Real estate

Χρήστος, Κωνσταντόπουλος

Πρωινή Πύργου, 2012-06-02

Όσοι ισχυρίζονται ότι η οικοδομική δραστηριότητα έχει πέσει κατακόρυφα εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, νομίζω ότι απλώς υπερβάλλουν. Διότι σε διάστημα μόλις τεσσάρων εβδομάδων αναπαλαιώθηκε μια πολυκατοικία, συνενώθηκε ένα οικόπεδο και υποστυλώθηκε ένα μέγαρο. Ιδού και τα αποτελέσματα:

Στη γαλάζια πολυκατοικία αφού έριξαν τις μεσοτοιχίες, ένωσαν τα διαμερίσματα (Ντόρα), μπάζωσαν το ημιυπόγειο (Καρατζαφέρης) και άρχισαν τις μετακομίσεις (Πλεύρης & Συντροφία). Παρ’ όλα αυτά, τα προβλήματα παραμένουν. Το κτίριο μπάζει νερά από το έβδομο υπόγειο (Μιχαλολιάκος και λοιπά ναζιστοειδή), ενώ το πλαϊνό αυθαίρετο (Καμμένος), αν και χτισμένο πάνω σε ιζήματα, κοινώς κατακάθια, κόβει τη θέα προς τον ανδριάντα του στρατηγού Παπάγου... Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι ένοικοι των περιπτέρων του κήπου (Μάνος, Τζήμερος) κατέλαβαν το μπάρμπεκιου και κάνουν καθημερινά σπονδές προς άγραν ψήφων. Μια ιδέα για να μπει τάξη στο χάος, είναι να κατέβει έφιππος στην Αθήνα ο αρχηγός του τρίτου σώματος στρατού (Ψωμιάδης), αλλά την θεωρούν παρακινδυνευμένη. Κρίμα.

Στο ροζ οικόπεδο αφού δεν κατάφερναν να βρουν τη …συνισταμένη των συνιστωσών, αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τους Homo Pasokus και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, σύμφωνα με την υπόδειξη του συντρόφου Τενγκ Χσιάο Πινγκ: «Δεν έχει σημασία αν η γάτα είναι άσπρη ή μαύρη, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Έτσι, Κουρουμπλής και Σακοράφα, Μητρόπουλος και Κοτσακάς, Φωτόπουλος και Λούκα, ακόμη και στελέχη του τέως Άκη, έπιασαν από μια ακρούλα στο βαβυλώνιο, πλην υπέροχο, αυτό οικόπεδο και απολαμβάνουν τη θέα προς τα Παλαιά Ανάκτορα. Η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων. Μένει, πάντως, να διευκρινιστεί μια λεπτομέρεια: πόσοι θέλουν πράγματι να μπουν μέσα και πόσοι επιθυμούν να τα πετροβολούν από την πλατεία. Οψόμεθα.

Αρκετά πιο πέρα, το πράσινο μέγαρο παραπαίει από τις βαθιές πληγές του ο δε νέος ιδιοκτήτης του πασχίζει να το αναστηλώσει από τα ίδια του τα συντρίμμια. Άραγε όμως, τι μπορεί να περισώσει κανείς με τα παλαιά και φθαρμένα υλικά; Στο μεταξύ, οι εναπομείναντες ένοικοι, αναπολούν τις δόξες του παρελθόντος, αδυνατώντας να κατανοήσουν τη νέα πραγματικότητα. Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο ότι εκείνο που πρωτίστως τους ενοχλεί δεν είναι το ετοιμόρροπο κτίριο, αλλά ότι οι μονομάχοι απαξιούν, σχεδόν, να ασχοληθούν μαζί τους. Η ιδέα να μπουν σε ένα group therapy για να αναλύσουν σε βάθος τι πραγματικά τους έφερε μέχρις εδώ, δυστυχώς δεν φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Μεταξύ μας, αυτό θα ήταν μια κάποια λύτρωσις.

Το όλο σκηνικό θυμίζει την Ελλάδα των εργολάβων. Όπου όλοι (όχι μόνο οι εργολάβοι) κυνηγούσαν το άμεσο όφελος, χωρίς να νοιάζονται αν η χώρα πορευόταν τυφλά, αν είχε όραμα, σχέδιο και στόχους. Όλα αυτά ήταν απλώς λεπτομέρειες. Το χρήμα να ρέει κι όλα είναι καλά… Τελικά, η ζωή αποδεικνύει ότι ο εθισμός αποβάλλεται δύσκολα. Τα περισσότερα κόμματα δεν ξέφυγαν από την πεπατημένη και παραδόθηκαν αμαχητί στα θέλγητρα των τεχνητών παραδείσων: τις τέσσερις εβδομάδες που μεσολάβησαν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, έριξαν όλο το βάρος στον εξωραϊσμό της εικόνας τους. Απ’ έξω κούλα…

Φυσικά εξακολουθούν να έχουν την ίδια απέχθεια στον πολιτικό διάλογο, όπως ο διάβολος στο λιβάνι… Γι’ αυτό και δεν πιστεύω ότι τις δυο εβδομάδες που απομένουν μέχρι τις (δεύτερες) εκλογές πρόκειται να υπάρξει μια ουσιαστική και σε βάθος συζήτηση πάνω σε προγραμματικές θέσεις. Το κακέκτυπο του παλαιού δικομματισμού αναπαραγάγει και μάλιστα σε ακόμη χειρότερη μορφή κάλπικα διλήμματα και φθηνούς λαϊκισμούς. Ο καθείς και τα (χάρτινα) όπλα του.

Μέσα σε αυτήν την οχλαγωγία, η φωνή της ευθύνης και της λογικής που υψώνει η Δημοκρατική Αριστερά και ο Φώτης Κουβέλης, δύσκολα ακούγεται. Κι όμως, είναι η μόνη ελπίδα για να δημιουργηθεί ένας τρίτος πόλος στο πολιτικό φάσμα, που μπορεί να διαδραματίσει έναν αποφασιστικό ρόλο για τις βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, για τον αριστερό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, για την ασφαλή πορεία της, για την προστασία των αδύναμων και οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων της κοινωνίας. Θέλω να πιστεύω ότι οι πολίτες θα κρίνουν και θα αξιολογήσουν, προτάσεις, πρόσωπα, πολιτικές. Και θα το πράξουν αναλαμβάνοντας το βάρος και την ευθύνη της δικής τους επιλογής.

---

* Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος είναι δημοσιογράφος και υποψήφιος βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς στο ν. Ηλείας

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6721