Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Kυπριακό: κάτι κινείται και πάλι

Ο T. Παπαδόπουλος αισθάνεται έντονα την πίεση από την E.E. και τη διεθνή κοινότητα

Αλέξης, Ηρακλείδης

Τα Νέα, 2005-05-30


Τις τελευταίες τρεις βδομάδες κάτι άρχισε να κινείται και πάλι στο Κυπριακό (σύντομη συνάντηση Ερντογάν - Παπαδόπουλου - Ανάν στη Μόσχα, συνομιλίες Τζιωνή - Πρέντεργκαστ στη Νέα Υόρκη, κ.λπ.). Μέχρι πριν από ένα μήνα φαινόταν ότι όλα έχουν χαθεί λόγω της συνεχιζόμενης αδιάλλακτης στάσης του Τάσσου Παπαδόπουλου (καμία γενναιοδωρία στους Τουρκοκυπρίους που αποτίναξαν τον Ντενκτάς, καμία απάντηση στον γ.γ. του ΟΗΕ για αλλαγές στο Σχέδιο και χειμερία νάρκη της Αθήνας). Τώρα ίσως διαφαίνεται μία μικρή χαραμάδα που δεν επιτρέπει να κλείσει τελείως η πόρτα στη μη διχοτομική λύση. Το βέβαιο είναι ότι ο T. Παπαδόπουλος αισθάνεται έντονα την πίεση από την E.E. και τη διεθνή κοινότητα. Μπορεί να μην πρόκειται για «τσουνάμι» όπως λένε εδώ και καιρό ειρωνικά πολλοί Ελληνοκύπριοι, αλλά το κόστος του «όχι» άρχισε να φαίνεται για τα καλά (ξεπούλημα των ελληνοκυπριακών περιουσιών στον Βορρά, τουρκοκυπριακές διεκδικήσεις στον Νότο μέσω του Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, αναξιοπιστία της Λευκωσίας στην E.E., σταδιακή οριστικοποίηση της διχοτόμησης).

Με το βροντερό περσινό «όχι» και με την απραξία των Ελληνοκυπρίων στη συνέχεια η βούλησή τους για επανένωση της νήσου είναι που τίθεται σε αμφισβήτηση όσο ποτέ άλλοτε από το 1974 και έπειτα. Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη διεθνώς, ότι δηλαδή αυτό που απορρίπτεται είναι η ίδια η λύση της χαλαρής δικοινοτικής ομοσπονδίας και όχι το συγκεκριμένο σχέδιο λύσης. Συνεπώς, από εδώ και πέρα το μπαλάκι βρίσκεται στην ελληνοκυπριακή πλευρά του γηπέδου για τον επιπλέον λόγο ότι οι Τουρκοκύπριοι ξεκαθάρισαν ακόμη περισσότερο τη θέση τους υπέρ του «ναι», με τις απανωτές νίκες του Ταλάτ και τη μείωση της ισχύος των αδιάλλακτων Τουρκοκυπρίων.

Οι Ελληνοκύπριοι, στην πλειονότητά τους, είναι εκείνοι που πρέπει να δείξουν ότι (α) απέρριψαν και διαφωνούν με πτυχές του Σχεδίου Ανάν και όχι με την όλη φιλοσοφία του Σχεδίου και (β) ότι τώρα έχουν τη διάθεση να εργαστούν εποικοδομητικά για μία λύση συγκατοίκησης στη βάση της ισοτιμίας με τους Τουρκοκυπρίους. Νέες υπεκφυγές και ελιγμοί «για να τη φέρουμε στους άλλους» δεν χωρούν πια. Άλλωστε είναι αδιανόητο να προσπαθείς «να τη φέρεις» στον μελλοντικό σου συνέταιρο.

Όσο για την «επιδιαιτησία» - όρο που λανσάρουν εδώ και καιρό ο T. Παπαδόπουλος και άλλοι εθνικιστές - απλούστατα δεν υφίστανται στη διεθνή ορολογία και πρακτική. Κατ’ αρχήν το Σχέδιο Ανάν δεν ήταν ουρανοκατέβατο. Βασιζόταν σε όλα τα προηγούμενα σχέδια λύσης, στις συνομιλίες Κληρίδη - Ντενκτάς του 2002 και στις «καλές υπηρεσίες» της Ελλάδας, της Βρετανίας, των ΗΠΑ και στο τέλος και της Τουρκίας. Επιπλέον συνιστούσε μεσολάβηση που την είχε ζητήσει, διακαώς, η Κυπριακή Δημοκρατία (οι Ελληνοκύπριοι) και όχι οι Τουρκοκύπριοι υπό τον Ντενκτάς τότε. Ο στρεβλός όρος επιδιαιτησία απλούστατα αποσκοπεί στο να αμαυρώσει οποιαδήποτε προσπάθεια διεθνούς μεσολάβησης ή καλών υπηρεσιών, όσο και καλοπροαίρετη και ακριβοδίκαιη και να είναι. Στην περίπτωση της μεσολάβησης, όπως αυτή με το Σχέδιο Ανάν, δεν είσαι υποχρεωμένος να δεχθείς το πακέτο λύσης, ούτε καν την αρχική μεσολάβηση. H «επιδιαιτησία» είναι απλούστατα όρος των αδυνάτων που αγνοούν τα δεδομένα της διεθνούς ζωής και της επίλυσης συγκρούσεων και επιπλέον θέλουν να αποφύγουν τις ευθύνες τους και να μιλήσουν με ευθύτητα και ειλικρίνεια για το τι πραγματικά επιζητούν: συγκατοίκηση με όρους ισότητας ή τελικό διαζύγιο;

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=642