Τελεία στην παραφιλολογία συνεργασίας ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ

Σοφία Αράβου, Παπαδάτου

2011-12-27

Παρά τις επανειλημμένες συνεντεύξεις τόσο του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ. Φώτη Κουβέλη όσο και μελών της Ε.Ε, παρά τα συνεχόμενα δελτία τύπου1, περί της μη προεκλογικής συνεργασίας του χώρου μας με το ΠΑΣΟΚ, οι εκφρασμένες απορίες και αμφισβητήσεις συμπολιτών μας, γραπτές και προφορικές, με οδήγησαν σε αυτή την απάντηση-τελεία στη σχετική παραφιλολογία. Ειλικρινά συμμερίζομαι αυτήν την αγωνία και αισθάνομαι την ανάγκη μιας επιπλέον διευκρίνησης μέσα από μια διαφορετική διάσταση, πάντα όμως προς την ίδια κατεύθυνση, τον ίδιο τελικό στόχο.

Πρέπει να ομολογήσω ότι αρχικά ήταν ενοχλητική αυτή η αμφισβήτηση, τη στιγμή που ήταν τόσο ξεκαθαρισμένο ότι η ΔΗ.ΜΑΡ όχι μόνο δεν αφήνει την παραμικρή σχετική αμφιβολία, αντίθετα μάλιστα τονίζει ότι αποτελεί τον πολιτικό χώρο που εγγυάται και στοχεύει στην αναβίωση του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, που απουσιάζει από την τρέχουσα σύνθεση των πολιτικών κομμάτων2. Είναι έτοιμη να δεχτεί ανθρώπους απογοητευμένους από τον Σοσιαλιστικό Χώρο και την Αριστερή Σοσιαλδημοκρατία ενταγμένους ή ανένταχτους, ανθρώπους προερχόμενους από την Πολιτική Οικολογία, κ.α., κινήσεις δηλαδή φυγόκεντρες από το ΠΑΣΟΚ και με καμία πρόθεση κεντρομόλου πασοκικής ενίσχυσης. Πιθανή μετεκλογική συνεργασία θα γίνει με στόχο την αντιμετώπιση πιθανής ακυβερνησίας και με γνώμονα τις προγραμματικές συγκλείσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας1. Τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ εξάλλου, δεν παραπέμπουν σε πρωτιές και επομένως, ακόμα και μετεκλογικά, φαίνεται ότι δεν θα είναι καθοριστικός ρυθμιστής συνεργασιών, τουλάχιστον με την Αριστερά.

Η ΔΗ.ΜΑΡ δημιουργήθηκε για να αποτελέσει το χώρο ισορροπίας τόσο ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη στροφή του ΠΑΣΟΚ, όσο και στους αριστερισμούς και τις παλαιοκομμουνιστικές-αντιευρωπαϊκές μεθοδεύσεις κομμάτων της Αριστεράς. Ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός της ΔΗΜ.ΑΡ εισηγείται μια Ευρώπη διαφορετική, αλληλέγγυα και με κοινωνικό πρόσωπο. Μία Ευρώπη που θα φροντίζει εκτός από την οικονομική ένωση και τη δημοσιονομική πειθαρχία, την ανάπτυξη στις δοκιμαζόμενες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου με την ενεργοποίηση της ΕΚΤ υπέρ των κρατών και όχι αποκλειστικά υπέρ του Τραπεζικού χρηματοοικονομικού πυλώνα.

Εντούτοις, μετά από δεύτερη σκέψη, οι εκφρασμένες αμφισβητήσεις έχουν την ερμηνεία τους. Κάθε επικοινωνιακό μήνυμα, είτε εκφράζεται από κάποιον γνωστό μας στο δρόμο, είτε βγαίνει από την τηλεόραση, είτε το βλέπουμε γραμμένο σε μια εφημερίδα ή περιοδικό, ακολουθεί συνήθως μία από τις εξής τρεις επικοινωνιακές οδούς: τη διάδοση, τη μετάδοση και την προπαγάνδα3,4,5.

