Δημιουργία μιας αστυνομίας στην υπηρεσία του Πολίτη και της Κοινωνίας.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΝ 2-2-2012

Βασίλης, Μαστρογιάννης

2012-02-02


Ομιλία του υπεύθυνου του Τομέα Σωμάτων Ασφαλείας Βασίλης Μαστρογιάννης

κ. Πρόεδρε, κ. Καθηγήτρια κ. Καθηγητά. Σρατηγοί, Αντιναύαρχε, εκπρόσωποι των Συνδικαλιστικών Ενώσεων, κ.κ συνάδελφοι, φίλες και φίλοι

σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και εύχομαι σήμερα από την εκδήλωση αυτή να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα τόσο για τα Σώματα Ασφαλείας, όσο και για την κοινωνία γενικότερα.

Τα Σώματα Ασφαλείας όπως και κάθε άλλος Φορέας του Δημοσίου, υπηρετoύν τον πολίτη και την κοινωνία στο σύνολό της και όχι μεμονωμένα ΄΄μεγαλόσχημα΄΄ πρόσωπα και μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Ειδικότερα

Η αποστολή της Ελληνικής Αστυνομίας είναι η εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας, της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, η πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και η προστασία του κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Οι αρμοδιότητες του Λιμενικού Σώματος περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων :

-την γενική αστυνόμευση, την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος

-τον έλεγχο εφαρμογής των όρων ασφαλούς ναυσιπλοϊας, την έρευνα και διάσωση στη θάλασσα, την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων.

Ο Προορισμός και η αποστολή του Πυροσβεστικού Σώματος είναι η ασφάλεια και προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών και του Κράτους, κατά των κινδύνων πυρός, θεομηνιών και πλημμυρών.

Τα ανωτέρω σώματα αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση το καθένα, τόσο ως προς τις αρμοδιότητες και την αποστολή τους όσο και ως προς τη σχέση τους με τους πολίτες και την κοινωνία, καθώς και την αποδοχή ή μη από αυτή.

Συγκεκριμένα οι ένστολοι υπηρετούντες στο πυροσβεστικό Σώμα, έρχονται ελάχιστες φορές σε σύγκρουση με άτομα και κοινωνικές ομάδες και γενικά απολαμβάνουν αποδοχής από την ελληνική κοινωνία. Τα περιστατικά όπου σε μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά, σε μία φυσική καταστροφή όπως πλημμύρες, σεισμοί κλπ, ο πυροσβέστης διασώζει ζωές και περιουσίες είναι πολλά και ικανά να σβήσουν από την κοινή μνήμη πρόσκαιρες και μικρές αντιπαλότητες του Σώματος εν γένει με την κοινωνία. Η εικόνα του πυροσβέστη της ΕΜΑΚ που βγαίνει από τα χαλάσματα μετά από ένα σεισμό, κρατώντας αγκαλιά ένα μικρό παιδί ζωντανό, είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη του μέσου Έλληνα.

Επίσης οι υπηρετούντες στο Λιμενικό Σώμα ασκώντας τα καθήκοντά τους σε περιορισμένη εδαφική αρμοδιότητα έρχονται σπάνια σε μαζικές συγκρούσεις με τους πολίτες και τα περιστατικά όπως οι συμπλοκές με ναυτεργάτες ή άλλους εργαζομένους στα λιμάνια της χώρας, αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Στη συνείδηση των πολιτών ο Λιμενικός έχει συνδυαστεί με τις καλοκαιρινές διακοπές, στα πάμπολλα νησιά της Ελλάδος, με την ικανοποιητική εξυπηρέτηση των τουριστών και κυρίως με τις θαλάσσιες διασώσεις μετά από ναυάγια τόσο σε επιβατικά πλοία όσο και στις περιπτώσεις που με υπερβάλλοντα ζήλο και αυτοθυσία, εν μέσω θαλασσοταραχής, περισυλλέγουν οικονομικούς μετανάστες, μεγάλους αλλά και μικρά παιδιά, που από κάθε γωνιά της γης βρίσκονται στα ελληνικά θαλάσσια ύδατα, θύματα ντόπιων και αλλοδαπών σύγχρονων δουλεμπόρων.

