Αποφάσισα να συστρατευθώ με τη "Δημοκρατική Αριστερά" για τρεις βασικά λόγους:
• Πρώτον, γιατί πιστεύω πως για την έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της χώρας χρειάζεται η στράτευση όλων μας στην πολιτική. Περισσότερη και καλύτερη, όχι λιγότερη πολιτική, όσο κι αν κάποιοι την έχουν δυσφημίσει.
• Δεύτερον, γιατί χρειαζόμαστε μια δημοκρατική, ευρωπαϊκή και υπεύθυνη Αριστερά. Αριστερά, γιατί η σημερινή δεξιά πολιτική των μνημονίων που υλοποιούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οδηγεί τη χώρα στη διάλυση. Αριστερά γιατί δεν πιστεύω στους δήθεν άχρωμους τεχνοκρατικούς μονόδρομους. Όμως και δημοκρατική, ευρωπαϊκή και υπεύθυνη Αριστερά, γιατί τίποτε δεν μας ενώνει με τους οπαδούς του Στάλιν, της εξόδου από την Ευρώπη και των "όχι σε όλα".
• Τρίτον, γιατί η ΔΗΜΑΡ μπορεί να αποτελέσει ένα πόλο συσπείρωσης και διαλόγου στην περίοδο των μεγάλων ανακατατάξεων που επέρχονται στην κεντροαριστερά, με στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας, προοδευτικής πλειοψηφίας.
Οι εξελίξεις των ημερών αυτών αποτελούν φοβάμαι μιαν μελανή σελίδα στην ιστορία του τόπου και της Ευρώπης
Σήμερα πρέπει υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στις αποκρουστικές πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης της ύφεσης, της ανεργίας, των εκβιασμών και της τιμωρίας. Οι πολιτικές αυτές δεν εξυγιαίνουν, διαλύουν τον τόπο μας και την Ευρώπη. Ας συμπαραταχθούμε με φωνές όπως του Σμιτ, του Ολλάντ, ακόμη και του Μόντι.
Ας μη παρασυρθούμε όμως «να πετάξουμε το μωρό μαζί με τα απόνερα». Τον 21ο αιώνα, διέξοδος δεν υπάρχει στην εθνική αναδίπλωση. Η πάλη μας για τις αξίες και τις αρχές μας, για μια δικαιότερη κοινωνία, δεν έχει καμία πιθανότητα ευόδωσης χωρίς την Ευρώπη. Μέσα στην Ευρώπη, συνεπώς, κατά της Μέρκελ και με τους αντιπάλους της. Κανείς δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε και τη δυνατότητα να μας βγάλει από αυτήν. Και είμαστε πιο «Ευρωπαίοι» από τους τιμητές μας.
Είναι ανάγκη να αποκρούσουμε το κλίμα πανικού που καλλιεργείται. Δεν θέλουμε να φύγουμε από το ευρώ και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα φύγουμε, ακριβώς επειδή εκτός από τους Έλληνες και άλλοι πολλοί –οι περισσότεροι- δεν θέλουν να φύγουμε, για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. Αυτό δε σημαίνει πως ό,τι και να κάνουμε δεν θα φύγουμε, σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει και να δεχόμαστε τα πάντα. Αν πάλι έχουν πάρει το πάνω χέρι δυνάμεις που θέλουν να μας εξωθήσουν να φύγουμε από το ευρώ (ή ίσως και να το διαλύσουν), η χώρα μας θα επιζήσει, ό,τι και να γίνει, και φυσικά χωρίς να γίνουμε και αποικία.
Ας τιμωρήσουμε αμείλικτα στις κάλπες αυτούς που μας έφεραν ως εδώ, πρώτα απ’ όλα τα δύο κυβερνητικά κόμματα. Είναι απίστευτο ότι αυτοί, οι πρωταγωνιστές της εθνικής καταστροφής και της ανευθυνότητας, μας ζητούν να γίνουμε συνυπεύθυνοι μαζί τους σήμερα. Αλλά κι ας θυμίσουμε σε κάποιους άλλους –τους «τζάμπα μάγκες»- πως το «όχι σε όλα» δεν μας πήγε μακριά και έχει κι αυτό μερτικό της ευθύνης.
Ας μη ξεχνάμε τέλος πως ο αγώνας ενάντια στην πολιτική των μνημονίων σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι μακρόχρονος, όχι στιγμιαίος. Όσες υπογραφές και αν μπουν σήμερα με το πιστόλι στον κρόταφο κάτω από ανεδαφικές και απαράδεκτες συμφωνίες, η ζωή θα τις ακυρώσει, όπως συνέβη εν πολλοίς και μέχρι σήμερα. Ας παλέψουμε με νύχια και με δόντια ενάντια στην παραπέρα εξαθλίωση του λαού μας και τη διάλυση της κοινωνίας μας. Αλλά και ας επεξεργαστούμε και θετικά δρόμους για την ανάκαμψη της χώρας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6549