Διπλή υποχρέωση
Γιάννης Κ., Πρετεντέρης
Τα Νέα, 2012-11-02
Κάποτε ο Τσόρτσιλ (που έμπλεξε με τα ελληνικά πράγματα την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου...) εξηγούσε γιατί είναι δύσκολο να κυβερνηθεί η Ελλάδα.
Επειδή, έλεγε, «στους πέντε Ελληνες οι δύο είναι πρωθυπουργοί και οι άλλοι τρεις αρχηγοί της αντιπολίτευσης».
Θυμήθηκα τον αείμνηστο επειδή σχεδόν εβδομήντα χρόνια από τότε δεν μου φαίνεται να έχει αλλάξει η κατάσταση.
Ακόμη και σήμερα οι μισοί κάνουν τον πρωθυπουργό. Οι μισοί τον αρχηγό της αντιπολίτευσης. Ενώ κάποιοι υποδύονται και τους δύο - ταυτοχρόνως!..
Μόνο που σήμερα (όπως και τότε άλλωστε...) η χώρα έχει και μερικά σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί από τις πρωινές εκπομπές της ΕΡΤ, τα ονόματα της λίστας και τα δημοσιεύματα της «Guardian».
Στην περίπτωση αυτή ο πραγματικός Πρωθυπουργός της χώρας υποχρεούται να επιχειρεί δύο πράγματα ταυτοχρόνως.
Πρώτον, να αποκαταστήσει την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα της χώρας στο εξωτερικό.
Δεύτερον, να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα στο εσωτερικό.
Δεν είναι καθόλου απλό. Ούτε εύκολο. Διότι αυτά τα δύο πράγματα είναι απολύτως αλληλένδετα και δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.
Για να το κάνω λιανά, ο Πρωθυπουργός έχει μια διπλή υποχρέωση: να εξασφαλίσει τη συμφωνία με τους δανειστές και ταυτοχρόνως να διατηρήσει αλώβητη την κοινωνική και κοινοβουλευτική πλειοψηφία που εκπροσωπεί.
Σε αυτή τη διπλή υποχρέωση δεν υπάρχουν εκπτώσεις. Ούτε μπορεί να θυσιάσει το ένα ή το άλλο.
Οι δύο προκάτοχοί του που επιχείρησαν να βάλουν προτεραιότητες απέτυχαν παταγωδώς. Και ολοκλήρωσαν άδοξα τον πρωθυπουργικό βίο τους.
Για να το κάνω ακόμη πιο λιανά. Ο Πρωθυπουργός σήμερα δεν έχει την πολυτέλεια να θυσιάσει τη ΔΗΜΑΡ για τη δόση. Αλλά ούτε και να θυσιάσει τη δόση για τη ΔΗΜΑΡ.
Χρειάζεται και τη δόση και τη ΔΗΜΑΡ. Για να μην πω πόσο χρειάζεται και το ΠΑΣΟΚ.
Αυτά που σίγουρα δεν χρειάζονται ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι ρωγμές, παλικαριές και επιδείξεις.
Ο Μισέλ Ροκάρ έλεγε πως «δεν μπορείς να κυβερνάς κτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, διότι τελικά ή το τραπέζι θα σπάσεις ή το χέρι σου».
Ακόμη λιγότερο όμως χρειάζονται υπουργικές ανασφάλειες ή προσωπικές ατζέντες. Σε αντίθεση με τους πρωθυπουργούς και τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, οι υπουργοί είναι εξ ορισμού αναλώσιμα προϊόντα.
Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, θέλω να ελπίζω ότι τη λύση θα τη δώσουν η λογική και η δημοκρατία. Η οποία, αν δεν απατώμαι, είναι κοινοβουλευτική.
Και η κοινοβουλευτική διαδικασία προσφέρει πολλές δυνατότητες να επιλέξει ο Πρωθυπουργός και τη δόση και τη ΔΗΜΑΡ.
Αν συμφωνήσουμε ότι έχει εξίσου ανάγκη και τις δύο!..
Του Ι.Κ.
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6868