Ψήφος ευθύνης, ελπίδας και προοπτικής.

Γιώργος, Παπασίμος

2012-06-14

Υπάρχουν φάσεις στην ιστορία των λαών όπου ο χρόνος συμπιέζεται απελπιστικά, με αποτέλεσμα να αρκούν λίγοι μήνες ή λίγες μέρες για να απωλεσθούν ή περισωθούν κατακτήσεις και προοπτικές ολόκληρων δεκαετιών. Σε μία τέτοια φάση βρίσκεται η Ελλάδα και οι αυριανές εκλογές αποτελούν ένα κρισιμότατο ιστορικό σταυροδρόμι, μετά την κατάρρευση της λεγόμενης μεταπολίτευσης και τους σπασμούς που επέφερε στη χώρα ο δικομματικός κλεπτοκρατισμός και η μνημονιακή δαμόκλεια σπάθη.

Η χώρα μας αντιμετωπίζει σήμερα σωρευτικά, πολλαπλές αρνητικές συγκυρίες που την οδηγούν σε «παράλυση» και ως εκ τούτου σε μεγάλους κινδύνους. Από τη μια πλευρά έχουμε την πλήρη αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος και των ενδιάμεσων θεσμών στο εσωτερικό με την οικονομία και το στρεβλό κλεπτοκρατικό παραγωγικό μοντέλο να πνέει τα «λοίσθια», δημιουργώντας εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες και δικαιολογημένο περίσσευμα κοινωνικής οργής. Από την άλλη, η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε πλήρη οικονομική υποταγή από το παγκόσμιο οικονομικό κεφάλαιο, εξ αιτίας των «εγκληματικών» πολιτικών που άσκησε το πολιτικό προσωπικό της δικομματικής εξουσίας, το οποίο από απλή «θεραπαινίδα» της παρασιτικής και μαυραγορίτικης ντόπιας ολιγαρχίας ενσωματώθηκε σ’ αυτήν, δημιουργώντας ένα ανίκανο και επικίνδυνο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο.

Το περίσσευμα κοινωνικής οργής που έχουν επιφέρει οι παραπάνω διαλυτικές συνθήκες, ήδη σε μεγάλο βαθμό, εκφράστηκε στις προηγούμενες εκλογές της 6ης Μαΐου, τοποθετώντας την ταφόπλακα στη λεγόμενη μεταπολίτευση. Τα προβλήματα, όμως, παραμένουν και οξύνονται. Βιώνουμε μία ιδιότυπη ιστορική συγκυρία κατά την οποία το παλιό σβήνει, αλλά, το καινούργιο αργεί να φανεί, δίνοντας αποτελεσματικές λύσεις. Σ’ αυτές τις μεταβατικές περιόδους το παλιό που εκφράζει το κατεστημένο της παρακμής, προσπαθεί να περισωθεί με μεταμορφώσεις και αλλαγή «προβιάς». Αλλά και το εμφανιζόμενο ως νέο, που αντλεί κοινωνικά και πολιτικά «καύσιμα» μόνο από την κοινωνική οργή μπορεί να αποτελέσει τη χειρότερη εκδοχή «αναπαλαίωσης του παλιού».

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, η ψήφος κάθε Ελληνίδας και Έλληνα αποκτά ιδιαίτερα δραματικό και ιστορικό χαρακτήρα, για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας. Η ψήφος αυτή θα πρέπει να καθοριστεί κυρίως από θετικές προσεγγίσεις και όχι μόνο από αρνητικά αντανακλαστικά. Δε θα πρέπει δηλαδή, λόγω της κρισιμότητας των στιγμών, να κυριαρχείται από τη λογική του «συνδρόμου του Σαμψών», («αποθανέτω μετά των αλλοφύλων»), αλλά, ούτε και από τη λογική του φόβου και του ψυχολογικού εκβιασμού, στον οποίο έχει επιδοθεί το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της χώρας και όχι μόνο.

Μια τέτοια θετική προσέγγιση της ψήφου οδηγεί στην εκλογική επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς, (ΔΗΜ.ΑΡ.). Γιατί η Δημοκρατική Αριστερά μέσα σ’ αυτή τη ρευστή περίοδο μπορεί να αποτελέσει την κρίσιμη συνιστώσα μιας προοδευτικής κυβέρνησης, όπου με τις ολοκληρωμένες και εφαρμόσιμες – ρεαλιστικές προτάσεις της να θέσει τέλος στην παρακμή της χώρας και να βάλει τις βάσεις για μια νέα αναγεννητική πορεία που τη δικαιούται ο Ελληνικός λαός. Μια τέτοια προοδευτική κυβέρνηση της «κυβερνώσας Αριστεράς», οφείλει στις σημερινές συνθήκες «θυέλλης», να διασφαλίσει την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδος και να ανατρέψει την πνιγηρή εσωτερική αποσύνθεση της χώρας, μέσω της σταδιακής απαγγίστρωσης από τις αρνητικές συνέπειες του μνημονίου. Παράλληλα να επιβάλλει την επαναθεμελίωση ενός άλλου παραγωγικού μοντέλου, με ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα και των τομέων που η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Επίσης, να προχωρήσει στον επανακαθορισμό ενός δημοκρατικού και διαφανούς πολιτικού εποικοδομήματος και στην άμεση συγκρότηση ενός ισχυρού κοινωνικού δικτύου προστασίας των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ανέργων και κάθε Έλληνα πολίτη που δεν ανήκει στο ιδιοτελές κοινωνικό τμήμα που έχει ληστέψει τον κοινωνικό πλούτο, τις προηγούμενες δεκαετίες και τον οποίο έχει, ξεδιάντροπα και κυνικά, εξάγει στο εξωτερικό. Τέλος, η Δημοκρατική Αριστερά, (ΔΗΜ.ΑΡ.), μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση ενός ισχυρού Ευρωπαϊκού κινήματος που θα αλλάξει την καταστροφική νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας του σημερινού Ευρωπαϊκού ιερατείου, πρωτοστατώντας στην εφαρμογή πολιτικών που θα κατοχυρώνουν και θα εμβαθύνουν τα ευρωπαϊκά κεκτημένα του κράτους πρόνοιας και κράτους δικαίου.

---

( Ο Γιώργος Παπασίμος, υποψήφιος βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. στο νομό Τρικάλων)

Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6742