Kλίνατε επί δεξιά. Eπαναλάβετε τρις.
Αντώνης, Ανηψητάκης
Αυγή, 2004-03-27
1. Aποτίμηση του αποτελέσματοςΤο εκλογικό αποτέλεσμα συνιστά ήττα για το Συν .
Πολιτικά ο δικομματισμός κέρδισε ξανά ενώ τη φθορά του ΠΑΣΟΚ την καρπώθηκε η ΝΔ,
Στο δε συνοικιακό ντέρμπι της αριστεράς το ΚΚΕ ήταν κι αυτή τη φορά νικητής, παρά τα αξιόλογα στελέχη του που μας στήριξαν και παρά το υποκριτικό, αναξιόπιστο και δημαγωγικό κάλεσμα ενότητας που σαλπίσαμε στο τέλος.
Χάσαμε 40% απ’ τη δύναμη που είχαμε μόνοι μας και πήραμε 40% μαζί με τους συμμάχους μας.
Για μένα είναι καθαρό ότι λαθέψαμε τόσο στην λεγόμενη αριστερή στροφή μας, όσο και στη συμμαχία μας.
Διασωθήκαμε χάρη βεβαίως τον αγώνα όλων μας, αλλά χάρη και στα αυτογκόλ του ΠAΣOK που εξόργισε με τα καμώματα του πρίγκιπα Γεωργίου και έστρεψε ένα μέρος του κόσμου που βρίσκεται ανάμεσα σε μας και το ΠAΣOK να’ρθει στη δική μας κάλπη, για λόγους κυρίως αισθητικούς και ηθικούς και πολύ λιγότερο πολιτικούς.
Αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία εκτιμώ ότι τελειώσαμε. Γι αυτό τα χαμόγελα το βράδυ των εκλογών δεν τα κατάλαβα κι όταν άκουσα το ίδιο βράδυ συντρόφους να εξηγούν την αισιοδοξία τους λέγοντας πως δεν έχει και τόση σημασία το ποσοστό, όσο το ότι καθαρίσαμε τις γραμμές μας από τους κακούς, τουτέστιν δεξιούς, καρεκλοθήρες κ.λ.π. οργίστηκα. Ένιωσα σαν ένα σκουπίδι που δεν πρόλαβαν να καθαρίσουν. Ένιωσα όμως και θλίψη γιατί συνειδητοποίησα την αδυναμία της ηγεσίας να συνθέσει.
2. Πρώτη στροφή επί δεξιά. Nα συντονιστούμε με τον κόσμο μας
Σύντροφοι ας δούμε επιτέλους ποιος είναι ο κόσμος μας κι αν μπορούμε ας τον εκφράσουμε και ας τον εμπνεύσουμε.
Μ’ όση αυθαιρεσία μπορεί να ’χει μια γενίκευση μπορούμε νομίζω να ισχυριστούμε πως οι φίλοι που μας ψήφισαν δεν ανήκουν στης γης τους κολασμένους, αλλά είναι άνθρωποι της εργασίας και του πολιτισμού, που το αδογμάτιστο ευαίσθητο αριστερό μυαλό τους γεννάει. Αν μπορούσε το κόμμα μας κατ’ αρχήν και επιτέλους να θεωρήσει ως πλούτο και πολιτική τύχη το ότι στηρίζεται απ’ αυτόν τον κόσμο και όχι ως κουσούρι, όπως πολλοί νομίζω ανάμεσά μας και αν καταφέρει να συντονιστεί μαζί τους, τότε οι φίλοι που μας ψήφισαν θα μπορούσαν σχετικά εύκολα να γίνουν διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Είναι πολίτες που μπορούν να διευκολύνουν στην πράξη τη δύσκολη ζωή των πράγματι κολασμένων που παράγει ο νεοφιλελευθερισμός με τις βάρβαρες αλαζονικές πολιτικές του.
Είναι πολίτες που ξέρουν πως τα πιο ωραία σε τούτη τη ζωή δεν αγοράζονται, ο έρωτας, η φιλία, η τέχνη, η δημιουργία, που εκτιμούν το καθαρό περιβάλλον και αναζητούν τις αιτίες των μεγάλων προβλημάτων στις πολλές εστίες αδικίας και εκμετάλλευσης που είναι διάσπαρτες στον πλανήτη.
