Η αντιστροφή ενός προεκλογικού συνθήματος

Βασίλης, Πεσμαζόγλου

www.protagon.gr, 2012-05-25

«Αποφάσισαν χωρίς εμάς. Προχωράμε χωρίς αυτούς». Με τα λόγια αυτά, χαμηλόφωνα, ηγέτες της Ευρωζώνης ίσως αποφασίσουν προσεχώς να διακόψουν τη χρηματοδότηση, οδηγώντας την οικονομία μας σε ασφυξία. Εξωθώντας μας έτσι εκτός Ευρωζώνης, θα διαψεύδουν τους βαρύγδουπους νομικισμούς περί αδυναμίας αποβολής. Η εξέλιξη αυτή δεν θα αποτελεί εκδήλωση «ανθελληνισμού», αλλά προϊόν σύνθετου υπολογισμού κόστους-οφέλους, με απρόβλεπτες παραμέτρους για τις οποίες θα έχουν κάπως προετοιμαστεί.

Θεωρία παιγνίων, «chicken game»: δύο αυτοκίνητα οδεύουν προς μετωπική σύγκρουση. Ποιος θα παραμερίσει; Ποιος έχει αερόσακους;

Η Ελλάδα δεν διαθέτει. Δε μπόρεσε να διαχειριστεί την κρίση αποτελεσματικά και δίκαια. Ορισμένοι αποδέχθηκαν αδιαπραγμάτευτα και εφάρμοσαν άγαρμπα το διαβόητο Μνημόνιο, άλλοι το καταγγέλλουν ανέξοδα. Με τέτοιο πολιτικό σκηνικό, η διαχείριση τυχόν Ευρωεξόδου («Grexit») θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.

Όσοι πρεσβεύουν τη συγκρουσιακή στρατηγική επικαλούνται την εθνική κυριαρχία-δημοκρατία. Ευλόγως. Όμως, δεν είναι επίσης αντιδημοκρατικό το 3% της ΟΝΕ να βαστάει σε οιονεί ομηρία τους υπολοίπους, εξ ων άλλοι αδύναμοι που υφίστανται τα απόνερα; (Βλ. πρόσφατη φυγή κεφαλαίων από Πορτογαλία). Οι εταίροι, με τις δικές τους δημοκρατικές διαδικασίες, διαχειρίζονται την κρίση με τον τρόπο τους. Τους εμπνέουμε; Μάλλον τους απορυθμίζουμε-αποξενώνουμε.

Θεωρία χάους: ένα πέταγμα πεταλούδας προκαλεί τυφώνα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Τηρουμένων των αναλογιών, μια ολιγάριθμη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βρεθεί να παγιδεύει ολόκληρη την Ευρωζώνη. Μαθημένοι στην κουλτούρα της συνεχούς διαπραγμάτευσης, οι εταίροι μας απεχθάνονται τη μονομέρεια. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο καλοδεχούμενο ταρακούνημα (που υπενθυμίζει την κοινωνική ασφυξία) και στον ωμό εκβιασμό είναι δυσδιάκριτη αλλά κρίσιμη.

Στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής, μας πιάνει ένα είδος νοσηρής υπερηφάνειας. Είμαστε περιούσιος λαός που ανοίγει τον δρόμο; Καβαλώντας τέτοιο καλάμι, μπορεί να καταλήξουμε κράτος-παρίας, όπου ο «σοσιαλισμός σε μια χώρα» θα συναντά την εθνικιστική διεκδίκηση πετρελαίων (ΑΟΖ). Θα έχουν προχωρήσει χωρίς εμάς. Η Ευρώπη, με βραδείς ρυθμούς, θα αλλάζει ρότα. Χάρη και σε μας. Αλλά όχι για χάρη μας.

Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6711