Αναγκαίες οι δημόσιες επενδύσεις για ανάπτυξη

Ασημίνα, Ξηροτύρη

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2013-09-17

Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να επιτύχει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, υποχρηματοδοτεί και τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας και, ακόμη περισσότερο, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το μοναδικό χρηματοδοτικό, αναπτυξιακό εργαλείο για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Με αυτόν τον τρόπο εμμένει ουσιαστικά στην πολιτική της ύφεσης και της λιτότητας και υποβαθμίζει τα βασικά εργαλεία για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αναγκαίο να υπάρξει. Τα αποτελέσματα όμως του 8μήνου του προϋπολογισμού στην ουσία οφείλονται σε μη πληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου, στη μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, στη μείωση και απαραίτητων δημόσιων δαπανών κυρίως για την κοινωνική προστασία και στην υπερφορολόγηση, επιλογές που εντείνουν την ύφεση.

Το πρόγραμμα προσαρμογής αποδεικνύεται αναποτελεσματικό για να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Επρεπε προ πολλού να προταχθεί η ανάπτυξη για να επιτευχθούν οι στόχοι του. Η λιτότητα καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της χώρας και όσο περισσότερο διαρκεί τόσο γίνεται πιο δύσκολη η ανάκαμψη της οικονομίας και η ανάσχεση της ανεργίας. Γιατί μπορεί φέτος ο δημοσιονομικός στόχος είναι η ισοσκέλιση του προϋπολογισμού, τα επόμενα όμως χρόνια ο δημοσιονομικός στόχος είναι πολύ απαιτητικός και προβλέπει μεγάλη αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων, φτάνοντας τα 6,3 δισ. το 2016. Πώς αλήθεια μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χωρίς να περάσουμε σε ρυθμούς ανάπτυξης; Οταν μάλιστα σε όλα αυτά προστίθενται αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και διαχειριστικές αδυναμίες που εντείνουν τη στασιμότητα;

Από τη μία πλευρά οι περικοπές στο ιδιαίτερα φτωχό ΠΔΕ και από την άλλη μια σειρά εκκρεμοτήτων στη διαχείριση του βασικού αναπτυξιακού εργαλείου του ΕΣΠΑ, που πρέπει να διευθετηθούν έτσι ώστε να αξιοποιηθεί το σύνολο των πόρων και να διοχετευτούν εκεί που τους έχει πραγματικά ανάγκη η ελληνική οικονομία, δημιουργώντας συνθήκες ανάσχεσης της ύφεσης και μείωσης της ανεργίας.

Οι εκκρεμότητες αυτές συνδέονται με μια σειρά από ζητήματα, όπως είναι η ανεύρεση 2,2 δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση των αυτοκινητοδρόμων, το ξεκαθάρισμα των στάσιμων ή ανενεργών έργων, μεταφορά κονδυλίων από επιχειρησιακά προγράμματα με χαμηλή απορρόφηση σε άλλα με υψηλή ζήτηση, αναζήτηση πόρων για την κάλυψη προγραμμάτων κατά της ανεργίας και γενικά κοινωνικής προστασίας.

Παράλληλα, υπάρχουν προγράμματα στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που καθυστερούν σημαντικά, ιδιαίτερα αυτά στα οποία εμπλέκεται το τραπεζικό σύστημα, το οποίο δεν παρέχει την απαραίτητη ρευστότητα στις επιχειρήσεις για να πραγματοποιηθούν οι επενδύσεις.

Και βέβαια η χώρα έχει να αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, για την οποία προωθούνται προγράμματα απασχόλησης ανέργων μέσω ΟΑΕΔ σε δήμους, ενεργοποιώντας πολιτικές που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Λόγω αυτής της εμπειρίας από τη διαχείριση τέτοιου είδους προγραμμάτων την τελευταία εικοσαετία, καταδεικνύεται η ανάγκη τα νέα προγράμματα κατά της ανεργίας να υπακούν σε ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό με ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση, οι δράσεις να μην είναι αποσπασματικές και να αφορούν ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Το πρόβλημα της ανεργίας δεν πρόκειται να λυθεί αυτόματα μέσω των μηχανισμών της αγοράς, είναι υπόθεση εθνικού αναπτυξιακού σχεδιασμού με στοχευμένες δράσεις.

Η κυβέρνηση πρέπει να επιλέξει τον δρόμο της ανάπτυξης για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος και να δεσμευτεί για αξιοποίηση του για την ανάσχεση της ανεργίας και την κοινωνική προστασία, μέσω και της ρήτρας ισοδυνάμου που η ΔΗΜΑΡ είχε προτείνει.

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7305