας, δηλαδή μετά από ένα συνεχές «μάζεμα» του σταθμού για όσο κι όποιος αντέξει.
Η λύση που προτείναμε (και έγινε αποδεκτή από το Δήμαρχο) προέβλεπε τρείς φάσεις:
Πρώτον, εξυγίανση του σταθμού.
Δεύτερον, μετεξέλιξη της Δημοτικής Επιχείρησης Ραδιοφωνίας Αθήνας (ΔΕΡΑ) σε μια σύγχρονη πλατφόρμα πολυμέσων και
Τρίτον, αυτονόμηση από τον δήμο και λειτουργία του με κριτήρια αγοράς σε χρονικό διάστημα όχι περισσότερο των δύο χρόνων.
Στόχος της προτεινόμενης λύσης ήταν να δημιουργηθεί ένα δημόσιο μέσο ενημέρωσης που όμως μπορεί να πληρώσει τα έξοδά του. Η συγκυρία είναι δύσκολη αλλά τουλάχιστον ζητήσαμε και πήραμε το δικαίωμα να αναλάβουμε το στοίχημα.
Σήμερα ο 9,84 βρίσκεται στην εξής θέση: Το φετεινό του κόστος –συνολικά- δεν θα ξεπεράσει τα 6.000.000 ευρώ και τα 4.000.000 ευρώ για το 2012 (εφόσον ο δήμος στη σημερινή κατάσταση μπορέσει να μας τα εξασφαλίσει.). Η μισθοδοσία βρίσκεται λίγο πιό κάτω από τα 4.000.000 ευρώ /χρόνο και τα έξοδα φέτος μόλις στις 200.000 ευρώ –‘εναντι 3.000.000 πέρυσι. Απασχολεί 210 εργαζόμενους (σύνολο) αλλά ουδείς από τους περίπου 170 εργαζόμενους που αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε δεν βρέθηκε στην ανεργία.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της δεύτερης φάσης, η ΔΕΡΑ έχει συμφωνήσει με την Κυβέρνηση για την (επανα) λειτουργία του air 104,4, του ξενόγλωσσου προγράμματος του 9,84. Ο Air είναι ένα μοναδικής ταυτότητας ραδιόφωνο, μιλάει 16 γλώσσες, το οποίο ξεκίνησε το 2004 λόγω Ολυμπιάδας αλλά συνέχισε να λειτουργεί έτσι, χωρίς άδεια! Πρίν από έναν χρόνο ο εισαγελλέας έκλεισε τον πομπό του και έκτοτε οι 40 εργαζόμενοι παρέμεναν σε μία γκρίζα ζώνη απασχόλησης.
Επίσης, σε συμφωνία με τον Δημο, η ΔΕΡΑ ανέλαβε το παρατημένο και βασανισμένο webtv της Αθήνας –αν μπείτε σήμερα στη σελίδα του θα διαβάσετε «κλειστόν διότι παντρευόμαστε». Τρελλά πράγματα. Αυτή τη στιγμή το web tv μεταφέρεται στις εγκαταστάσεις του 9,84 και ο προγραμματισμός ήταν να ξεκινήσει τις μεταδόσεις των δημοτικών συμβουλίων δίνοντας τη δυνατότητα στους πολίτες να διατυπώνουν στο προεδρείο του σε πραγματικό χρόνο ερωτήματα ή θέσεις για τη συγκεκριμένη συνεδρίαση.
Επίσης αναδιοργανώθηκε το portal του σταθμού ώστε να αποτελέσει την ομπρέλα της νέας πλατφόρμας.
Παράλληλα δημιουργήθηκαν νέα τμήματα εσόδων (για συγχρηματοδοτούμενα και όχι μόνο προγράμματα) και δικτύωσης του σταθμού με άλλα ραδιόφωνα ελληνικά αλλά και από χώρες της νοτιονατολικής Ευρώπης (π.χ μαζί με ένα ουγγρικό ραδιοφωνικό συγκρότημα και με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου διεκδικούμε για το 2012 ένα πρόγραμμα (Εuropaid) ύψους 3.000.000 ευρώ). Βρισκόμαστε στην εποχή των συνεργειών και ο 9,84 αυτή τη στιγμή είναι στην κατηγορία του πρωτοπόρος στην Ελλάδα.
