Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Η Κριστίν στις διαδηλώσεις

Παύλος, Τσίμας

Τα Νέα, 2012-10-13


Ανάμεσα στους γραφικούς μασκαράδες με τις ναζιστικές στολές και τα χυδαία αντιγερμανικά συνθήματα, στη διαδήλωση της περασμένης Τρίτης κυκλοφορούσε, κάπως αμήχανος, κι ένας αυθεντικός Γερμανός. Ο ηγέτης του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς. Η παρουσία του - ύστερα από πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα - ήθελε να δηλώσει την ύπαρξη μιας έλλογης συνιστώσας μεταξύ των διαδηλωτών. Να δείξει, δηλαδή, πως η Αθήνα δεν διαδήλωνε κατά της Καγκελαρίου και του «Δ’ Ράιχ» αλλά κατά της made in Berlin πολιτικής λιτότητας που έχει επιβληθεί, σαν κορσές ή ζουρλομανδύας, σε όλη την ευρωζώνη και την παρασύρει στην ύφεση.

Θα ήταν ακόμη καλύτερη ιδέα, αν με την πρώτη ευκαιρία, κάποιος καλέσει σε μια ανάλογη διαδήλωση και την Κριστίν Λαγκάρντ. Το ξέρω, βέβαια, πως ούτε η εμφάνιση, ούτε η ανατροφή, ούτε οι πολιτικές πεποιθήσεις της κυρίας του ΔΝΤ ταιριάζουν στο περιβάλλον μιας διαδήλωσης. Οι απόψεις όμως που εκφράζουν όλο και πιο ανοιχτά, τον τελευταίο καιρό, η ίδια και το Ταμείο μπορεί να μη διατυπώνονται στην ξύλινη γλώσσα της ντουντούκας, μα στη στρυφνή γλώσσα των οικονομολόγων, αποτελούν ωστόσο τον ισχυρότερο αντίλογο στον μοραλιστικό περί λιτότητας λόγο που εκφωνείται από τους γερμανικούς άμβωνες.

Δεν είναι μόνον οι δηλώσεις της, προχθές, πως πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα άλλα δύο χρόνια για να πιάσει τους στόχους μείωσης του ελλείμματος ή πως πρέπει να κουρευτεί και το ελληνικό χρέος προς την ΕΚΤ και τις χώρες της ευρωζώνης. Είναι, προπάντων, οι οδηγίες για αλλαγή οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη που περιέχονται στην τελευταία έκθεση του Ταμείου για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας.

Σε ένα κεφάλαιο της έκθεσης, με τίτλο «ο καλός, ο κακός και ο άσχημος», οι τεχνοκράτες του Ταμείου κάνουν μια πρωτότυπη και συστηματική μελέτη και αποτίμηση όλων των περιπτώσεων ανεπτυγμένων χωρών, από το 1875 ώς σήμερα, που βρέθηκαν με χρέος ανώτερο του 100% του ΑΕΠ τους και προσπάθησαν, επιτυχημένα ή αποτυχημένα, να το θέσουν υπό έλεγχο. Και καταλήγουν σε μερικά συμπεράσματα που θα αποτελούν, λέει, εφεξής τους «οδηγούς πολιτικής» του Ταμείου για προγράμματα δημοσιονομικής σταθεροποίησης.

Συμπέρασμα πρώτον: Η δημοσιονομική σταθεροποίηση πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης και αποτελεσματική νομισματική υποστήριξη. Αλλιώς οι χώρες που επιχειρούν εσωτερική υποτίμηση, όπως η Ελλάδα, θα έχουν την τύχη του Ηνωμένου Βασιλείου στα χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο προσπαθούσε να εφαρμόσει μέτρα αυστηρής λιτότητας ενώ παράλληλα διατηρούσε υψηλή την ισοτιμία της λίρας, συνδεδεμένη με τον κανόνα του χρυσού, και οδηγήθηκε σε οικονομική και κοινωνική συμφορά.

Δεύτερον: Τα σχέδια σταθεροποίησης - όπως καλή ώρα το δικό μας Μνημόνιο - πρέπει να δίνουν έμφαση όχι στις γρήγορες περικοπές που βλάπτουν αλλά στις μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές που ωφελούν.

Τρίτον: Η δημοσιονομική εξυγίανση παίρνει πολύ χρόνο και είναι λάθος να επιδιώκεται σε σύντομους χρόνους, βιαστικά, η μείωση των ελλειμμάτων - όπως υποχρεώθηκε να κάνει η Ελλάδα -, γιατί έτσι η ύφεση που προκαλείται είναι βαθύτερη και ακυρώνει την ίδια την εξυγίανση.

Το Ταμείο, λοιπόν, αλλάζει επισήμως ρότα. Από τον κάβο λιτότητα στον κάβο ανάπτυξη. Από «εμπροσθοβαρή» προγράμματα περικοπών - σαν αυτά που επιμένει η τρόικα να εφαρμοστούν στην Αθήνα - σε μακροπρόθεσμα προγράμματα ήπιας λιτότητας, με αναπτυξιακά αντίβαρα και έμφαση σε διαρθρωτικές αλλαγές.

Πολλοί είδαν σε όλα αυτά μια προετοιμασία του εδάφους, ώστε το ΔΝΤ να «την κάνει» από την ευρωζώνη. Αλλοι βλέπουν απλώς έναν εκβιασμό του Ταμείου, και της Ουάσιγκτον, προς το Βερολίνο: Ή αλλάζετε ή σας αφήνουμε να βουλιάξετε.

Εγώ περιορίζομαι σε δύο απλούστερα ερωτήματα: αν - πρώτο ερώτημα - ακόμη και το ΔΝΤ, ο αιμοσταγής θεματοφύλακας της οικονομικής ορθοδοξίας στον κόσμο αλλάζει δόγμα, πόσο ακόμη θα αντέχει το Βερολίνο να επιμένει, από ιδεολογική ακαμψία ή εθνική συμφεροντολογική προκατάληψη, στο δικό του; Και, δεύτερον, πόσον καιρό θα πάρει στους εν Ελλάδι εκπροσώπους του Ταμείου να διαβάσουν τα πορίσματα των προϊσταμένων τους και να αλλάξουν βάρκα και πυξίδα;

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6852