Το Πυροσβεστικό και Λιμενικό Σώμα λοιπόν μπορεί να πει κανείς, εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων, ότι έχει θετικό πρόσημο στις σχέσεις του με την κοινωνία παρά τα χρονίζοντα διαρθρωτικά και οργανωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν κι αυτά ως οργανισμοί, αλλά και τα εργασιακά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το προσωπικό τους.

Εκεί λοιπόν που πέφτει το βάρος της σημερινής εκδήλωσης και αποτελεί και το μεγάλο ζητούμενο, είναι η αποκατάσταση των σχέσεων της κοινωνίας με το τρίτο ένστολο Σώμα την Ελληνική Αστυνομία, που λόγω των ιδιαιτεροτήτων στη δράση της, της καθημερινής επαφής για την τήρηση της τάξεως, την εφαρμογή των νόμων και των δικαστικών αποφάσεων σε όλη την επικράτεια, την αντιμετώπιση, της όλο και περισσότερο διογκούμενης εγκληματικότητας, αλλά και των άλλων μείζονος σημασίας θεμάτων και κυρίως λόγω των πολιτικών που ακολουθήθηκαν, έχει βαθειά και ίσως ανεπανόρθωτα τραυματιστεί . Γι΄ αυτό ας μου επιτραπεί μια πιο εκτενή αναφορά στην Αστυνομία και τον Αστυνομικό.

Ιστορικά η γέννηση των Σωμάτων με Αστυνομική δράση συνδέεται αναπόσπαστα με την εξασφάλιση από την κρατική εξουσία της πειθαρχίας των Πολιτών σε προσδιορισμένους από την ίδια κανόνες, οι οποίοι ρυθμίζουν αναγκαστικά τους όρους κοινωνικής συμβίωσης, αλλά κυρίως διατηρεί σταθερό και αναπαράγει το διαμορφωμένο κυρίαρχο σύστημα εξουσίας.

Σήμερα αποτελεί πεδίο προβληματισμού ο ρόλος της αστυνομίας, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Η εγγενής αντίθεση μεταξύ της απαίτησης για προστασία στο μέγιστο δυνατό βαθμό των ατομικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών, ακόμα και αυτών που εμπλέκονται σε παράνομες πράξεις, και από την άλλη του καθήκοντος της αστυνομίας να χρησιμοποιεί τον καταναγκασμό για να προστατέψει τον πολίτη και το κοινωνικό σύνολο από τις κάθε είδους εγκληματικές δραστηριότητες, δημιουργεί σε όλες τις κοινωνίες διλήμματα και συγκρούσεις.

Όμως η Ελλάδα ξεχωρίζει από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, για τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο τόσοι πολλοί επιτίθενται στην ελληνική αστυνομία. Στην συνείδηση του ελληνικού λαού, εξαιτίας της ταύτισης της αστυνομίας με τα καθεστώτα που δεν είχαν στο παρελθόν δημοκρατική νομιμοποίηση, εγκαθιδρύθηκε η άποψη ότι είχε αναπτύξει δράση, που ήταν πέραν των καθορισμένων αρμοδιοτήτων της, και έτσι δεν εξασφάλιζε την αμφίδρομη σχέση εμπιστοσύνης που θα πρέπει να έχει ένας κρατικός οργανισμός που υπηρετεί την κοινωνία.

