Τι ήταν τα Θρησκευτικά όταν πηγαίναμε στο σχολείο; Συνήθως βαρετές ώρες, που τις παρακολουθούσαμε με επιτηδευμένο ενδιαφέρον μόνο αν είχαμε αυταρχικό θεολόγο - και αυτό ασχέτως της πίστης μας στον Θεό. Διαφορετικά, ήταν ή ώρα του παιδιού. Με τα χρόνια, και με τη μετατροπή του γυμνασίου και του λυκείου, το μάθημα των Θρησκευτικών έγινε αγγαρεία.
Πνιγμένοι ανάμεσα στο κυνήγι του βαθμού και στην ανάγκη να καλύψουν όσο το δυνατόν ευρύτερους τομείς της αναγκαίας γνώσης, οι μαθητές αντιμετωπίζουν πλέον σαν μπελά τα Θρησκευτικά, ένα μάθημα ανορθολογικής κατήχησης στην αποκαλυπτική δύναμη ενός θρησκευτικού δόγματος. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτή την κατάσταση καθρεφτίζει η πρόταση της ΔΗΜΑΡ, που διατυπώθηκε μέσω της βουλευτού Μαρίας Ρεπούση και καταλήγει στο αίτημα της κατάργησης του μαθήματος απ’ τα σχολεία.
Η αιτιολόγηση της αρνητικής απάντησης του υφυπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Γκιουλέκα στην πρόταση της ΔΗΜΑΡ είναι δομημένη στη γνωστή γκιουλέκεια αντίληψη για τα πολιτικά επιχειρήματα: με στόμφο και ταυτολογίες υποτίθεται ότι απαντά με λογικά επιχειρήματα, ενώ λέει κάτι εσκεμμένα μπερδεμένο και δυσνόητο: «Μόνον η διδαχή μιας συντηρητικής μελέτης των Θρησκευτικών δεν αρκεί για να αναπτύξει τη θρησκευτική συνείδηση των θρησκειών». Αλλά και έτσι γίνεται η δουλειά. Το μάθημα θα συνεχίσει να επιβαρύνει το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθητών, κυρίως λόγω της σχέσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την εθνική ιδεολογία.
Δεν είναι έκπληξη. Η εμμονή σε ιδεολογικές δοξασίες για το έθνος του 19ου αιώνα ενώ συζητάμε για τη μεταεθνική Ευρώπη είναι συστατικό χαρακτηριστικό της χρεοκοπίας της χώρας - και απόδειξη ότι το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τη ζωή με τα κλισέ που έμαθε και όχι με τα δεδομένα που η πραγματικότητα διαμορφώνει. Οθεν, δεν έχει νόημα να εκπλήσσεται κανείς με τη συντηρητική ομοφωνία στις απόψεις του κ. Γκιουλέκα, ούτε καν με τη σιωπή με την οποία οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (ας υπενθυμίσουμε, ψάχνουν να ανασυστήσουν την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά) έσκυψαν και άφησαν το ζήτημα να περάσει από πάνω τους.
Ολα αυτά είναι ευνόητα και ευεξήγητα. Αυτό που δεν εξηγείται εύκολα είναι η ανάλογη με τους πασόκους συμπεριφορά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν αυτοί κανένα συμφέρον ώστε να σκύψουν για να περάσει το πρόβλημα από πάνω τους; Πού πήγε ο αντικληρικαλισμός τους. Εγινε α λα καρτ ο ριζοσπαστισμός τους;
Πολύ παλαιό ΠΑΣΟΚ τείνει να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και σε ζητήματα εθνικής ιδεολογίας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι επέδρασαν τόσο δυναμικά στο ιδεολογικό προφίλ του κόμματος ο Γιώργος ο Πάντζας και ο Αντώνης ο Κοτσακάς.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7276