(Δεν θα σας κουράσω με τις δυσκολίες αυτού του εγχειρήματος-απλώς αναφέρω ότι χρειάζεται ακόμη και αλλαγή του καταστατικού της ΔΕΡΑ για να μπορέσει να έχει έσοδα πλην της δημοτικής επιχορήγησης και πλην των όποιων διαφημίσεων).
Τέλος αναδιομορφώθηκε πλήρως το πρόγραμμα του ,984. Και ,τότε, ήρθε η ΕΣΗΕΑ…
Εξηγούμαι:
Το πρόγραμμα για έναν σταθμό είναι ό,τι το κεντρικό νευρικό σύστημα για τον άνθρωπο ό,τι η δημοσιογραφική ύλη για μία εφημερίδα. Και η ακροαματικότητά του σταθμού, δηλαδή οι όροι ύπαρξής του στη συγκεκριμένη αγορά εξαρτώνται ευθέως από την αποδοχή του προγράμματος. Τελικά εκεί κρίνεται η δουλειά όλων μας δηλαδή αν αξίζει να συνεχίσει να πληρώνει ο δημότης αυτά που πληρώνει σ αυτές τις συνθήκες κρίσης.
Το νέο πρόγραμμα του σταθμού είναι φιλόδοξο και δυναμικό και, το τονίζω αυτό, η επιτυχία του θα δείξει στο Δήμο πόσο τηρούνται τα υπεσχημμένα. Το πρώτο κρας τεστ είχε συμφωνηθεί για τα Χριστούγεννα.
Αυτό λοιπόν το τόσο σημαντικό για την επιβίωση του σταθμού πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από τρείς βδομάδες. Οι άνθρωποι του σταθμού το αγκάλιασαν (κανείς δεν μπορεί να το διαψεύσει αυτό) το πίστεψαν και το έφεραν σε πέρας. Αρχίσαμε να έχουμε τα πρώτα δειλά σημάδια της ανάκαμψης. Ο σταθμός ποτέ δεν είχε δουλέψει έτσι (ούτε αυτό μπορεί κανείς να το διαψεύσει) και ποτέ δεν είχε υπάρξει μια τόσο στενή δημιουργική και καθημερινή συνεργασία διοίκησης και εργαζομένων.
Και ενώ ετοιμάζαμε μια μικρή αλλά δυναμική καμπάνια ενημέρωσης για το νέο πρόγραμμα (σήμερα επρόκειτο να έχουν αναρτηθεί αφίσες μας σε κεντρικές στάσεις της Αθήνας) και ενώ είχαμε κτίσει ένα καλό πυρήνα αποδοχής και χορηγιών, ενέσκηψε μια απεργία της ΕΣΗΕΑ που ούτε λίγο ούτε πολύ αφήνει κλειστό τον σταθμό (μόνον αυτόν από τους ανταγωνιστές του) για έξι συνεχόμενες μέρες. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς άνθρωπος των media για να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό σε ένα ραδιόφωνο πάνω στην τελική του προσπάθεια.
Η 48ωρη απεργία που αιφνιδιαστικά κήρυξε η ΕΣΗΕΑ την περασμένη Τετάρτη το απόγευμα αφορούσε –κυρίως- την ΕΡΤ, το ΑΠΕ, και τον 9,84!
Η απεργία ήταν παράνομη, το διευκρίνισε με ανακοίνωσή της η Ενωση Συντακτών Μακεδονίας Θράκης και δεν πήρε μέρος σ αυτήν.
Επικοινώνησα το ίδιο απόγευμα με τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ για να λάβω την απάντηση “τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα”.
Ζήτησα από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στον 9,84 να καλέσει Γενική Συνέλευση για να ζητηθεί η εξαίρεση του 9,84 από την απεργία σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την επιβίωσή του. Το αρνήθηκε το ίδιο βράδυ αλλά την επομένη το πρωί τη συγκάλεσε αφού στο μεταξύ είχε φθάσει και η “γραμμή”.
Το ίδιο απόγευμα της Τετάρτης ενημέρωσα τον Δήμαρχο ότι υπό τις συνθήκες αυτές, το εγχείρημα τίθεται σε αμφιβολία και πάντως με την Ένωση να ασκεί εκεί που τη βολεύει (δηλαδή στα δημόσια μέσα) επαναστατική γυμναστική , η διοίκηση του 9,84 δεν μπορεί να τηρήσει το πλάνο της μέχρι τον Δεκέμβριο . Και επειδή δεν πρόκειται –το ξαναλέω- για χρήματα κάποιου ιδιώτη αλλά για δημόσιο χρήμα δήλωσα την παραίτησή μου.