Μετά την δικτατορία και παρόλο που υποτίθεται θα έπρεπε η αστυνομία να αποτελέσει βασικό φορέα του δημοκρατικού πολιτεύματος με νομιμοποιημένη δράση, απαξιώθηκε περαιτέρω ο ρόλος της και επεκτάθηκε το χάσμα που είχε δημιουργηθεί με την ελληνική κοινωνία. Ο κομματισμός, η υπερβολική ανάδειξη των αδυναμιών της και της αναποτελεσματικότητας της και αντίθετα η υποβάθμιση των επιτυχιών της, είναι λίγα από τα στοιχεία που δεν έδωσαν το δικαίωμα στην κοινωνία να αγκαλιάσει το θεσμό της αστυνομίας. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις, ορισμένοι την κατηγορούν και για μόνο το γεγονός ότι υπάρχει(!) και καλείται να ασκήσει τα καθήκοντά της. Αυτό δείχνει τις μεγάλες αντιφάσεις που υπάρχουν στον τρόπο με τον οποίο ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει τα θέματα της δημόσιας ασφάλειας.

Είναι χαρακτηριστική του τρόπου αντιμετώπισης της αστυνομίας ,για παράδειγμα η υπόθεση μιας κυρίας, που παρενέβη με φωνασκίες στη σύλληψη ρώσων μαφιόζων ,αποσπώντας την προσοχή των αστυνομικών με αποτέλεσμα τη δολοφονία του ενός από αυτούς, γιατί νόμιζε, όπως ανέφερε μετά, ότι ένας από τους υπόπτους ήταν « γνωστός».

Η αντιμετώπιση των Ελλήνων αστυνομικών ως απρόσωπων οργάνων του κράτους και δευτερευόντως ως ανθρώπων που πρέπει να διαφυλάσσουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας, συντείνει σε μία υιοθέτηση πρακτικών αναίτιας βίας, από μεμονωμένα άτομα που σε κάποιες περιπτώσεις στο παρελθόν, απολάμβανε σιωπηρής ανοχής. Το τσαλάκωμα του Νόμου, πρωτίστως από τις ίδιες τις πολιτικές ηγεσίες που φάνταζαν και δρούσαν ως υπερβατικά όντα υπεράνω του Νόμου, διοχετεύθηκε στην κοινωνία των πολιτών ως παιδαγωγικός τρόπος για να σκέπτεται και να δρα. Τα ΜΜΕ βεβαίως συνεπικουρούσαν προς την κατεύθυνση αυτή και εξέθρεψαν μαζί με το φαύλο πολιτικό σύστημα μία ολόκληρη γενιά πολιτών με αυτές τις σαθρές και παρωχημένες αντιλήψεις.

Είναι προφανές ότι η απόσταση μεταξύ του τρόπου που μεταχειρίζονται κάποιοι την αστυνομία και των απαιτήσεων που έχουν από αυτή, είναι τόσο μεγάλη, που υπονομεύει την προστασία του θεμελιώδους κοινωνικού αγαθού της δημόσιας ασφάλειας. Ενός αγαθού το οποίο θεωρείται αυτονόητο όταν υπάρχει και απόλυτα ζωτικό όταν τίθεται σε αμφισβήτηση, σε βαθμό μάλιστα που να επισκιάζει στην περίπτωση αυτή τα περισσότερα από τα άλλα κοινωνικά αγαθά.

κ.κ. συνάδελφοι η Δημοκρατική Αριστερά πιστεύει ότι,

η κοινωνία μας χρειάζεται μία αστυνομία με υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού, η οποία να σέβεται τον πολίτη, αλλά και να είναι αποτελεσματική στη δίωξη της κάθε είδους εγκληματικότητας. Για να επιτευχθεί αυτό υπάρχουν μέθοδοι και προϋποθέσεις, επιστημονικές και τεχνοκρατικές οι οποίες πρέπει να τηρούνται. Υπάρχει όμως και η θεμελιώδης προϋπόθεση της έμπρακτης αποδοχής του κοινωνικού ρόλου της αστυνομίας από τη μεγάλη τουλάχιστον πλειοψηφία της κοινωνίας, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουμε την αστυνομία που θέλουμε και έχουμε ανάγκη, ιδίως στη σημερινή εποχή.