Στη διάδοση οι άνθρωποι μάς μεταφέρουν τη φημολογία και περιμένουν με πραγματική αγωνία τη διάψευση ή την επιβεβαίωσή μας, προκειμένου να πάρουν την τελική τους απόφαση.

Στη μετάδοση, προσπαθούν πάλι με αγωνία, χωρίς ιδιαίτερη σύγκρουση και συχνά με χιούμορ, να προσαρμόσουν και να ωφεληθούν από τη φημολογία, για τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Αγωνιούν να διαφυλάξουν, μέσα από μια βολική ερμηνεία των φημών, τις διαρροές από τους δικούς τους και φυλλορροούντες χώρους εξουσίας.

Στην προπαγάνδα τέλος, η σύγκρουση είναι έντονη, άκαμπτη και με αρκετή «λάσπη». Οι περιχαρακώσεις δογματικών και ακραίων χώρων, ή τετελεσμένα απογοητευμένων ανθρώπων ως προς την απώλεια της εξουσίας, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβητήσεων και πολύ περισσότερο, συζητήσεων. Μία είναι η αλήθεια και την κατέχουν αδιαπραγμάτευτα. Όλοι οι άλλοι είναι λάθος και δεν μπορεί να τους «εξαπατήσει» κανείς, της ΔΗΜ.ΑΡ συμπεριλαμβανομένης.

Φαίνεται λοιπόν ότι μια δεύτερη σκέψη πάντα είναι χρήσιμη. Σε κάνει να αντιμετωπίζεις με συμπάθεια κάθε μορφή αντιπαράθεσης, φημολογίας, εσκεμμένης διαστρέβλωσης, ακόμα και «λάσπης». Υποκρύπτουν μορφές και διαβαθμίσεις αγωνίας, και ιδιαίτερα πολύ περισσότερο στις μέρες μας, που η οικονομική κρίση καθορίζει την επιβίωσή μας σαν χώρα, αλλά και σαν άτομα.

Οφείλαμε να είμαστε πιο προσεκτικοί στις πολιτικές μας επιλογές: η σημερινή κατάργηση αρχών και αξιών, υπευθυνότητας και εντιμότητας, ανθούσαν μεταξύ των τεχνιτών, των δημιουργών και της καινοτομίας 4,6,7. Εμείς τους καταργήσαμε και τους αντικαταστήσαμε με την παγκοσμιοποιημένη «αλεστική» βιομηχανική παραγωγή και με την ψηφοθηρικά εξαγορασμένη υπαλληλοποίηση. Ας κάνουμε μία επιπλέον δεύτερη σκέψη-αναθεώρηση προς τη νεωτερικότητα τής ανάπτυξης, ορίζοντας μία μελλοντική νέα συζήτηση.

* Μέλος Κ.Π.Ε της ΔΗΜ.ΑΡ, και Ν.Ε Κεφαλονιάς, Δρ Κοινωνικής Ψυχολογίας - Οδοντίατρος ΜSc

------

1. Φώτης Κουβέλης.(11/12/2011)Συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

2. Κ.Ε. ΔΗΜ.ΑΡ. Απόφαση (10/12/2011) Εκλογική Προετοιμασία

3. Παπαστάμου, Σ. Μαντόγλου, Α. (1995). Κοινωνικές Αναπαραστάσεις. Εκδόσεις Οδυσσέας

4. Κατερέλος Γ. (1996) Δυναμική των Κοινωνικών Αναπαραστάσεων. Εκδόσεις Οδυσσέας

5. Μαντόγλου Α. (2010) Κοινωνική Μνήμη-Κοινωνική Λήθη. Εκδόσεις Πεδίον

6. Σέννετ , Ρ. (2011) Ο Τεχνίτης. Εκδόσεις Νησίδες

7. Φιοραβάντες Β. (2011) (επιμέλεια). Κριτική της Τέχνης Κριτική της Κοινωνίας. Εκδόσεις Νησίδες

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6465