Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Η ώρα της αριστεράς

Κατερίνα, Κλαδούχου

2012-10-04


Το παρασιτικό κράτος που μεθοδικά δημιουργήσανε τις προηγούμενες δεκαετίες, κυρίως το ΠΑΣΟΚ υποβοηθούμενο από την ΝΔ αλλά και μερίδας (κυρίως) συνδικαλιστών της Αριστεράς και με την συμμετοχή και συνενοχή μεγάλους μέρους της κοινωνίας μας, έχει εξαντλήσει κάθε δυνατότητα περεταίρω επιβίωσής του.

Αφού κατάφερε να εξαντλήσει κάθε κρατικό πόρο, αφού κατάφερε να εξαφανίσει σχεδόν κάθε υγιή παραγωγική διαδικασία είτε στον πρωτογενή είτε στον δευτερογενή τομέα της χώρας, αφού έζησε πλουσιοπάροχα για αρκετά χρόνια με δανικό χρήμα και αφού έβαλε χέρι ακόμα και στα κονδύλια του ΕΣΠΑ, όχι με γνώμονα την ανάπτυξη της χώρας αλλά με βασικό του κριτήριο το πώς, «κοροϊδεύοντας τους κουτόφραγκους», χωρίς να προσφέρει και να υλοποιήσει σχεδόν τίποτα, θα γεμίσει τις τσέπες του, έφτασε επιτέλους στο τέλος της αδηφάγους πορείας του, όχι γιατί κατάλαβε το λάθος του αλλά απλούστατα γιατί δεν έχει τι άλλο να φάει. Ότι μπορούσε να φάει (και ακόμα περισσότερο), το έφαγε και τώρα αναγκαστικά στην προσπάθεια του για να συντηρηθεί έχει στραφεί ενάντια στους συνανθρώπους του και στην κοινωνία.

Αυτό το ετοιμοθάνατο παρασιτικό κράτος ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια δίνει μια σκληρή και απεγνωσμένη μάχη διατήρησης του, αρνούμενο να αποδεχθεί την πραγματικότητα του τέλους και το θλιβερό παράδοξο είναι, ότι ενώ το κόμμα που το δημιούργησε και το στήριξε το εγκαταλείπει καταγγέλλοντας το έστω και την τελευταία στιγμή, στην προσπάθεια του να σωθεί πολιτικά, έρχεται μερίδα της ¨Αριστεράς¨ να το στηρίξει, υιοθετώντας ανεξέλεγκτα κάθε «κραυγή διαμαρτυρίας» που ακούγεται και εκπέμποντας ένα τεράστιο ΟΧΙ σε κάθε προσπάθεια συρρίκνωσης ή διάλυσης του.

Κάτω από την πίεση κυρίως της Τρόικας τα τελευταία χρόνια το Ελληνικό κράτος αναγκάζεται να πάρει πίσω προνόμια και κεκτημένα που αφειδώς και με γνώμονα όχι το κοινωνικό συμφέρον και το κράτος δικαίου, μοίρασε όλα τα προηγούμενα χρόνια, προσπαθώντας να οικοδομήσει την εκλογική του πελατεία. Οι αποφάσεις αυτές σίγουρα δυσκολεύουν και δημιουργούν προβλήματα στην ζωή κάποιων ανθρώπων.

Σίγουρα είναι σκληρό το να χάνει κανείς κεκτημένα χρόνων ακόμα και εάν ο τρόπος που τα απέκτησε δεν ήταν δίκαιος και παραβίαζε εμφανώς κάθε αίσθημα κοινωνικής ισονομίας. Αλλά είναι κυριολεκτικά δυσβάστακτο να βλέπει κανείς το βιοτικό επίπεδο του λαού μας να χειροτερεύει συνεχώς και τα ποιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας μας να οδηγούνται σε αδιέξοδο δυσκολευόμενα ή αδυνατώντας πλέον να καλύψουν βασικές τους ανάγκες επιβίωσης.

Για να στηρίξουμε αυτές τις ποιο αδύναμες κοινωνικά ομάδες δίνουμε κυρίως την μάχη με εμφανή, διακριτή και ενεργή παρουσία στην διαπραγμάτευση για την τελική διαμόρφωση του πακέτου των μέτρων. Και η κοινωνία μας το ξέρει, και έχει αποδεχθεί την αναγκαιότητα της λήψης των μέτρων. Απλά ή κάθε κοινωνική ομάδα ή η κάθε συντεχνία βυθισμένη ακόμα στην νοοτροπία του προσωπικού βολέματος, με μειωμένο έως ανύπαρκτο το αίσθημα αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης, δίνει την μάχη της ώστε τα μέτρα που θα παρθούν τελικά να πλήξουν όλους τους άλλους, αλλά αυτοί να διατηρήσουν τα δικά τους κεκτημένα.