Είναι πολίτες που επομένως μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε πολιτικές αλληλεγγύης προσφέροντας με χαρά και χρόνο και χρήμα. Μπορούμε να παράγουμε και να προτείνουμε τέτοιες πολιτικές;
Θαρρώ πως μπορούμε, αν συνειδητοποιήσουμε πως μαζική αριστερά σήμερα, και για αρκετά χρόνια ακόμη, μπορεί να είναι μόνο μια μεταρρυθμιστική αριστερά, όχι ανατρεπτική, όχι επαναστατική ή για να το πω καλύτερα μόνο μια μαζική μεταρρυθμιστική αριστερά μπορεί σήμερα να κρατήσει επαφή με το όνειρο τής επανάστασης. Κι αυτό γιατί:
1. Το παγκόσμιο πολιτικό εκκρεμές μετά την κατάρρευση του 89 κινείται δεξιόστροφα
2. Τα προτάγματα της Αριστεράς υπέστησαν δεινό πλήγμα κι όσο κι αν η νέα βαρβαρότητα δοκιμάζει λαούς και κοινωνικές ομάδες αυτές νιώθουν να έχουν κάτι παραπάνω να χάσουν απ’ τις αλυσίδες τους, και τουλάχιστον στη Δύση δεν δείχνουν τέτοιες επαναστατικές διαθέσεις. Στη δε Ανατολή το κενό που δημιούργησε η ήττα της αριστεράς το κάλυψαν οι φονταμενταλιστές του Αλλάχ.
3. Δεύτερη στροφή επί δεξιά. Να καλύψουμε το προγραμματικό μας έλλειμμα
Σύντροφοι το έλλειμμα μας είναι πολιτικό και ειδικότερα προγραμματικό. Ας μην γυρεύουμε δικαιολογίες στην άνιση π.χ. αντιμετώπισή μας από τα Μ.Μ.Ε. Μ’ όλα τους τα αναμφισβήτητα ελαττώματα αρκετά μας έπαιξαν. Λιγότερο θα μας ξεχνούσαν και περισσότερο θα μας απομυθοποιούσαν. Τόσο καλά ήταν, γιατί κάποιοι φίλοι έμειναν με την ελπίδα ότι κάτι σοβαρό και σημαντικό είχαμε να πούμε και δεν μ’ άφησαν. Σκεφτείτε αν σήμερα έδειχναν σε εθνικό δίκτυο της εργασίες της Κ.Π.Ε. Περισσότερους θα χάναμε παρά θα κερδίζαμε.
Το πόσο κακός είναι ο δικομματισμός, ο νεοφιλελευθερισμός ο ελληνικός λαός το άκουσε στερεοφωνικά από πολλά ηχεία και στη διαπασών. Αν τον ενίσχυσε άλλη μια φορά δεν οφείλεται σε μαζοχισμό, αλλά στο ότι δεν του προσφέραμε εναλλακτική πρόταση, στο ότι μοιάζει να θέλουμε το παράλογο, να είμαστε μονίμως στην αντιπολίτευση. Ας το καταλάβουμε, στις εκλογές ο λαός ψηφίζει για κυβέρνηση και εμείς παθαίνουμε αλλεργία άμα ακούμε τη λέξη. Κι όμως σύντροφοι αυτό μας λείπει, ένα κόμμα που συνδυάζει κινηματική και κυβερνητική κουλτούρα. Δεν θα μας περιμένει κανείς κάμποσες δεκαετίες ακόμη (3 πέρασαν από το ‘74) για να αλλάξουμε πρώτα τους συσχετισμούς στην Αριστερά και ύστερα να διεκδικήσουμε εξουσία. Ο κόσμος ζητά τώρα ένα κόμμα να τον βοηθήσει να καλυτερέψει τη ζωή του κι όχι ένα κόμμα να περιγράφει τη μιζέριά του.
Η Aριστερά που ζητάει ο κόσμος δεν υπάρχει. Ποια είναι η ρεαλιστική εφαρμόσιμη διακριτή πρόταση της Aριστεράς σήμερα που θα έρχεται στο νου του καθενός όταν πάει στη δουλειά του για να γίνουν οι συνθήκες δουλειάς καλύτερες, όταν μπαίνει στο σχολείο, σαν μαθητής ή σαν δάσκαλος, για να γίνει το σχολείο καλύτερο, όταν βγαίνει στο δρόμο ή στην παραλία για να γίνει ο δημόσιος χώρος καλύτερος...
Oργανώσαμε προγραμματικό συνέδριο και για πρόγραμμα δε μιλήσαμε. Ευτυχώς που υπήρχε και η Aνανεωτική Συσπείρωση. Και ξέρω περιπτώσεις που υποψήφιοι του Aριστερού Pεύματος ανέτρεχαν σε κείνο το κείμενο της μειοψηφίας για να μιλήσουν με όρους προγράμματος στην κοινωνία. Ιδεολογικά μιλήσαμε σε κείνο το συνέδριο και χρειάστηκαν τρεις μέρες για να ξεκαθαρίσουμε ότι για όλα φταίει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και για να προσθέσουμε μερικές λέξεις στον τίτλο του κόμματος βαυκαλιζόμενοι ότι έτσι προσθέτουμε και ψήφους.
