Η δημόσια περίθαλψη έχει ανάγκη μεταρρύθμισης

Κώστας, Αρχοντάκης

Χανιώτικα Νέα, 2012-06-06

Νομίζω ότι η ανάδειξη μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων στην περίθαλψη, ως προεκλογικός διάλογος, είναι προς όφελος όλων.

Η αναβάθμιση της παροχής δημόσιας υπηρεσίας υγείας σήμερα έχει ανάγκη από:

Α. Το θεσμό του οικογενειακού ιατρού.

Β. Τον ηλεκτρονικό φάκελο υγείας των ασφαλισμένων.

Γ. Την ασφαλή ηλεκτρονική συνταγογράφηση και παραπομπή παρακλινικών εξετάσεων με ταυτόχρονη διαγνωστική τεκμηρίωση.

Δ. Την κατ΄οίκον νοσηλεία σε ειδικές ομάδες χρόνια πασχόντων.

Ε. Την ελάττωση του χρόνου νοσηλείας στα νοσοκομεία μέσω της εφαρμογής επιστημονικών αλγόριθμων και όχι μόνο με οικονομικό κριτήριο ανά ασθένεια.

Ζ. Την ελάττωση της πολυφαρμακίας.

Η. Την πρόληψη ασθενειών μέσω παρεμβάσεων στην ποιότητα τροφίμων ευρείας κατανάλωσης (πχ. με την ελάττωση του αλατιού, της ζάχαρης και των λιπαρών στα έτοιμα προϊόντα διατροφής).

Θ. Την αύξηση του εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού.

Ι. Την εφαρμογή νέων συστημάτων έλέγχου των δαπανών στην νοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή περίθαλψη.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα απέδιδαν πραγματική ελάττωση της δαπάνης του οργανισμού περίθαλψης με ταυτόχρονη αναβάθμιση της παροχής υγείας.

Αντί όλων αυτών οι κυβερνητικοί επικεφαλής των δύο τελευταίων ετών κατόρθωσαν:

• να αφανίσουν τον υποτυπώδη σε λειτουργία θεσμό του οικογενειακού ιατρού, ενός θεσμού που στηρίζει όλα τα εθνικά συστήματα υγείας των ανεπτυγμένων χωρών.

• να αδιαφορήσουν στην σύνθεση του ηλεκτρονικού φακέλου υγείας χάνοντας με αυτόν τον τρόπο την διασύνδεση και ανταλλαγή πληροφοριών προς όφελος του ασθενούς από τους διάφορους παρόχους υγείας.

• να απαιτείται μεγάλη απώλεια χρόνου των ασθενών και επανάληψη όμοιων εξετάσεων υψηλού κόστους και επικινδυνότητας λόγω της ανυπαρξίας του φακέλου υγείας , αυξάνοντας την χρονοβόρα πρόσβαση των ασθενών στους δυσκίνητους διαγνωστικούς και θεραπευτικούς μηχανισμούς του δημόσιου συστήματος.

• να εγκαταστήσουν ένα διαβλητό, αργό, δύσκολο στη χρήση, και με καθημερινή ανεπάρκεια σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και παραπομπής εξετάσεων, που εξαντλεί τον παραγωγικό χρόνο της ιατρικής πρακτικής.

• να αφανίσουν την κατ΄οίκον νοσηλεία, με συνέπεια τις συχνές εισαγωγές στα νοσοκομεία των ασθενών με χρόνιες παθήσεις.

• να μην ελαττώσουν τον χρόνο νοσηλείας των ασθενών στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα την διατήρηση του κινδύνου των νοσοκομειακών λοιμώξεων.

• να μετατρέψουν τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων σε ιατρεία πρωτοβάθμιας περίθαλψης, λόγω της έλλειψης συμβεβλημένων ειδικοτήτων ιατρών για τους ασφαλισμένους στον ΕΟΠΥΥ εκτός νοσοκομείων.

• να μην ελαττωθεί η πολυφαρμακία που αυξάνει τις ανεπιθύμητες παρενέργειες.

• να μην γίνει ουδεμία δημόσια πολιτική διατροφικής παρέμβασης, με στόχο την ελάττωση της χρήση της ζάχαρης, του αλατιού και των λιπαρών στην παρασκευή προετοιμασμένων τροφών, που αυξάνουν την πανδημία της υπέρτασης, της αρτηριοπάθειας, του σακχαρώδη διαβήτη και της παχυσαρκίας. Δεν δημιουργήθηκε ανεξάρτητη αρχή παρέμβασης και ελέγχου που θα ξεκινά το έργο της απο τις σχολές των παρασκευαστών τροφίμων.

• να μην γίνει η πρόσληψη του αναγκαίου νοσηλευτικού προσωπικού και έτσι να συνεχίζεται ο θεσμός της αποκλειστικής νοσοκόμας εντός των νοσοκομείων.

Πέραν όλων τούτων, η ανυπαρξία οικονομικής στήριξης του σαθρού αυτού εγχειρήματος, σύντομα θα οδηγήσει σε παραιτήσεις τους συμβεβλημένους ιατρούς του ΕΟΠΥΥ, οι δε ασθενείς θα αγοράζουν τα φάρμακα, όπως ήδη συμβαίνει. Το θετικό της ενοποίησης των ταμίων αδίκως καταρρίπτεται στα μάτια των ασφαλισμένων, οδηγώντας σε λάθος εκτιμήσεις των αιτιών που προκαλούν την δυσλειτουργία της. Και αν επιβιώσει οικονομικά αυτό το σύστημα, θα καταρριφθεί σύντομα από την ανεπάρκεια της σχεδίασής του, για την οποία ποτέ δεν υπήρξε ως πολιτικός στόχος η προάσπιση της υγείας των εργαζομένων, αλλά η λογιστική προάσπιση ενός μνημονίου της συμφοράς.

Το πιο παράδοξο απ’ όλα αυτά είναι ότι τα άτομα που εμπνεύστηκαν και εφάρμοσαν το αποτυχημένο αυτό σχέδιο, ενώ ταυτόχρονα απέκρουαν με αλαζονία απλές ανέξοδες προτάσεις βελτίωσής του, παραμένουν διευθύνοντες των υγειονομικών οργανισμών ή διεκδικούν ξανά πολιτικά αξιώματα. Η αποκάλυψη αυτού του συστήματος που μεταφέρει τελικά το κόστος της περίθαλψης στους φτωχούς ασφαλισμένους και συνταξιούχους είναι ευθύνη όλων μας.

Η μεταρρύθμιση στην δημόσια περίθαλψη, για την αποκατάσταση ελλείψεων και παραλείψεων, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη.

Αρχοντάκης Κωνσταντίνος

Υποψήφιος βουλευτής Χανίων

της Δημοκρατικής Αριστεράς

www.kostasarchontakis.gr

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6725