Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

ΔΙΠΟΛΙΚΗ «ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ»

Γιώργος, Παπασίμος

2012-05-28


Εν μέσω θυέλλης, η Χώρα μας οδηγείται στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, μετά την αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και την εκλογική δύναμη, που έλαβαν από την κάλπη της 6ης Μαΐου. Αν και το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών ήταν απολύτως σαφές, ως προς το σκέλος της πολιτικής «τιμωρίας» της δικομματικής εξουσίας (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.), που, επί 38 χρόνια, κυβέρνησαν την Χώρα με απόλυτες πλειοψηφίες και ανεξέλεγκτα, όπως αποδείχθηκε, αφού κατάφεραν (γιατί, περί «επιτεύγματος» πρόκειται) να δημιουργήσουν ένα κλεπτοκρατικό σύστημα, σε βάρος των συμφερόντων του Έθνους και του Λαού, επιχειρείται, σ’ αυτό το ιδιότυπο μεσοδιάστημα της νέας προεκλογικής περιόδου, να στηθεί ένα ιδιότυπο «νόθο» πολιτικό δίπολο, με προφανή στόχο την πρώτη θέση και τον μπόνους των 50 εδρών.

Από την μια πλευρά του διπόλου αυτού εμφανίζεται η Ν.Δ. και οι «φίλιες», προσχωρούσες, ήδη, δυνάμεις της ευρύτερης Κεντροδεξιάς, που «αυτοβαφτίζονται», ως οι «προστάτες» και οι «εγγυητές» της Ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας, με παραλλαγή του πλαστού διλήμματος, ότι το Μνημόνιο αντιστοιχεί στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή πορεία. Από την άλλη πλευρά του διπόλου αυτού εμφανίζεται ο νικητής των εκλογών της 6ης Μαΐου, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που, παρά τις διακηρύξεις του για κατοχύρωση της Ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδος, εξαιτίας των αντιφατικών δηλώσεων και των λαθών του, δίνει την δυνατότητα στον άλλο πόλο και στο κατεστημένο, να «θολώνουν τα νερά», εμφανίζοντάς τον, ως την εν δυνάμει πολιτική δύναμη, που θα βγάλει την Χώρα από το Ευρώ, λόγω της μονομερούς καταγγελίας του Μνημονίου.

Και, για την, μεν, Ν.Δ., αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό, αφού, τίποτα άλλο δεν μπορεί να καλύψει το άδειο πολιτικά «κουφάρι», που κουβαλά αυτός ο χώρος, όντας ο ένας εκ των δύο πυλώνων του δικομματισμού και μέλος της συγκυβέρνησης υπό τον κ. Παπαδήμο, όπου οι δραματικές αρνητικές συνέπειες της διάλυσης των εργασιακών εγγυήσεων και των υπολειμμάτων του κοινωνικού Κράτους, βιώνονται κάθε μέρα, με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο, από χιλιάδες συμπολίτες μας.

Αυτό, όμως, που δεν μπορεί να γίνει πολιτικά κατανοητό, είναι η «αποδοχή» αυτού του ρόλου, ως το άλλο άκρο αυτής της διπολικής «τερατογένεσης» ή του διπολικού «Φρανκενστάιν», από την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που, μέσα από ένα «κρεσέντο» διαφορετικών δηλώσεων σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι η καταγγελία ή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο και η κατοχύρωση της Ευρωπαϊκής πορείας της Χώρας, μέσα από ισχυρές ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, που λαμβάνουν, μάλιστα, και διεθνείς προεκτάσεις, λόγω της ρευστότητας και των πολιτικών μετατοπίσεων, που συντελούνται, φανερά ή υπόγεια, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συντηρεί αυτή την πολιτική «θολούρα». Αντί, στην κρίσιμη προεκλογική αυτή περίοδο, να υπάρξει πλήρης πολιτική αποσαφήνιση, για το πώς μπορεί να υπάρξει μία ισχυρή αριστερή διακυβέρνηση της Χώρας, καθώς και η «γονιμοποίηση» συνθηκών συνεργασίας των ευρύτερων Αριστερών δυνάμεων (ΔΗΜ.ΑΡ.), ο ιδιότυπος «μεγαλοϊδεατισμός» και οι μαξιμαλιστικές «ψευδαισθήσεις», που έχουν εμφιλοχωρήσει σε διάφορα στελέχη του, λόγω και του «πολύχρωμου» χαρακτήρα αυτού του πολιτικού χώρου, δημιουργούν συνθήκες πολιτικής ασάφειας, που είναι εκμεταλλεύσιμες από τις δυνάμεις της συντήρησης, στο εσωτερικό και εξωτερικό.

Τελικά, η παρούσα προεκλογική περίοδος, την ώρα, που η Χώρα αντιμετωπίζει ιστορικών διαστάσεων προβλήματα και «φλερτάρει» με το λεγόμενο «Σύνδρομο της Βαϊμάρης» (οικονομική και κοινωνική κρίση, πολιτικές σκληρής λιτότητας, «έκρηξη» μαζικής ανεργίας, είσοδος, για πρώτη φορά, στην Βουλή, ενός ανοιχτά νεοναζιστικού κόμματος, διάχυτα αισθήματα οργής και φόβου, που εξαπλώνεται στο κοινωνικό σώμα, αλλεπάλληλες εκλογές κ.λπ.), ενδυναμώνει την άποψη, που διατυπώθηκε στο προηγούμενο άρθρο μας, με ερωτηματικό, περί «χαμένης ευκαιρίας». Της μη, δηλαδή, συγκρότησης κυβέρνησης με προοδευτικό αριστερό προσανατολισμό από ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΔΗΜ.ΑΡ., που θα στηρίζονταν από τα πολιτικά «ψαλιδισμένα» και «ζαλισμένα» κόμματα του δικομματισμού (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.) και η οποία θα μπορούσε να αλλάξει την αρνητική ρότα της Χώρας, εκμεταλλευόμενη και την συγκυρία, που διαμορφώνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για απαγκίστρωση της Ελλάδος από τις καταστρεπτικές συνέπειες του Μνημονίου, την άμεση ανατροπή των αρνητικών εργασιακών νόμων, την αποκατάσταση ενός ισχυρού κοινωνικού δικτύου για την προστασία των λαϊκών στρωμάτων, την ψήφιση της απλής αναλογικής και την δημιουργία άμεσων αναπτυξιακών επενδύσεων, για την αποφυγή της λεγόμενης «επενδυτικής κολπικής μαρμαρυγής», στην οποία βρίσκεται, ήδη, η Ελλάδα.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6719