Η κρίση και η αντίφαση

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2011-12-24

Ζούμε τον θάνατο - αργό τώρα, ίσως γρήγορο αύριο - του υπερδανεισμένου πελατειακού κρατικού συστήματος, της παραοικονομίας και της δικομματικής εναλλαγής στη κυβέρνηση. Παρά τις προσπάθειες, δεν έχουν γεννηθεί οι συνθήκες και οι συσχετισμοί της νέας διαχείρισης, συγκρότησης του κράτους και των θεσμών. Αυτή τη μεγάλη αντίφαση που ζούμε. Από το πώς θα λυθεί θα καθοριστεί η πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η κρίση, η ύφεση, οι εντάσεις φέρνουν, με αντιφατικό τρόπο, την πολιτική ξανά πιο κοντά στους ανθρώπους. Γίνονται πολύ περισσότεροι και πάλι πολίτες, με τη σημασία της λέξης, όσο κι αν κυριαρχεί η σύγχυση ή ο φόβος. Καλούνται να διαλέξουν. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, γιατί ζούμε τον θάνατο - αργό τώρα, ίσως γρήγορο αύριο - του υπερδανεισμένου πελατειακού κρατικού συστήματος, της παραοικονομίας και της δικομματικής εναλλαγής στη κυβέρνηση. Όμως, παρά τις προσπάθειες, δεν έχουν γεννηθεί οι συνθήκες και οι συσχετισμοί της νέας διαχείρισης, συγκρότησης του κράτους και των θεσμών. Αυτή τη μεγάλη αντίφαση ζούμε. Από το πώς θα λυθεί θα καθοριστεί η πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.

Θα ληφθούν οι σωστές αποφάσεις; Έως τώρα, η πορεία από το 2010 είναι συσσώρευση αποτυχιών. Η κατάρρευση, ας το αναγνωρίσουμε, έχει μετατεθεί, αλλά πληρώνουν όσοι πλήρωσαν και πριν. Και τίποτα δομικό δεν έχει αλλάξει. Το σημαντικό είναι ότι ως σύνολο, ως χώρα, από κρίση σε κρίση, κατηφορίζουμε. Στην καλύτερη περίπτωση κοιτάμε να μη στραβοπατήσουμε και γκρεμοτσακιστούμε. Κι αυτό δεν αποκλείεται, όπως ξέρουμε από την ιστορία μας. Πιο πρόσφατο επεισόδιο η κρίση στην κυβέρνηση Παπαδήμου με τις διαφωνίες (πόσο σημαντικές;) των κομμάτων που τη στηρίζουν. Όταν όλοι ξέρουν ότι ο Ιανουάριος είναι εξαιρετικά κρίσιμος για τη συμφωνία ανταλλαγής των ομολόγων και στη συνέχεια για τη νέα δανειακή σύμβαση.

Η αποτυχία είναι πάλι προ των πυλών. Μπορεί να ξεκινήσει ως καθυστέρηση ή αποτυχία στις δύο συμφωνίες που ανέλαβε να συνάψει η κυβέρνηση Παπαδήμου και θα συνεχιστεί ως αδυναμία εκπλήρωσης των εξωτερικών υποχρεώσεων του Δημοσίου για να καταλήξει σε μια δραματική υποτίμηση του επιπέδου ζωής (όχι μόνον του όποιου νέου νομίσματος) και σε μια μεγάλη εθνική και λαϊκή ήττα, την αποκοπή από την ευρωπαϊκή πορεία.

Αυτό που ζούμε είναι μια διαδικασία συνεχών εκβιασμών των διεθνών κέντρων για την υποταγή της ανυπότακτης Ελλάδας; Ναι, έχει κυριαρχήσει η μέθοδος των εκβιασμών, αλλά είναι και η σκληρή πραγματικότητα, οι λογαριασμοί για τα δισ. ευρώ εκβιαστικοί. Οι πολιτικές του υπερδανεισμού και της πελατειακής αντιπαραγωγικής σπατάλης δεν μπορούν να συνεχιστούν. Δεν είναι λόγια. Είναι πασίδηλο ότι έχει μπει τέλος. Και δεν είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων η συνέχισή τους. Ζούμε την αδυναμία των κυρίαρχων, πολιτικών και, άλλων δυνάμεων να οργανώσουν τη μετάβαση της χώρας στη νέα φάση με δίκαιο τρόπο και με προοπτική για τους πολλούς. Αυτό γεννά την πραγματικότητα, τα αισθήματα αδιεξόδου και τη κρίση.

Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Θέλει πολλή προσπάθεια για να αποφευχθεί η μεγάλη υποτίμηση της χώρας και της εργασίας των ανθρώπων. Κυρίως όμως θέλει ενεργητική παρέμβαση των πολιτών. Τα διλήμματα είναι γνωστά, οι καθοριστικές πληροφορίες είναι διαθέσιμες σε όλους. Τη ζωή μας αφορούν ευθέως οι όποιες αποφάσεις, οι αντιδράσεις ή οι αδράνειες.

Οι κρίσεις θα συνοδεύουν τον βίο της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά δεν θα κριθεί από αυτό. Θα κριθεί τελικά από την ανταπόκριση της ηγεσίας της στα κύρια καθήκοντα, τις συμβάσεις, και από τις τομές που θα επιχειρήσει στα ώριμα μέτωπα ανασύνταξης του κράτους και της οικονομίας: φοροδιαφυγή / παραοικονομία, χρηματοδότηση της ιδιωτικής οικονομίας.

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6462