Μετά το σχέδιο Ανάν...
Πάσχος, Μανδραβέλης
www.medium.gr, 2004-03-30
Έγραψε τον καημό του στην «Ελευθεροτυπία» χθες ο αρθρογράφος κ. Πέτρος Μανταίος. «Καταδύθηκα χθες περί τα ξημερώματα στις κυριακάτικες εφημερίδες», ομολόγησε. «Αναδύθηκα γύρω στο μεσημέρι. Πάλεψα με υπόγεια ρεύματα συλλογισμών, εκτιμήσεων, ενδοιασμών, επισημάνσεων και συμπερασμάτων (ας είναι καλά οι συνάδελφοι). Αλλά δεν μπορώ να πω ότι βγήκα στην ακτή σοφότερος.».
Ο καημός του κ. Μανταίου είναι και καημός οποιουδήποτε πολίτη θέλησε να μάθει για το τι ακριβώς συζητείται και παίζεται στην Λουκέρνη. Ακούσαμε σεβάσμιους αναλυτάδες να μας εξηγούν τους κινδύνους που ενέχει το σχέδιο Ανάν (πρέπει να είναι το εκατοστό σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού από το 1955 και μετά) αλλά δεν ακούσαμε το σημαντικότερο: ποια είναι η λύση που μας συμφέρει; Με ποια πράγματα μένουν ευχαριστημένοι οι Κύπριοι αδελφοί μας, για να μείνουμε (ως συμπαραστάτες) κι εμείς; Όλοι μας λένε ότι το σχέδιο Ανάν είναι κακό κι ανάποδο. Να συμφωνήσουμε! Χειρότερο είναι. Πως θα ήταν όμως ένα σχέδιο καλό και ίσιο;
Υπάρχει ένα εθνικό έλλειμμα στόχων που διατρέχει ολόκληρη την ιστορία του Κυπριακού. Ποτέ δεν ξεκαθαρίσαμε (τουλάχιστον σε επίπεδο κοινής γνώμης) τι είναι το εθνικώς ωφέλιμο για την Κύπρο. Με τι θα μέναμε (οι Κύπριοι κατ’ αρχήν ως πρωταγωνιστές και εμείς κατά δεύτερον ως συμπαραστάτες) ευχαριστημένοι βρε αδελφέ;
Το Κυπριακό βαφτίσθηκε από τον μακαρίτη Ευάγγελο Αβέρωφ ως «ιστορία χαμένων ευκαιριών». Πάντα κοιτούσαμε πίσω και λέγαμε πόσο καλά ήταν τα πράγματα στο παρελθόν. Πάντα αναλογιζόμασταν πόσο επωφελή ήταν –σε σχέση με τα νέα–τα προηγούμενα σχέδια που απέρριψαν οι Κύπριοι κι εμείς ως συμπαραστάτες. Πάντα θέλαμε κάποια πρόνοια από το παρελθόν επειδή φοβόμασταν στο μέλλον. Φοβόμασταν τα τετελεσμένα και τετελεσμένα έχουμε. Φοβόμασταν την ευθύνη της λύσης, και μέναμε με την εκκρεμότητα του προβλήματος.
Το αστείο είναι ότι στην απέναντι πλευρά φοβούνται ακόμη περισσότερο. Η ανόητη νομικίστικη λύση για απαγορεύσεις εγκατάστασης και διακίνησης δεν είναι παραβίαση του «κοινοτικού κεκτημένου», αλλά παραβίαση της απλής λογικής. Είναι σαν το Σύνταγμα που έκανε ο κ. Βενιζέλος στην Ελλάδα. Ανόητο, λεπτομερές και ανεφάρμοστο. Δηλαδή, πως θα μπορέσουν τοις πράγμασι να αποτρέψουν την αγορά γης από Ελληνοκύπριους στα κατεχόμενα; Κι αν οι τελευταίοι αγοράζουν μέσω υπερακτίων εταιριών ή από εταιρίες που έχουν έδρα κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα; Όλη η φασαρία που κάνουν οι Τούρκοι με το κοινοτικό Δίκαιο είναι για εσωτερική τους κατανάλωση και μόνο. Η ίδια η ζωή θα δείξει την ανοησία του πράγματος. Όπως ακριβώς έγινε και με το Σύνταγμα που τώρα έχουμε...
Το δίλημμα είναι δικό μας. Το σχέδιο Ανάν είναι ένα ποτήρι. Για να κρίνουμε ότι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο πρέπει να ορίσουμε πρώτα τι συνιστά το γεμάτο ποτήρι. Τι ακριβώς θέλουμε για την Κύπρο. Κυρίως τι θέλουν οι ίδιοι οι Κύπριοι για την Κύπρο. Ο χρόνος είναι πλέον ασφυκτικός. Σε λίγες μέρες η Κύπρος αποφασίζει τελεσίδικα και η Ελλάς συμπαρίσταται. Μέχρις εκεί όμως. Όπως όλα δείχνουν η ανοχή της διεθνούς κοινότητας εξαντλήθηκε και το Κυπριακό ως πρόβλημα θα πάψει να υφίσταται στις ξένες πρωτεύουσες από την 1η Μαΐου. Ας ελπίσουμε ότι θα ισχύει και το ίδιο για Λευκωσία και Αθήνα...
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=68