Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Δ. Χατζησωκράτης: Η χώρα χρειάζεται ένα στοχευμένο Σχέδιο Διαχείρισης Κρίσης για τον Τουρισμό

Συνέδριο ΣΕΤΕ "τουρισμός και ανάπτυξη" , 1/11/11

2011-11-11


H σοβαρότατη κρίση, την οποία διέρχεται ο Ελληνικός Τουρισμός ήδη από το 2008, πριν δηλαδή εκδηλωθεί η παγκόσμια οικονομική κρίση, είχε ως συνέπεια μέχρι και το 2010 την καθίζηση των αφίξεων στα σύνορα και των τουριστικών εισπράξεων. Πέρα από τα προβλήματα στις Αγορές του, ο Ελληνικός Τουρισμός εξακολουθεί να πλήττεται και από τα δικά του εγγενή προβλήματα (όπως πχ τα προβλήματα περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής στις τουριστικές περιοχές, η συγκέντρωση τουριστικής δραστηριότητας στο χώρο, η ασυνέπεια και ο ερασιτεχνισμός στην προώθηση της Χώρας στο Εξωτερικό ,η μη αξιοποίηση των πολιτιστικών πόρων, κλπ) Εξακολουθεί να πλήττεται και από την εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω, που δεν είναι πλέον ιδιαίτερα ελκυστική.

Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, δεν έχει χαράξει και θέσει σε εφαρμογή μια πολιτική ανάκαμψης. Μάλλον ανέμενε την ανάκαμψη ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ούτε, όμως, έχει σχεδιάσει μια πολιτική μεσοπρόθεσμης απόδοσης για τον Τουρισμό.

Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, η Χώρα θα πρέπει να υπερβεί τις κοντόφθαλμες συγκρούσεις φορέων και αρμοδιοτήτων (πχ μεταξύ Γενικής Γραμματείας Τουρισμού και ΕΟΤ) και τα σχέδια για έμμεση «προικοδότηση» του Ιδιωτικού Τομέα με κρατικές δομές και χρήμα των φορολογουμένων, και να θέσει σε εφαρμογή ένα στοχευμένο Σχέδιο Διαχείρισης Κρίσης, που να την βάλει και πάλι στην καρδιά των αγορών του Τουρισμού, και που να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, αποτελεσματικά μέτρα στήριξης της Απασχόλησης, η οποία λόγω της κρίσης έχει πληγεί όσο ποτέ άλλοτε. Μιλάμε για Σχέδιο Διαχείρισης της Κρίσης, διότι –βέβαια- δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε, ότι η κρίση του Ελληνικού Τουρισμού έχει παρέλθει επειδή το 2011 αυξήθηκαν οι αφίξεις! Κρίση υπάρχει, όσο δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μια σταθερή και αυξανόμενη ζήτηση από τις παραδοσιακές και νέες αγορές, χωρίς κλυδωνισμούς και χωρίς καθίζηση των τιμών των τουριστικών υπηρεσιών…

Οφείλουμε να δώσουμε μεγαλύτερο βάρος στα θέματα της Ανάπτυξης: πώς δημιουργούμε στις τουριστικές περιοχές (πραγματικά και όχι εικονικά) θεματικά προϊόντα. Πώς για τα προϊόντα αυτά αξιοποιούμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής; Πώς τα οργανώνουμε και τα προσφέρουμε στην αγορά, ώστε να μπορούν πράγματι να προκαλέσουν ζήτηση. Και το κυριότερο: πώς προσδιορίζουμε την ανάπτυξη ποσοτικά και ποιοτικά. Πώς τη συνδέουμε με την αναγκαία ποιότητα ζωής. Στο θέμα αυτό, με εξαίρεση κάποιους τοπικούς φορείς, η Πολιτεία είναι παντελώς αδρανής… Αντίθετα, συνεχίζει λίγο-πολύ να είναι δραστήρια στο θέμα της προβολής (υπαρκτών ή ανύπαρκτων) θεματικών προϊόντων, αφαιρώντας πόρους από το κύριο προϊόν της Χώρας, που, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι ο παραθεριστικός τουρισμός.

Αξίζει να προσθέσουμε λίγα λόγια για την προβολή γενικότερα:

Παρά την ύπαρξη σχετικών μελετών μάρκετινγκ σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, που οι ίδιες οι πολιτικές ηγεσίες αναθέτουν, η τουριστική προβολή της Χώρας εξακολουθεί να πάσχει από οξύτατο εμπειρισμό. Η όποια εθνική διαφημιστική καμπάνια σπάνια είναι επαρκώς στοχευμένη στις κατάλληλες αγορές και «τμήματα» αγορών, όταν δεν χαρακτηρίζεται από υπεραισιοδοξία (βλ. πχ. πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, ότι «άνοιξε η αγορά της Ινδίας»!). Το ποσοστό των διαθέσιμων κονδυλίων, που απορροφούσε μέχρι το 2010 η εσωτερική αγορά ήταν υπερβολικό (αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι είναι η πιο «πιστή» αγορά στην Ευρώπη, προκειμένου για τις κύριες καλοκαιρινές διακοπές, και πολύ περιορισμένη αριθμητικά, προκειμένου για δραστηριότητες ειδικών μορφών τουρισμού) και στόχευε στην ενίσχυση της εικόνας του εκάστοτε υπουργού και όχι των προορισμών της Χώρας. Στην πράξη, η εσωτερική προβολή ήσαν σε μεγάλο βαθμό προσωπικές ή κομματικές δημόσιες σχέσεις. Συνήθως, ακόμη και σήμερα, δεν δίνεται στη δημοσιότητα το πρόγραμμα των μέσων, που επιλέγονται ανά αγορά, περίοδο κλπ, ενώ χρησιμοποιούνται, ακόμη και στο εξωτερικό, για πελατειακούς λόγους, μέσα που δεν έχουν τη δέουσα απόδοση (τα λεγόμενα διεθνή μέσα).

