Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα μετέπειτα

Νίκος, Δελφάκης

2013-10-04

Το ότι χάθηκε ένα παλληκάρι, για να γίνει ό,τι έγινε με τη ΧΑ αυτές τις μέρες, είναι, όσο νάναι, ένα τεράστιο άγος για όλη την ελληνική κοινωνία. Κάποιοι ευθύνονται περισσότερο από άλλους, αλλά συνολικά μιλώντας, αυτή είναι η κατάσταση κι ας μην κρυβόμαστε, μεταξύ μας. Αν στη ΝΔ επικράτησαν την άνοιξη του 2013 οι απόψεις ότι χρειάζεται με ήπιο τρόπο να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της ΧΑ, είναι θέμα που αφορά και το σύνολο και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται. Αν στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησαν οι απόψεις ότι χρειάζεται να καταθέσει χωριστό "αντιρατσιστικό", τον Μάιο του 2013, για να μην ταυτιστεί με τους κυβερνητικούς!!, είναι θέμα που αφορά το σύνολο και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται. Αν οι κραυγές "να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή, κουφάλες έρχονται κρεμάλες, οι 300 στο Γουδή, η χούντα δεν τελείωσε το 73 κ.λ.π.", επικράτησαν έναντι άλλων ψυχραιμοτέρων φωνών (οπουδήποτε), τα προηγούμενα χρόνια, αφορά και το σύνολο και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι τεράστιος ο ρόλος των πολιτικών ηγεσιών, πρέπει να γνωρίζουν πού σταματούν οι κουτοπονηρίστικες κινήσεις για τις εσωκομματικές ισορροπίες και πού πρέπει να "πατήσουν πόδι", όταν διακυβεύονται μεγάλα ζητήματα και όχι να σέρνονται από το "κοινό αίσθημα". Δυστυχώς φάνηκαν ανεπαρκέστατες.

Εν πάση περιπτώσει, επειδή πάλι παίζονται (λογικό σε ένα βαθμό) μικροκομματικά παιχνίδια άντλησης κομματικών ωφελειών, για το ποιός και πότε πήρε την πρωτοβουλία για τη ΧΑ και αν άργησε να αναληφθεί αυτή κλπ, ας μην μας χαλάει και τόσο. Ας κρατήσουμε το κύριο: ’Οταν εμφανίζεται να λειτουργεί το θεσμικό πλαίσιο, να εμπεδώνεται ένα αίσθημα δικαιοσύνης και σοβαρής αντιμετώπισης παράνομων φαινομένων, αυτό "επεκτείνεται" κι αλλού και όχι μόνο στη συγκεκριμένη υπόθεση. Περιορίζονται, εν δυνάμει έστω, οπουδήποτε οι ημιπαράνομοι χειρισμοί και συμπεριφορές και οι πολιτικάντικες πονηριές για τα ψηφαλάκια. Αυξάνεται η αίσθηση ότι πρέπει να κάτσει "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" και να είναι πιο προσεκτικός πλέον, τουλάχιστον. Μειώνεται η ισχύς των ακραίων (π.χ. Φαήλων και Λαφαζάνηδων), καραμπινάτη πια η αποτυχία των σκέψεών τους και των προτάσεών τους, οπουδήποτε κι αν υπάρχουν αυτοί.

Αυτά! Αλλά επανέρχομαι στο αρχικό, έπρεπε να χαθεί έτσι ένα παλληκάρι;

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7357