Αλήθεια τι έχουμε να πούμε στον εργάτη που δουλεύει με τους προβολείς τα μεσάνυχτα στο γιαπί, στον τραπεζικό που τον κρατάει ως τις 5 το απόγεμα η Tράπεζα. Ότι φταίει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και ο δικομματισμός και πρέπει να ενώσει μαζί μας τη φωνή του 2-3 φορές το χρόνο στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που γίνονται ανα την υφήλιο;
Καταθέτω μια ιδέα που ενδεχομένως δεν είναι πρωτότυπη. Τα προϊόντα στην αγορά έχουν μια τιμή και μια αξία χρήσης και μ’ αυτά προσπαθούν να δελεάσουν τον καταναλωτή. Δεν θα μπορούσαμε εμείς μαζί με όλη την ευρωπαϊκή αριστερά να διεκδικήσουμε να αναγράφεται σε κάθε προϊόν/υπηρεσία και το κοινωνικό και περιβαλλοντικό του κόστος, ώστε να μπορεί ο καταναλωτής να το επιλέξει ή να το απορρίψει γνωρίζοντας το πόσο άγριες είναι οι συνθήκες παραγωγής του; Έτσι ο καταναλωτής θα γίνονταν σχετικά εύκολα πολίτης, η αγορά θα κοινωνικοποιείτο, οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες ανά τον κόσμο θα ανακουφίζονταν με μαζικές συμπεριφορές αριστερής αλληλεγγύης κι όχι με δεξιές, υποκριτικές χορηγίες φιλανθρωπίας, ενώ ο νεοφιλελευθερισμός και τα χρηματιστήρια θα ζορίζονταν.
Να λοιπόν ένα πεδίο δόξης λαμπρό για μας, για τον κόσμο μας, όπου μπορούμε με πολλή δουλειά βεβαίως το προνομιακό πεδίο του νεοφιλελευθερισμού, την αγορά, να το κάνουμε προνομιακό πεδίο για μια σύγχρονη μαζική μεταρρυθμιστική Aριστερά που βάζει καθημερινά τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη.
Ακούω καμιά φορά ότι οι είμαστε μικρό κόμμα και θα έδειχνε μικρομεγαλισμό να έχουμε άποψη για όλα τα προβλήματα της Ελλάδας. Μα αν δεν έχουμε άποψη για τα προβλήματα της Ελλάδας προς τι αυτή η έπαρση στον αντιπολιτευτικό μας λόγο και που κολλάει η αισιοδοξία μας για την αλλαγή του κόσμου;
Όμως μικρομεγαλισμός υπάρχει, αλλά αλλού. Όταν δεν αξιοποιούμε το μικρό μας μέγεθος για να διατυπώσουμε ρηξικέλευθες προτάσεις με αειφορικά χαρακτηριστικά και συμπεριφερόμαστε ως μεγάλο κόμμα που προτάσσει το πολιτικό κόστος (π.χ. επιμένουμε και εμείς στην περιβαλλοντοκτόνο καλλιέργεια του βαμβακιού στη Θεσσαλία, επιμένουμε στους πετρελαϊκούς σταθμούς στην Kρήτη, ενώ και για τα δυο ζητήματα έχουν διατυπωθεί εναλλακτικές εφαρμόσιμες φιλοπεριβαλλοντικές πολιτικές που δεν στηρίζουμε).
4. Tρίτη στροφή επί δεξιά. Nα ξαναδούμε τις συμμαχίες μας.
• Εν αρχή πρέπει να είναι ο λόγος ο προγραμματικός.
• Μετά η επανα-συσπείρωση του κόσμου μας. Είναι άδικο να λέμε ότι όσοι έφυγαν τους δελέασαν οι καρέκλες άλλων κομμάτων ή οι πολυθρόνες των σαλονιών τους. Ας μας ενώσει η κοινή μας αφετηρία και το κοινό ζοφερό μας μέλλον. Εκείνοι να αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι πολιτικοί λαθρομετανάστες και να χρησιμοποιούνται ως αποσμητικά μιας χρήσεως και εμείς να είμαστε μονίμως στην εντατική του 3%. Αν είχαμε τη δυνατότητα να εμπνεύσουμε και να συνθέσουμε θα ήμασταν πολλοί.
