Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Το σύνδρομο της ουράς

Γιάννης, Πανούσης

2012-09-27


Τα όνειρα δεν μπορώ να τα αγγίξω
όταν μόνο με την αφή αυτοκτονούν
Έλσα Κορνέτη, Ο ομφαλός της Εύας

Πως μπορείς να συκοφαντήσεις την πολιτική ενός ανθρώπου, ενός κοινωνικού φορέα ή ενός κομματικού σχηματισμού;

Με διάφορους τρόπους. Υπόγειους ή υπέργειους. Με υπογραφή ή παραπολιτικά. Με φήμες ή με μισές αλήθειες.

Αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά στον πολιτικό ιδίως χώρο.

Η πλέον όμως διαδεδομένη, κυρίως στην Αριστερά, μέθοδος είναι η καταγγελία για ρόλο… ουράς.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ουρά» του ΚΚΕ

• Η ΔΗΜΑΡ είναι «ουρά» του ΠΑΣΟΚ

• Οι ανένταχτοι αριστεροί είναι «ουρά» του κάθε κατεστημένου (αφού δεν στρατεύονται κατά του καπιταλισμού εντασσόμενοι – σαν κουκιά; - σε κάποιο μόρφωμα).

Έχουν «ανακαλυφθεί/επινοηθεί» τόσες υποψίες πολιτικής ουράς στη χώρα ώστε σε λίγο όλα τα κόμματα θα προτιμούν να μείνουν κολοβά, χωρίς δηλαδή κάποιες «άκρες συνεργασίας». Έτσι – ανεπαισθήτως; - μη θέλοντας να κατηγορηθούν ως ουρές των άλλων, τα αριστερά μορφώματα στο τέλος θα απομονωθούν από τις συντροφικές ομοταξίες και το μόνο που θα τους έχει μείνει θα είναι να δαγκώσουν ό,τι απέμεινε από τη δική τους ουρά.


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6831