Με αυτά τα δεδομένα και μέσα σε αυτήν την συγκυρία τα ερωτήματα που βασανίζουν την συνείδηση του κάθε υπεύθυνου ανθρώπου και ειδικά ενός αριστερού είναι και θα παραμείνουν έως την τελευταία στιγμή αμείλικτα.

 Τα μέτρα είναι σκληρά? ΝΑΙ

 Η Ελληνική κοινωνία για άλλη μια φορά θα ματώσει? ΝΑΙ

 Υπάρχει άλλος δρόμος ώστε και τα μέτρα να μην παρθούν αλλά και η χώρα να παραμείνει στο Ευρώ? ΟΧΙ

 Τα μέτρα θα ψηφιστούν τελικά? ΠΡΕΠΕΙ

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα για όλους εμάς που παλεύουμε, ακόμα και κόντρα στην συνείδηση μας, ώστε να αποτρέψουμε την χρεωκοπία της χώρας είναι ξεκάθαρες και μονολεκτικές.

Υπάρχουν όμως και μια σειρά από άλλες ερωτήσεις στις οποίες η απάντηση συμπυκνώνει όχι μόνο το αύριο της χώρας αλλά και το μεγάλο στοίχημα της Αριστεράς:

 Και μετά τα μέτρα τι?

 Θα είναι τα τελευταία ή θα ακολουθήσουν και άλλα?

 Θα φέρουν τελικά αποτέλεσμα ώστε οι θυσίες του Ελληνικού λαού να πιάσουν τόπο?

 Θα φανεί επιτέλους φώς στο τούνελ?

Στην απάντηση αυτών των ερωτήσεων πρέπει να αναλώσει τις δυνάμεις της η ΔΗΜΑΡ. Στο τι θα πρέπει να γίνει την επόμενη των μέτρων είναι η ουσία του προβλήματος. Εκεί θα κριθούνε όλα.

Εάν δεν θέλουμε να πάνε χαμένες οι θυσίες του Ελληνικού λαού, εάν θέλουμε να τεκμηριώσουμε τον λόγο που μας ώθησε να κάνουμε την υπέρβαση και να συμμετάσχουμε στην κυβέρνηση, θα πρέπει εξαντλώντας όλες μας τις δυνάμεις να επικεντρωθούμε στην μεγάλη μάχη που πρέπει να ξεκινήσει την επομένη τις ψήφισης των μέτρων από την βουλή.

Τα μέτρα είναι δυστυχώς σχεδόν υποχρεωτικά ως προς την ψήφιση τους, αλλά δεν είναι αυτά που θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας.

Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο εάν ανατρέψουμε παγιωμένες καταστάσεις, αντιλήψεις και νοοτροπίες που έχουν διαποτίσει εδώ και χρόνια, τόσο το κράτος όσο και την κοινωνία μας. Έργο τιτάνιο, αλλά πρέπει να το φέρουμε εις πέρας, ώστε να επιτύχουμε την επανόρθωση της χώρας μας.

Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε στην:

Πάταξη της φοροδιαφυγής, της παραοικονομίας, της διαφθοράς και της ανομίας. Πρέπει να επιτύχουμε στην δημιουργία ενός εκσυγχρονισμένου κράτους δικαίου, με αξιοκρατία, μικρό, ευέλικτο, παραγωγικό και αποτελεσματικό. Πρέπει να επιτύχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και δημιουργία πρωτογενούς τομέα παραγωγής ώστε να μειώσουμε το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών. Πάταξη της αισχροκέρδειας. Αναβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας κλπ.

Αυτά είναι πάγιες προτάσεις, επεξεργασμένες θέσεις και οράματα που έχουν διαποτίσει εμάς τους αριστερούς μέχρι το κόκκαλο. Είναι οι θεμελιώδεις προσδοκίες του κάθε προοδευτικού ανθρώπου εδώ και χρόνια.

Ας ανασηκώσουμε λοιπόν τα μανίκια και ας ριχτούμε στην δουλεία.

Η λύση του προβλήματος και η επιβίωση της χώρας δεν κρίνεται από τα μέτρα, τα οποία αφού εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης είμαστε υποχρεωμένοι να τα ψηφίσουμε, όσο σκληρά και να είναι, αλλά από όλα αυτά που πρέπει να γίνουν την επόμενη της ψήφισής τους.

Τα μέτρα είναι η επώδυνη δίοδος που μας οδηγεί στην αρένα όπου θα δοθεί η πραγματική μάχη για την αναδιάρθρωση του κράτους και της οικονομίας. Δηλαδή η μεγάλη μάχη για την σωτηρία της Ελλάδος.

Και αυτή η ώρα πρέπει να είναι η ώρα της Αριστεράς.


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6836