Η επιθυμία για ένα ασφαλές περιβάλλον δεν πρέπει από την άλλη να μας οδηγήσει στην Αστυνομοκρατία, ούτε στον άλλο φόβο, αυτόν της κρατικής καταστολής με υπερβολικά, άστοχα και άκαιρα μέτρα, ούτε στην παραδοχή, ότι η Αστυνομία μπορεί από μόνη της να διασφαλίσει στην Κοινωνία, τις προαναφερόμενες προϋποθέσεις ειρηνικής συμβίωσης των πολιτών της.

Κατά συνέπεια πρέπει η Αστυνομία να λειτουργεί μέσα σε ένα τρίπτυχο: σεβασμός και υπακοή στους νόμους και δράση εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς, σεβασμός στην αξιοπρέπεια των ανθρώπων ,σεβασμός στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Βέβαια είναι αναμενόμενο ότι σε μια περίοδο που μειώνονται εισοδήματα, που θίγονται κεκτημένα, που ανατρέπονται κοινωνικές δομές και αξίες, να υπάρχει αύξηση των αντιδράσεων των πολιτών και των διαδηλώσεων. Αυτό όμως είναι ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα και καθήκον των αστυνομικών είναι να το προστατεύουν. Άλλωστε είναι σαφές ότι η επίδειξη δύναμης αυτών που κατέχουν εξουσία δεν είναι η βία αλλά η αυτοσυγκράτηση. Η ήπια διαχείριση και η στοχευμένη δράση στις κοινωνικές κρίσεις δεν δείχνει μια αστυνομία ανίκανη, αλλά αποτελεί απόδειξη υψηλής εκπαίδευσης και επαγγελματισμού. Η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς, η εδραίωση των αρχών της ισονομίας και ισοπολιτείας και η καθολική αποδοχή της επικράτησης των αρχών του κράτους δικαίου, που είναι ζητούμενα στην εποχή μας, βασίζονται στην συντονισμένη λειτουργία όλων των δημόσιων προσώπων, υπαλλήλων και φορέων και όχι στη μονοδιάστατη προβολή του κρατικού μηχανισμού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι καμιά Αστυνομία στον κόσμο δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά όταν αντιμετωπίζεται πάντα με καχυποψία, είτε επεμβαίνει για την αντιμετώπιση βίαιων συμβάντων είτε παραμένει απαθής σε εκδήλωση έκνομων ενεργειών.

Καθώς και το γεγονός ότι και ο ένστολος, αποτελεί ο ίδιος υποκείμενο δικαιωμάτων, και ως μέλος ενός Οργανισμού, όταν αυτός λειτουργεί αυταρχικά, καταπιεστικά και δεν διασφαλίζει τα απαιτούμενα Εφόδια στα μέλη του, αυτονόητο είναι ότι αυτά θα έχουν πρόβλημα και δεν θα είναι σε θέση να εκπληρώσουν την αποστολή τους με επαγγελματισμό.

Αυτό όμως που πρέπει από όλους να γίνει αντιληπτό είναι η διαχρονική διαπίστωση ότι η βία φέρνει πάντα βία, ότι η βία αναπαράγει τη βία, η οποία τελικά στρέφεται κατά των αδύνατων, ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων.

Γι΄ αυτό πρέπει να αναζητήσουμε και τα βαθύτερα πολιτικά και κοινωνικά αίτια της βίας αλλά και την αντιπαλότητα κράτους, και συνακόλουθα της Αστυνομίας, με τον Πολίτη.

κ.κ. συνάδελφοι η Δημοκρατική Αριστερά έχει την άποψη ότι οι ρίζες των πολυποίκιλων και πολυεπίπεδων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων, βρίσκονται στην ακολουθούμενη ανά τον κόσμο πολιτική.