Μεταξύ 2005 και 2009, τα κονδύλια, που διατίθεντο είχαν αυξηθεί σημαντικά, χωρίς, όμως, ανάλογο αποτέλεσμα και κυρίως χωρίς σοβαρή επίπτωση στη διάρθρωση της ζήτησης (πχ στις νέες αγορές, τις ειδικές μορφές τουρισμού, τη ζήτηση μέσων και χαμηλών μηνών). Στο γεγονός αυτό συνέβαλε και η διαρκής αλλαγή των διακριτικών στοιχείων προβολής της Χώρας (δημιουργικό, βασικό μήνυμα, λογότυπος) κάθε φορά, που άλλαζε ο υπουργός τουρισμού, κι αυτό για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, γεγονός που συντέλεσε στη σύγχυση της εικόνας της Χώρας στην αντίληψη των δυνητικών τουριστών. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί, ότι το τελευταίο Σχέδιο Μάρκετινγκ (2007!), αν και στοίχισε περίπου 2 εκ. €, δεν βασίστηκε σε έρευνα αγοράς, διότι … δεν την προέβλεπε η σχετική προκήρυξη!

Γενικά, η προβολή θα πρέπει να βασίζεται σε συστηματική παρακολούθηση των αγορών και της πορείας της ζήτησης παγκόσμια, στους ανταγωνιστές μας στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο, κάτι που εδώ και περίπου 7 χρόνια δεν ισχύει διότι- όσο απίθανο κι αν ακούγεται- ουδείς φορέας (ούτε ο ΕΟΤ) παρακολουθεί την πορεία των αγορών…

Για τη ΔΗΜΑΡ μεσοπρόθεσμες κατευθύνσεις ανάπτυξης του Τουρισμού θα πρέπει να είναι :

• η άμεση σύνδεση του Τουρισμού με τις ανάγκες προστασίας του περιβάλλοντος (έργα βελτίωσης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής στις τουριστικές περιοχές, σαφής καθορισμός χρήσεων γης και αυστηρών όρων δόμησης για τουριστικές εγκαταστάσεις, τήρηση των ορίων της φέρουσας ικανότητας των περιοχών, προτεραιότητα στην ανάπτυξη όσων εναλλακτικών μορφών τουρισμού έχουν περιορισμένο περιβαλλοντικό κόστος, απαγόρευση της τουριστικής δόμησης στις ήδη φορτισμένες τουριστικές περιοχές)

• η προτεραιότητα στην ανάπτυξη πολιτιστικού τουρισμού και στην ενσωμάτωση στο τουριστικό προϊόν της Χώρας των πολιτιστικών στοιχείων της κάθε περιοχής

• η ανακούφιση των τουριστικών περιοχών με την επίσπευση της δημιουργίας των αναγκαίων έργων γενικής υποδομής και την εφαρμογή προγραμμάτων ανάπλασης των φορτισμένων τμημάτων τους

• η προσαρμογή της διαφημιστικής παρουσίας της Χώρας στο εξωτερικό στα πορίσματα ερευνών αγοράς και σχεδίων μάρκετινγκ

• η σύνδεση της παραγωγής των άλλων παραγωγικών τομέων, και ιδιαίτερα των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, με τον Τουρισμό

• η αναθεώρηση της τουριστικής εκπαίδευσης και κατάρτισης

• Τέλος αλλά όχι έσχατο, η διασφάλιση συλλογικών συμβάσεων και γενικότερα, εργασιακών σχέσεων, σε όλα τα επίπεδα, που δεν θα υπακούουν στην περαιτέρω αποδυνάμωση της μισθωτής εργασίας

Σε ότι αφορά τα ζητήματα που θέτει μετ΄ επιτάσεως και το Συνέδριό σας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι:

-Δεν συμφωνούμε στην αύξηση του αριθμού των Υπουργείων, με ακόμη ένα νέο Υπουργείο Τουρισμού. Το αντίθετο θεωρούμε απόλυτη ανάγκη στο πλαίσιο της γενικής μας προσέγγισης για μια κεντρική διοίκηση –στρατηγείο με λίγα επιτελικά υπουργεία και αποκεντρωμένες λειτουργίες είτε κρατικές είτε κυρίως της αυτοδιοίκησης, α΄και β΄ βαθμού, την περαιτέρω συγχώνευση ή/και κατάργηση Υπουργείων. Τον Τουρισμό τον θεωρούμε ενταγμένο σε ένα Παραγωγικό- αναπτυξιακό Υπουργείο.

- Παρά το γεγονός ότι από θέση αρχής δεν είμαστε ενάντιοι στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα δεν συμφωνούμε δημιουργία ενός ΝΕΟΥ φορέα προώθησης και προβολής της Ελλάδας.

Ο ΕΟΤ για τον λόγο αυτόν ιδρύθηκε. Αν δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του ευρύτερα τότε να καταβληθούν οι όποιες προσπάθειες με τη συμβολή όλων των φορέων που εμπλέκονται στον Τουρισμό! Όχι να φτιάξουμε άλλον ένα φορέα για να κάνει καλύτερα τη δουλειά , που θα έπρεπε να κάνει ο ΕΟΤ!


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6369