Υποκρισία για τη Συρία - και ελληνική για τους πρόσφυγες

Κώστας, Κάρης

Αυγή, 2013-09-01

Οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ, της Γαλλίας και άλλων χωρών κατά στόχων στη Συρία θέτει στην Ελλάδα τρία σοβαρά θέματα που θα πρέπει κυβέρνηση και πολιτικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν. Πριν αποφασίσουν, και μετά. Το ότι η διεθνής αντιπαράθεση γίνεται με ηθικούς όρους από τις κύριες πλευρές, δεν μπορεί να κρύψει την εκτεταμένη διγλωσσία και υποκρισία. Οι τιμωροί της χρήσης χημικών κατά αμάχων ετοιμάζουν επίθεση που θα έχει θύματα πολλούς αμάχους και όχι βεβαίως τους ενόχους.

Οι κατηγορούμενοι για χρήση χημικών χλευάζουν χωρίς να παρουσιάζουν κανένα στοιχείο ότι οι αντίπαλοί τους αντικυβερνητικοί έκαναν το έγκλημα. Ας κρίνουμε λοιπόν με ρεαλιστικά και όχι υποκριτικά επιχειρήματα.

Να μην εγκαταλειφθεί η αναζήτηση πολιτικής λύσης με την ομπρέλα του ΟΗΕ. Διώκτης των ταλαιπωρημένων προσφύγων ο ελληνικός στρατός και η ΕΛ.ΑΣ.;

Το πρώτο και γνωστό είναι η σχέση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και υποδομών με την επίθεση, όταν δεν υπάρχει απόφαση του ΟΗΕ, ακόμη ούτε του ΝΑΤΟ. Η χρήση χημικών όπλων δεν είναι ασήμαντη, ούτε πρέπει να κλιμακωθεί, αλλά το άλμα της επίθεσης των ΗΠΑ είναι ευρύτερη κλιμάκωση. Βεβαίως, θέμα μαχητικής συμμετοχής της Ελλάδας δεν υπάρχει γιατί δεν έχουμε τα μέσα και δεν ζητείται. Παίρνοντας υπόψη τα γενικά ελληνικά συμφέροντα, η δέουσα επιλογή είναι η μη εμπλοκή, η ελάχιστη δυνατή.

Είναι πολύ βιαστικές ίσως και κοντόθωρες οι προτάσεις για την ενεργότερη δυνατή συμμετοχή - με στόχο μάλιστα να μας βοηθήσουν οι ΗΠΑ με... οικονομική βοήθεια. Οι ταλαντεύσεις είναι εκτεταμένες στις ευρωπαϊκές χώρες. Επισήμως η Βρετανία είναι εκτός, η γερμανική αντιπολίτευση είναι αντίθετη σε συμμετοχή, ούτε συμμετοχή της Ιταλίας θα υπάρχει. Άρα η αναζήτηση πολιτικής λύσης με την ομπρέλα του ΟΗΕ δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί.

Η δεύτερη όψη είναι η θέση της Ελλάδας στη μεγάλη διαμάχη εντός του αραβικού-μουσουλμανικού κόσμου που κλιμακώνεται. Σιίτες - σουνίτες, φιλοδυτικοί - φιλοϊρανοί. Οι δυνάμεις του εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού στις χώρες της Μεσογείου είναι ακόμη πιο αδυνατισμένες, πιθανότατα χάρη στη πολιτικής της Δύσης, αλλά και στη συνεχιζόμενη διαμάχη επιρροής για τα πετρέλαια με τη Ρωσία και τη Κίνα. Και αυτή η όψη συνηγορεί για ελληνική συγκράτηση, εκτός αν προκύψουν κίνδυνοι για ελληνικά συμφέροντα, που επιβάλλουν εμπλοκή. Αλλά έως τώρα ούτε αμερικανικά συμφέροντα δεν κινδυνεύουν: η Ουάσιγκτον θέτει θέμα τιμωρίας του Άσαντ για τα χημικά και όχι εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ ή του Ισραήλ.

Το τρίτο θέμα είναι η αντιμετώπιση του κύματος προσφύγων από τη Συρία. Έγινε μάλιστα και μεγάλη σύσκεψη τη Παρασκευή υπό την προεδρία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ. Εδώ εκδηλώνεται η ελληνική υποκρισία. Ενώ επισήμως διεκτραγωδούν όλοι τους θανάτους και τον πόνο των αμάχων από τον εμφύλιο, ενώ προβλέπουν επιδείνωση από τους βομβαρδισμούς, ανακοινώνουν εκ νέου ενεργοποίηση του σχεδίου αποτροπής, ανάσχεσης των προσφύγων από τη Συρία (σχέδιο "Ιώνη"). Πρόκειται για σχέδιο που εκπονήθηκε το 2012, το οποίο προβλέπει επιφυλακή και συνεχή επιτήρηση των θαλασσίων συνόρων από τα πλωτά και εναέρια μέσα του Λιμενικού Σώματος και του Πολεμικού Ναυτικού με τη συνδρομή της ευρωπαϊκής δύναμης Frontex, καθώς επίσης και τη μεγαλύτερη ενεργοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας και του Ελληνικού Στρατού στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Το μόνο που δεν μπόρεσαν να σκεφτούν είναι το αυτονόητο. Ότι οι πρόσφυγες πολέμου δεν είναι "λαθρομετανάστες", είναι άνθρωποι που θέλουν βοήθεια και στήριξη έως ότου μπορέσουν να γυρίσουν στη χώρα τους. Θέλουν χαρτιά πρόσφυγα. Η Ελλάδα, μαζί με τις άλλες χώρες της περιοχής, θα ’πρεπε να πιέσουν για διεθνή και ευρωπαϊκή βοήθεια προς τους πρόσφυγες. Και να μη γίνει η Ελλάδα από τη δική της θέση εχθρός, διώκτης των αμάχων, προσφύγων από τη Συρία. Τουλάχιστον εκεί που έχουμε ευθύνη ας μη χειροτερέψουμε την τραγωδία.

Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7272