ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Θόδωρος, Μαργαρίτης

www.lay-out.gr, 2012-03-12

Το τελευταίο διάστημα από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ διατυπώνονται προτάσεις συνεργασίας προς τη ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ σε αντίθεση με το παραδοσιακό στερεότυπο της Αριστεράς δεν αρνείται τη συζήτηση για κυβερνητικές λύσεις. Δεν θεωρεί ότι το κυβερνητικό ζήτημα είναι ένα θέμα ταμπού. Γι αυτό άλλωστε συνέβαλε στο επίπεδο διακυβέρνησης των μεγάλων δήμων της χώρας με ψηφοδέλτια συνεργασίας.

Όμως η συζήτηση για την «επόμενη μέρα» προϋποθέτει καθαρές επιλογές και σαφή πεδία πολιτικής. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης-ακόμα και σε χώρες με τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες- η διάκριση ανάμεσα στην κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά είναι σε πλήρη εξέλιξη. Σε αντίθεση με αυτή την εικόνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ απευθύνουν πρόταση συνεργασίας προς τη ΔΗΜΑΡ ενώ παράλληλα προετοιμάζουν τη συνεργασία με τη ΝΔ και τη κεντροδεξιά.

Πρόκειται για μια σοβαρή αντίφαση. Ένα πρόγραμμα προοδευτικών αλλαγών στον τόπο προϋποθέτει την άρνηση τόσο του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου ρεύματος όσο και του γενικευμένου λαϊκισμού. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα μπορούσε να συσπειρώσει ευρύτερες προοδευτικές, αριστερές και οικολογικές δυνάμεις. Κεντρικές αιχμές πρέπει να είναι η προώθηση ενός ρεαλιστικού αναπτυξιακού σχεδίου, η επαναδιαπραγμάτευση όρων του μνημονίου, η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής με μέτρα υπέρ των αδύναμων στρωμάτων και η αποφασιστική προστασία του περιβάλλοντος. Αυτές οι κατευθύνσεις προϋποθέτουν ότι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ θα απομακρυνθούν από τη θρησκευτική προσήλωση στην πολιτική του μνημονίου και δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ θα εγκαταλείψουν τις αμφισημίες για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και τα λαϊκίστικα συνθήματα. Ο επαναπροσδιορισμός αυτών των χώρων δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά η δυναμική των εξελίξεων μπορεί να οδηγήσει σε ανακατατάξεις στο άμεσο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση ένα πρόγραμμα αλλαγών θα μπορούσε να ανασυγκροτήσει τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς.

Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αφού λειτούργησαν για πολλές δεκαετίες στο λαϊκίστικο στερεότυπο του πολυσυλλεκτικού κόμματος των μεγάλων υποσχέσεων, τώρα έχουν περάσει στο άλλο άκρο όπου καταργείται με τις θέσεις τους η ιστορική διαφορά Αριστεράς και Δεξιάς στο όνομα γενικόλογων εθνικών στοχεύσεων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξάλειψη του πελατειακού κράτους, η δημοσιονομική εξυγίανση, ο εκσυγχρονισμός του κράτους αποτελούν βασικά προαπαιτούμενα για μια νέα πορεία της χώρας. Αλλά δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι η επέλαση σε βάρος του κοινωνικού κράτους, η συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και η επικυριαρχία του χρηματοπιστωτικού μοντέλου του καπιταλισμού όπως διαμορφώνεται από τις πολιτικές ελίτ της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς απαιτούν συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις για το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης.

Επομένως το κύριο ζήτημα είναι η αναζήτηση ενός ρεαλιστικού εναλλακτικού δρόμου απέναντι στις κυρίαρχες κατευθύνσεις. Αυτό που σπασμωδικά αναζητούν μετά από πολύχρονη αβελτηρία οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό όταν οι εισηγήσεις του μονόδρομου κυριαρχούν σε κάθε ανάλυση. Όμως αυτή η αναζήτηση έχει ενδιαφέρον να γίνει. Αν δεν πετύχει τότε είναι σίγουρο ότι οι δυνάμεις της Δεξιάς θα υπερισχύσουν για μια ακόμη φορά οριστικά με τεράστιες συνέπειες για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και θα ενισχύσουν από την «άλλη πλευρά» εξτρεμιστικές φωνές- είτε αριστερές είτε δεξιές-που θα αμφισβητούν τη δημοκρατία, το διαφωτισμό, το Ευρωπαϊκό παράδειγμα.

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6625