Τις επόμενες μέρες εκτός από ένα μπαράζ συνελεύσεων στον σταθμό με την αιτιολογία κάποιων φημών (ουδείς συνδικαλιστής παρά τη δημόσια προτροπή του δημάρχου ζήτησε να με συναντήσει για να διερευνήσει τις φήμες) ήρθε και το δεύτερο χτύπημα. Την Παρασκευή η ΕΣΗΕΑ ανανέωσε τις απεργιακές της κινητοποιήσεις μόνο στους συνήθεις υπόπτους, ΕΡΤ, ΑΠΕ, 9,84 μέχρι και την Τρίτη! Ο σταθμός κλειστός για έξι μέρες και οι ανταγωνιστές ελεύθεροι να πάρουν και τα τελευταία μερίδια ακροαματικότητας του 9,84.
Το αίτημα είναι να εξαιρεθούν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ και του ΑΠΕ από διατάξεις περί δημοσίων υπαλλήλων όπως αναγραφόταν στη σχετική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ. (Αναγραφόταν και κάτι για τον ιδιωτικό τομέα που δεν τηρεί τις συλλογικές συμβάσεις-αλλά εκεί χρειάζονται συνδικαλιστικά κότσια και κάτι περισσότερο από τη μονότονη επανάληψη μιας απεργίας).
Το συμφέρον του σταθμού με αναγκάζει να έρθω απέναντι από την κινητοποίηση του σωματείου μου. Και για λόγους αρχής: Δεν αντιλαμβάνομαι τι κοινό έχει η ΕΡΤ και το ΑΠΕ με τον 9,84 . Εμείς εδώ βάλαμε μόνοι μας το μαχαίρι στο κόκαλο και μάλιστα το σύνθημά μας ήταν ακριβώς αυτό: “Δεν θα ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν: Η δημοτική (παλαιά) ΕΡΤ”. Μόνο οι κοντόφθαλμοι ή οι πάσης φύσεως φανατικοί δεν αντιλαμβάνονται ότι τα ψέματα τέλειωσαν. Ότι σήμερα δεν υπάρχει χώρος για εργασιακές καβάντζες. Ακόμη κι αν δικαιωθούν οι όποιες συνδικαλιστικές μπαταριές, το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, ούτε καν αντιμετωπιστεί. Το μόνο κέρδος είναι η καταγραφή των συνομιλητών σε ένα παζάρι μεταξύ πολιτικών και συνδικαλιστών . Δηλαδή η ενίσχυση του διαμεσολαβητικού ρόλου τους χωρίς να υπάρχει πραγματική ατζέντα αντίστοιχη των προβλημάτων της εποχής μας.
Παρασκήνιο, ομαδούλες, και παραγοντίσκοι συνεχίζουν ένα παιχνίδι που μας έφερε μέχρις εδώ.
Κάνω χρήση του προφανούς δικαιώματός μου να ζητήσω από τους συναδέλφους μου να ξαναδούμε το ζήτημα της ΕΣΗΕΑ. Όλοι ομολογούμε την αποτυχία της (μας;), ας αναλάβουμε διαδικτυακά την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση μιας ευρείας συζήτησης με στόχο ένα πραγματικά ιδρυτικό συνέδριο μιας Ένωσης που δεν μπορεί να σκέπτεται μονίμως την κατάληψη των ανακτόρων αλλά και πως ήρθε η ώρα να μαζέψει κι αυτή τα δικά της(μας;) σκουπίδια.
Υγ. Δεν θα αναφερθώ στον βρώμικο πόλεμο που υφίσταται η σημερινή διοίκηση από τα διάφορα blogs. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά τώρα είναι άλλα τα κέντρα του. Ας συνεχίσουν να κρύβονται με την ανωνυμία τους. Αυτοί δεν έχουν , οι άμοιροι, άλλη επιλογή , δεν αναλαμβάνουν στοιχήματα,μόνο τζογάρουν στα στοιχήματα των άλλων.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6279&export=html