Όταν το νεοφιλελεύ¬θερο δόγμα, αποτελεί σήμερα το μόνο μοντέλο ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο, αλλά και ειδικότερα στην Ευρώπη, όπου διδάσκεται θεωρητικά και εφαρμόζεται πρακτικά, προωθώντας την κυριαρχία του «ιδίου» συμφέροντος έναντι όλων των άλλων και διακηρύσσοντας ότι ο ανταγωνισμός και η αντιπαλότητα οδηγεί στην επιτυχία και αποτελεί τον μόνο δρόμο για την ευτυχία, ενώ ο παρεμβατικός και ρυθμιστικός ρόλος του κράτους κάνει κακό στην κοινωνία και την καταστρέφει, τότε μια γενικευμένη αντιπαλότητα μεταξύ ανθρώπων, κοινωνικών ομάδων, κρατών και πολιτών, καταλαμβάνει όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Μία Ένωση κρατών που ήδη έπρεπε να είχε μετεξελιχθεί σε Ένωση Λαών, κινείται στον αστερισμό του εγωιστικού και ιδιοτελούς ατομικού συμ¬φέροντος, καταστρέφοντας το Κοινωνικό Κράτος και ό,τι μέχρι σήμερα έχει παράξει ο εργασιακός, πολιτικός και συνταγματικός πολιτισμός. Αυτό το φαινόμενο της νομιμοποίησης του αδυσώπητου ανταγωνι¬σμού που προωθούν, κυρίως τα τελευταία χρόνια οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες, δημιουργεί, μέσω της άσκησης οικονομικής βίας, μία ασφυκτική πίεση σε όλους τους λαούς.

Ακόμη και το αγαθό της ασφάλειας που ανήκει στον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας, παραδίδεται σταδιακά στις ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης, δη¬μιουργώντας σπίτια και συνοικίες-φρούρια, χωρίς όμως εξασφάλιση ασφαλούς περιβάλλοντος.

Όταν λοιπόν αυτή η συστημική, νεοφι¬λελεύθερη, θεωρητικοποίηση του σκληρού ανταγωνισμού βασιλεύει, ως σύστημα κοινωνικών και πολιτικών αξιών, τότε δεν είναι εύκολο να υπάρξει κοινωνική ειρήνη και ασφαλές περιβάλλον , με αποτέλεσμα, το χάσμα μεταξύ Κράτους και Κοινωνίας να διογκούται .

κ.κ. Συνάδελφοι

πέραν των ανωτέρω και σε ότι ειδικότερα μας αφορά πρέπει να κατανοήσουμε ότι με τη ανάπτυξη σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ ενστόλων –πολίτη, θα οδηγηθούμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από τη συνειδητοποίηση ότι ο ένστολος πρέπει να βρίσκεται στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι απέναντί της.

Για να επιτευχθεί αυτό, η Δημοκρατική Αριστερά προτείνει, εκτός του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού που απαιτείται για να δημιουργηθεί μία Αστυνομία όπως τη θέλει η σύγχρονη κοινωνία, να ληφθούν άμεσα τα κάτωθι μέτρα:

- σύσταση διακομματικής επιτροπής, η οποία θα ελέγχει σε κάθε περίπτωση την λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας, ούτως ώστε κανείς να μην δηλώνει εκ των υστέρων άμοιρος ευθυνών, για την κακή λειτουργία τους, την «αντιδημοκρατική» συμπεριφορά τους και να αποφασιστεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις επιτέλους το τι αστυνομία θέλουμε.

- Εκπαίδευση των Αστυνομικών με σύγχρονες μεθόδους και ακαδημαϊκή φοίτηση

- Χρησιμοποίηση επιστημονικών, τεχνολογικών μεθόδων για την πάταξη της εγκληματικότητας, αλλά με δημοκρατική νομιμοποίηση, αναγκαία χρήση, και έλεγχο δικαστικό και πολιτικό.

- Δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης με τους πολίτες, με την διενέργεια ανοιχτών ημερίδων, παρουσιάσεις του έργου των ενστόλων, κατά περίπτωση, σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης, από καταρτισμένους ειδικούς επιστήμονες

- Ανάπτυξη του θεσμού του αστυνομικού της γειτονιάς, όπου θα καλλιεργηθούν και θα αναπτυχθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης με αμεσότητα ,καθημερινή επαφή και βοήθεια προς τους πολίτες. Με αυτό το μέτρο ο αστυνομικός θα προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στις τοπικές κοινωνίες, δεν θα αποτελεί πλέον ένα απόμακρο και αντιπαθές πρόσωπο, αλλά με την ορθολογικότερη διαχείριση του προσωπικού, θα αποτελεί το χαμογελαστό φίλο του Πολίτη που θα επιλύει αφενός άμεσα και αποτελεσματικά τα καθημερινά προβλήματα των κατοίκων της περιοχής ευθύνης του και αφετέρου η παρουσία του θα δρα αποτρεπτικά για την εκδήλωση έκνομων ενεργειών.

- Στοχευμένη δράση όπου αυτό απαιτείται, κατά τις συναθροίσεις-συγκεντρώσεις και όχι ισοπεδωτική μεταχείριση με οριζόντια μέτρα προς όλες τις κοινωνικές ομάδες συνολικά, χωρίς να εκτιμάται η επικινδυνότητα της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Πρέπει δηλαδή σε κάθε περίπτωση εκτιμώντας την κατάσταση να εφαρμόζεται απόλυτα η αρχή της αναλογικότητας τόσο στην διάθεση ανθρώπινου δυναμικού όσο και στα προσφορότερα μέσα για την αντιμετώπιση της όποιας παραβατικότητας.

- Ανάπτυξη επικοινωνιακής πολιτικής όπου με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τα ΜΜΕ θα αποτυπώνουν σε κάθε περίπτωση την αλήθεια ενός γεγονότος χωρίς υπέρμετρες υπερβολές και λαϊκίστικες κρίσεις που οδηγούν πολλές φορές σε λάθος συμπεράσματα, στοχοποιούν άδικα πρόσωπα, φορείς και οργανισμούς, και τους πολίτες που δεν έχουν εικόνα όλων των δεδομένων, να τους απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από τους θεσμούς της πολιτείας.

Η Δημοκρατική Αριστερά, ως δημοκρατική παράταξη ευθύνης με ποιοτικά και προοδευτικά χαρακτηριστικά, τέτοια που απουσίαζαν για πολλά χρόνια από την πολιτική ζωή, αποδεχόμενη τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο θεσμός της αστυνομίας αλλά και όλα τα Σώματα Ασφαλείας στην κοινωνική ειρήνη και συνύπαρξη, στην εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες, στην πάταξη της εγκληματικότητας και στην διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών, αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της τους αστυνομικούς και γενικά τους ενστόλους.

Ειδικότερα όμως ο Πρόεδρος ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ, χρόνια πριν, συνέβαλε και υποστήριξε με το κύρος του και την επιστημονική του κατάρτιση τον συνδικαλισμό στα σώματα ασφαλείας, που ήταν ένα πρώτο μεγάλο βήμα για τον εκδημοκρατισμό τους, και τον ευχαριστούμε θερμά για αυτό. Από την θέση σήμερα του Προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, της υπεύθυνης αριστεράς, που δίνει ελπίδα και διέξοδο σε μια κοινωνία που μπροστά της βλέπει μόνο αδιέξοδα, ανατροπές στην καθημερινότητα του και στην ζωή του συνολικά, λόγω λανθασμένων πολιτικών που ακολουθήθηκαν και ακολουθούνται μπορεί να αποτελέσει την εγγύηση εκτός των άλλων και για την δημιουργία μιας αστυνομίας, αλλά και όλων των σωμάτων ασφαλείας, που δεν θα είναι μόνο τύποις αλλά και ουσία στην υπηρεσία του Πολίτη και της Κοινωνίας.

Σας Ευχαριστώ πολύ


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6527&export=html