Οι ξεχασμένες αριστερές προειδοποιήσεις

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2011-11-27


Ποια είναι η κοινή βάση, η μέση εκτίμηση των πολιτών για τη στάση της αριστεράς απέναντι στην κρίση -ναι, των ποικίλων και σε σύγκρουση αριστερών, κομμουνιστικών δυνάμεων- της χώρας; Αναμφίβολα ότι όλες αυτές οι δυνάμεις υπερασπίζονται το εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων, το δικαίωμα στη δουλειά των ανέργων. Μέχρι εκεί υπάρχει καθαρή εικόνα - μετά, για τους στόχους και τις διεξόδους, αρχίζουν οι διαφορές αλλά και η σύγχυση για το τι είναι αριστερό σήμερα, ποια είναι η προοδευτική διέξοδος.

Οι λόγοι είναι σύνθετοι. Αξίζει όμως να επισημάνουμε την απουσία από τον πολιτικό λόγο και τις αναλύσεις δύο κεντρικών -ιστορικών, αλλά και επίκαιρων- θέσεων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος τη χώρας:

Η μία ξεχασμένη θέση είναι η κριτική στον δρόμο που πήρε η ανάπτυξη στα μεταπολεμικά χρόνια και κυρίως μετά το ’80. Όλες οι μεγάλες αριστερές δυνάμεις και οι επιστήμονες που εμπνεύστηκαν από τις ιδέες της υποστήριξαν μαχητικά ότι η χώρα θα έπρεπε να έχει ισόρροπη ανάπτυξη και να μην μετατραπεί σε χώρα υπηρεσιών και τουρισμού. Κεντρικό επιχείρημα ήταν ακριβώς η αποτροπή καταστάσεων σαν τις σημερινές: να μπορεί η χώρα να ζήσει με επάρκεια, χωρίς υπέρογκο δανεισμό και τη συνεπαγόμενη εξάρτηση.

Η δεύτερη αριστερή θέση είναι η δριμεία κριτική κατά του μοντέλου της ανάπτυξης των δύο τελευταίων δεκαετιών με υπερδανεισμό -και των νοικοκυριών- κατά της φούσκας του χρηματιστικού κεφαλαίου και της σπατάλης που προκάλεσε. Μοντέλο, που σύμφωνα με τις προβλέψεις, όχι μόνον τις εξ αριστερών, θα έσκαγε με πολλά θύματα.

Πρόκειται για δύο θεμελιακές θέσεις που αναπόσπαστα δεμένες με την απαίτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι βάση για την αριστερή θέση απέναντι στην κρίση. Είναι δυνατόν να υποστηριχθεί βάσιμα ότι η σημερινή θέση της χώρας είναι κυρίως αποτέλεσμα επιμέρους λανθασμένων χειρισμών ή συνταγών για την εκ των υστέρων διαχείριση της κρίσης του ελλείμματος και του χρέους. Προφανώς το λάθος είναι γενικό και σε βάθος χρόνου. Η δραματική κατάσταση είναι αποτέλεσμα, πρωτίστως και καθοριστικά, της πολιτικής των ελλειμμάτων και του χρέους. Αριστερή επιλογή είναι να ανατραπεί η πελατειακή-δανεική πολιτική όχι υπέρ των κερδοσκόπων, αλλά υπέρ της παραγωγικής εργασίας και επένδυσης - για την ανάπτυξη, τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας και για εξαγωγή. Είναι δυνατόν να στηρίζουν αριστερές δυνάμεις την παράταση και στο μέλλον της πολιτικής του υπερδανεισμού, να επικεντρώνονται στη διεκδίκηση χαμηλών επιτοκίων και να μην αναπτύσσουν τον αγώνα για να πληρώσουν περισσότερα όσοι κέρδισαν π.χ. αυξάνοντας την περιουσία τους;

Η μαχητική αναγέννηση αυτών των δύο κεντρικών θέσεων -παραγωγική εργασία και παραγωγικές επενδύσεις, δραστικός περιορισμός του δανεισμού- υπενθυμίζει σε όλους ότι η ιστορική αριστερή κριτική είναι δικαιωμένη και κυρίως προδιαγράφει βιώσιμη αναπτυξιακή προοπτική για τη χώρα και τους εργαζόμενους, μακριά από το πελατειακό μοντέλο του κράτους της διαφθοράς.

Αντί αυτής της επιλογής η κυρίαρχη τάση στον πολιτικό λόγο των αριστερών δυνάμεων είναι να μένει μόνον η κριτική και η απόρριψη των μέτρων μείωσης των εισοδημάτων - κριτική σωστή, αλλά κολοβή. Γιατί όταν δεν συνδυάζεται με την απόρριψη των πολιτικών του υπερδανεισμού και της παραγωγικής αποδιάρθρωσης, της οικολογικής υποβάθμισης, αφήνει την προσδοκία “από κάπου να έρθουν” τα χρήματα για να συνεχιστεί το ίδιο μοντέλο κατανάλωσης, σπατάλης και καταστροφικής δράσης στο περιβάλλον.

Η απουσία αυτών των θέσεων από τον λόγο των αριστερών δυνάμεων -πιθανόν λόγω της προσαρμογής τους στη κυρίαρχη πολιτική του υπερδανεισμού- οδηγεί στον παραλογισμό να μην αυτοδιαφημίζονται ως φορείς της λιτής διαχείρισης της χώρας οι άνθρωποι της εργασίας και της δημιουργίας, αλλά άνθρωποι της πολιτικής, αλλά και του χρήματος, που συγκριτικά δε ζουν λιτά και που ίσως καν δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν.

Η χώρα έχει ανάγκη από μεγάλη πολιτική - οικονομική στροφή. Αναγκαίες οι ρυθμίσεις οι δανειακές - να γίνουν εγκαίρως - εδώ που φτάσαμε. Δεν είναι όμως το μέλλον της χώρας η συνέχιση αυτής της πορείας. Οι αριστερές δυνάμεις θα δώσουν τη δική τους απάντηση ή θα περιοριστούν να σχολιάζουν την κατάρρευση;


Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6394&export=html