Γιατί ψήφισα "κατά" της κυβέρνησης Παπαδήμου

Ντόρα, Τσικαρδάνη

2011-11-12

Τις τελευταίες ημέρες γίνομαι και εγώ αποδέκτης μίας κριτικής, σχετικά με την αρνητική στάση της ΔΗΜΑΡ έναντι της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ήδη υπάρχουν τα επίσημα κείμενα του κόμματος, τα οποία θα συμπληρώσουν οι τοποθετήσεις των βουλευτών μας στο Κοινοβούλιο. Αντιλαμβανόμενη πλήρως την κρισιμότητα των συνθηκών, όπως και το γεγονός, ότι απόλυτο δίκιο δεν βρίσκεται σε καμμία πλευρά, οφείλω, για την δική μου στάση, να καταθέσω τα εξής:

Σύμφωνα με το Σϋνταγμα, σε περίπτωση παραίτησης του πρωθυπουργού, ο επόμενος πρωθυπουργός εκλέγεται από την Κ.Ο. του κόμματος που έχει την δεδηλωμένη. Σε περίπτωση παραίτησης της κυβέρνησης, ο ΠτΔ υποχρεούται να κινήσει την διαδικασία των διερευνητικών εντολών, άρα να δώσει διερευνητική εντολή στο δεύτερο κόμμα κ.ο.κ. Ο ΠτΔ σύμφωνα με Σύνταγμα δεν διαθέτει διακριτική ευχέρεια, αλλά υπόκειται σε δέσμια αρμοδιότητα. Κατά συνέπεια, είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τα προβλεπόμενα από το σύνταγμα βήματα με τη σειρά τους. Εν προκειμένω, συντηρήθηκε μία σκόπιμη -κατά τη γνώμη μου- ασάφεια, σχετικά με το ποιος παραιτήθηκε: ο πρωθυπουργός ή η κυβέρνηση και πότε; Στη συνέχεια, αγνοήθηκε παντελώς η συνταγματική τάξη και προσπεράστηκε κοινή συναινέσει, μέσω του συμβουλίου των αρχηγών, το οποίο διόρισε πρωθυπουργό με μία πρωτοφανή διαδικασία, μη κοινοβουλευτική. Ο όρος "κοινοβουλευτικό πραξικόπημα", κατά τη γνώμη μου, είναι ακριβής. Προφανώς η αιτιολογία για την εκτροπή αυτή είναι οι έκτακτες συνθήκες της χώρας και η οικονομική κρίση. Όμως, οι συνθήκες αυτές ποτέ δεν μπορούν να δικαιολογούν μη εφαρμογή του συντάγματος - αυτό δεν λέγεται μόνον για την ταυτότητα του νομικού λόγου, εμπερικλείει τεράστιας σημασίας πολιτική ουσία. Κατά τον τρόπο αυτό, συγκροτήθηκε μία κυβέρνηση "ειδικού σκοπού", κάτι που δεν νοείται από το σύνταγμα, δοτή, υπό επιτροπεία και με δάνεια πολτική υπόσταση. Είναι προφανές, ότι οι έκτακτες συνθήκες θα συνεχιστούν. Ενδεχομένως να τεθεί θέμα συνέχισης της θητείας της. Ως πότε; Πόσο και, για πόσο είμαστε διατεθειμένοι, να ανεχόμαστε ή και να νομιμοποιούμε μία τέτοια διαδικασία; Όπως αντιλαμβάνεστε δεν πρόκειται καθόλου για νομικισμό. (Ήδη στον νομικό κόσμο έχει ξεκινήσει μία μεγάλη συζήτηση, σχετικά με τα δικαιώματα σε περίοδο κρίσης και, πόσο μπορούν αυτά να περισταλούν, λόγω των εκτάκτων συνθηκών). Είναι προφανές, ότι από την ανωμαλία αυτή δεν μπορεί να μας βγάλει παρά μόνον η λαϊκή εντολή. Είναι προφανές επίσης, ότι η πρόταση αυτή δεν γίνεται, γιατί έχουμε καμμιά βεβαιότητα για το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας. Η λύση όμως δεν μπορεί ποτέ να είναι κανενός είδους πεφωτισμένη δεσποτεία (και δη αμαρτωλών κομμάτων). Τούτων δοθέντων, ανοχή στην κυβέρνηση αυτή μπορεί δυνητικά να μας εκθέσει, σε βαθμό καταργήσεώς μας. Κατά τη γνώμη μου, η υπεράσπιση της νομιμότητας πρέπει να αποτελεί παραπάνω από κόκκινη γραμμή για την δική μας αριστερά. Διαφορετικά προσχωρούμε στο Παπανδρεϊκό "ο μόνος θεσμός είναι ο λαός", όπου "λαός" οι πάσης φύσεως αυθεντικοί ερμηνευτές της βουλήσεώς του.

Αυτός ήταν και ο σπουδαιότερος λόγος, για τον οποίο, έγειρα υπέρ των επιφυλάξεων.

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6334