ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙ να αποτελεί μέρος της επικαιρότητας η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον νεοναζί της Αμφιάλης. Οσος χρόνος και αν παρέλθει, νωπή θα παραμένει η αποκρουστική «πρεμιέρα θανάτου» από τους νεοναζί σε Ελληνα. Κι αναρωτιέμαι: Επρεπε να είναι Ελληνας το θύμα για να λειτουργήσουν, επιτέλους, τα αντανακλαστικά μας; Χρόνια παρακολουθούμε τη δράση των ταγμάτων εφόδου ή των μεμονωμένων μελών και οπαδών της Χρυσής Αυγής κατά αλλοδαπών συνανθρώπων μας (οικονομικών μεταναστών, νομίμως ή μη εισελθόντων στη χώρα) και περιοριζόμασταν σε διαπιστωτικού χαρακτήρα ανακοινώσεις, καταγγελίες ρουτίνας, παραινέσεις και ευχολόγια, επιτρέποντας έτσι να κερδίζει χρόνο, να οργανώνεται και να συντονίζεται καλύτερα αυτό το φρικιαστικά τερατώδες που από τη δολοφονία του Π. Φύσσα και μετά αποκάλυψαν και συνεχίζουν να αποκαλύπτουν τα ΜΜΕ της χώρας, με εκτενείς αναφορές τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό Τύπο, οι οποίες επιβεβαιώνονται και από τις αστυνομικές και από τις δικαστικές Αρχές.
Ο,τι συνέβη δεν ήταν ξαφνικό. Οι αποκαλύψεις των οποίων σήμερα γινόμαστε κοινωνοί από τα «ντοκουμέντα» που προβάλλονται στους τηλεοπτικούς δέκτες μας και στις εφημερίδες μαρτυρούν ότι όλα αυτά ήταν γνωστά σ’ όσους έπρεπε να τα γνωρίζουν από χρόνια: και οι τελετές και οι… μυσταγωγίες και οι στρατιωτικού τύπου εκπαιδεύσεις και οι ασκήσεις και οι παρακρατικές δράσεις και όλα όσα συνθέτουν ένα «κόμμα» που επιθυμεί να είναι… στρατιωτική μονάδα σαν κι αυτές που υπηρέτησαν το Γ΄ Ράιχ δεν είναι απλώς αποτυπωμένες, είναι και… αρχειοθετημένες! Και εμφανίζονται τώρα!
Καλώς εμφανίστηκαν έστω και τώρα, αλλά στο μεταξύ χάθηκε ο χρόνος που θα προλάβαινε και το νέο κακό. Αν η κοινωνία μας χρειάστηκε να έχει έναν Ελληνα νεκρό για να συνειδητοποιήσει τον εφιάλτη, τώρα τον έχει. Είναι γεγονός ότι εδώ και χρόνια ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας εθιζόταν στην αποδοχή της ρατσιστικής βίας και στη θεωρία της αναγκαίας βίας, όπως είπε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης σε μια δήλωσή του. Αυτό έφερε μια γενικευμένη απαξίωση των θεσμών, αποδυναμώνοντας την αξία της δημοκρατίας κυρίως στη συνείδηση των νέων. Η φτώχεια, η ανεργία και η ανασφάλεια έφεραν οργή και η οργή ανεξέλεγκτες κατευθύνσεις. Με βάση τα πιο πάνω, αν κάποιος θελήσει να ανακαλύψει τους αποτελεσματικότερους «στρατολόγους» της Χρυσής Αυγής, αυτοί δεν θα είναι άλλοι από τον κύριο Τόμσεν και την παρέα του.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7343&export=html