Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Pεαλιστές και ιδεαλιστές τού «Όχι»

Tο Σχέδιο Aνάν και ο Tάσσος Παπαδόπουλος

Αλέξης, Ηρακλείδης

Τα Νέα, 2005-07-21


Οι προσπάθειες του τελευταίου διμήνου για να υπάρξει νέα κινητικότητα στο Κυπριακό σκόνταψαν για μία ακόμη φορά στην αδιαλλαξία του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος είναι προφανές ότι δεν θέλει να βλέπει το Σχέδιο Ανάν και τη φιλοσοφία που το διέπει (ισότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, καθεστώς χαλαρής ομοσπονδίας) ούτε ζωγραφιστό. Χωρίς αμφιβολία η στάση αυτή δεν συμβάλλει στο να άρει το τετελεσμένο του 1974. Αντιθέτως το εδραιώνει, ειδικά τώρα που πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς είναι οι Τουρκοκύπριοι υπό τον υπεύθυνο ηγέτη τους Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει πολύ πιο συμπαθείς διεθνώς (και εννοείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση) απ’ ό,τι οι Ελληνοκύπριοι, των οποίων ο ηγέτης πλέον θεωρείται, σχεδόν, ως «ο Ελληνοκύπριος Ραούφ Ντενκτάς».

Το περίεργο είναι ότι η απορριπτική γραμμή T. Παπαδόπουλου είναι δημοφιλής στην Κυπριακή Δημοκρατία. Οι Ελληνοκύπριοι, με μία πλειοψηφία κάπου 75%, δηλαδή ανάλογη του «βροντερού Όχι» της 24ης Απριλίου 2004, θεωρεί ότι ο Πρόεδρός τους καλώς χειρίζεται το εθνικό τους θέμα. Μήπως δηλαδή η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων είναι τελικά υπέρ της διχοτόμησης, αλλά δεν τολμούν να το πούνε; Και μήπως αυτό ισχύει και για τον T. Παπαδόπουλο ή και για την ηγεσία του ΑΚΕΛ υπό τον Δ. Χριστόφια; Τα πράγματα είναι μάλλον πολύ πιο σύνθετα, αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για πρώτη φορά από το 1974, μία ικανή μερίδα των Ελληνοκυπρίων - θα τους έλεγα «ρεαλιστές απορριπτικούς» - είναι πλέον υπέρ της Κύπρου μόνο για τους «Έλληνες» (δηλαδή για τους Ελληνοκυπρίους). Τώρα που γνώρισαν και από κοντά τους Τουρκοκυπρίους (λόγω της ελευθερίας διέλευσης που υπάρχει) δεν επιθυμούν την επανένωση αλλά την υπάρχουσα κατάσταση, μια και γι’ αυτούς είναι αδύνατη η συμβίωση με τους «Τουρκαλάδες» που θεωρούνται πολύ διαφορετικοί «από εμάς». Για τους ρεαλιστές απορριπτικούς η επανένωση - η οποιαδήποτε λύση επανένωσης - είναι ιδιαιτέρως επώδυνη (α) οικονομικά, (β) πολιτειακά και (γ) από πλευράς εθνικής ταυτότητας. Συνεπώς τείνουν προς το γνωστό «η μη λύση είναι λύση».

Ας προσπαθήσουμε όμως να ιχνηλατήσουμε το σκεπτικό του Τάσσου Παπαδόπουλου και της σχολής του που, κατά τη γνώμη μου, μάλλον δεν εμπίπτει στη λογική των «ρεαλιστών απορριπτικών» αλλά σε μία άλλη κατηγορία οπαδών τού «Όχι» που ανήκει, ας μου επιτραπεί ο όρος, στους «ιδεαλιστές απορριπτικούς», όπως ήταν ο Μακάριος (δεν αναφέρομε στον Γρίβα γιατί η σκέψη του δεν εμπίπτει στην έννοια της σκέψης).

Για τους απορριπτικούς υπό τον T. Παπαδόπουλο - όπως άλλωστε και για τον Μακάριο - που είναι ακόμη προσκολλημένοι στην ΕΟΚΑ και στο γνωστό ως «αγώνα», η βασική malaise του Κυπριακού βρίσκεται στην αποδοχή, το 1959 (σε Ζυρίχη - Λονδίνο) ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν είναι απλή «μειονότητα», αλλά «κοινότητα» όπως οι Ελληνοκύπριοι. Κατ’ αυτούς το τεράστιο αυτό λάθος πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί. Και μια και δεν μπορούσε, δυστυχώς, να επιστρέψουμε πίσω στον χρόνο και να συνεχίσουμε τον αγώνα - με ή χωρίς τη βοήθεια της ελληνικής κυβέρνησης - ούτε βέβαια μπορούμε να εκδιώξουμε τους Τουρκοκυπρίους en masse (εθνοκάθαρση), όπως ήθελε ο Γρίβας, τότε ας επιτύχουμε τη «μειονοτοποίηση» των Τουρκοκυπρίων. Κατά τον Παπαδόπουλο αυτό είναι εφικτό αν χρησιμοποιηθεί έντεχνα το μεγάλο χαρτί που τώρα διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία, και λέγεται E.E. Οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ισότιμοι και ίσοι με τους «Έλληνες της Κύπρου» και αυτό θα πρέπει να κατανοηθεί από την E.E. και από τον ΟΗΕ. H πλειοψηφία στο κάτω κάτω κυβερνάει και αποφασίζει σε μία δημοκρατία. Δεν μπορεί να την εκβιάζει και φρενάρει (οικονομικά ή άλλως πως) μία μειοψηφία-μειονότητα που διαθέτει ποσοστό κάτω του 20% του πληθυσμού της χώρας.

Το κακό είναι ότι αν επιμένει κανείς σ’ αυτό το σκεπτικό, η διχοτόμηση από σχεδόν βέβαιη, με το βροντερό όχι της 24ης Απριλίου, γίνεται βεβαιότητα.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=719