Ας σκεφτούμε ενδεικτικά μια «Aυγή» με τους μισούς δημοσιογράφους, αρθρογράφους, γελοιογράφους, διανοούμενους που συνεργάστηκαν μαζί της από την μεταπολίτευση…
• Με σαφείς προγραμματικές θέσεις και με τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση του κόσμου της Aνανεωτικής Aριστεράς απευθυνόμαστε στην κοινωνία βεβαίως, αλλά και στα κόμματα προκαλώντας τα για προγραμματική συμφωνία και κυβερνητικό πρόγραμμα.
Δεν υπεκφεύγουμε προτάσσοντας την Aπλή Aναλογική, ούτε μαδάμε αενάως την μαργαρίτα (και τα μέλη μας) αναρωτώμενοι, να πάμε προς το ΠAΣOK, το ζωντανό, αλλά διεφθαρμένο ή να πάμε προς το KKE, το ηθικό, αλλά απαρχαιωμένο.
Tι κάνουμε με τους τωρινούς μας συμμάχους;
Eίπα ότι η εκλογική μας σύμπραξη απέτυχε, είναι σε λάθος κατεύθυνση και μας κληρονομεί περίσσες και περιττές ισορροπίες που δυσχεραίνουν τη δυνατότητά μας για ρηξικέλευθο λόγο και προωθητικές συνθέσεις μέσα στον Συν. Αν προσθέσω και τη μετεκλογική εμπλοκή για τις καρέκλες τα πράγματα μοιάζουν πιο σκούρα.
Παρόλα αυτά, τούτων δοθέντων και εν όψει των ευρωεκλογών προτείνω αφού ξεκαθαρίσουμε με ποια πλατφόρμα και με ποιους συμφωνούμε να πάμε μαζί στις Ευρωεκλογές ο καθορισμός της λίστας να γίνει ισότιμα με συμμετοχή όλων των μελών, των δικών μας και των συμμάχων. Όσοι σύντροφοι, όσες τάσεις, θεωρούν ότι πρέπει να είναι επικεφαλής μια προσωπικότητα απ’ τους συμμάχους δεν έχουν παρά να πείσουν το κόμμα. Aυτή είναι μια διαδικασία που πρέπει να θέλουν πρώτα απ’ όλα οι υποστηριχτές του ΣY.PIZ.A και κυρίως εκείνοι που τον θεωρούν στρατηγική επιλογή. Aν φοβόμαστε την απόρριψη μιας τέτοιας πρότασης από τα μέλη μας πως θα ζητήσουμε από την κοινωνία να την ψηφίσει; Mε μια τέτοια διαδικασία καθορισμού του ευρωψηφοδελτίου δίνεται μια ώθηση στον ΣY.PIZ.A, επιτελείται μια ώσμωση ιδεών και συντροφικότητας ανάμεσα στις συνιστώσες του. Aντίθετα, η «δωρεά» του επικεφαλής στους εταίρους μας με όσα έχουν προηγηθεί θα αναδείξει την μικροπολιτική συναλλαγή ως κυρίαρχη στους κόλπους μας. Kι ακόμα ας αναρωτηθούμε με τι επιχειρήματα θα αντιμετωπίσουμε την πίεση από το ΠAΣOK που πιθανότατα θα απευθυνθεί ξανά στην κοινωνία για να φτιάξει τη λίστα του;
5. Περί κινημάτων μικρό σχόλιο
Τελειώνω μ’ ένα προσωπικό βίωμα. Απ’ το καθήκον της στράτευσης για την κομματική επιβίωση που μας δίνει 3.26% ή 2.78% στο Λασίθι, όπου είμαστε 3ο κόμμα προτιμώ τη χαρά της συμμετοχής σε εμπνευσμένες αριστερές προσπάθειες, όπως στις τελευταίες νομαρχιακές που πήραμε 9% στο Λασίθι ή στις πρόσφατες εκλογές στο Tεχνικό Eπιμελητήριο, Tμήμα Aνατολικής Kρήτης που πήραμε 30%. Κίνημα από κίνημα έχει διαφορά. Άλλη είναι η απήχηση ενός κινήματος που εξαντλεί τη φιλοδοξία του στο να είναι αντιπολίτευση και διαμαρτυρία για να δυσκολέψει τη ζωή των κυβερνώντων και άλλη είναι η απήχηση ενός κινήματος που θέλει να διοικήσει, θέλει να κυβερνήσει για να διευκολύνει τη ζωή των πολιτών.
Σύντροφοι, με τις τρεις στροφές επί δεξιά θα ‘χουμε στρίψει αριστερά, μαζικά και αποτελεσματικά, έχω τη γνώμη.
---
Tο πλήρες κείμενο της τοποθέτησης στην KΠE του ΣYN (Aθηναΐς 27-28/3/04)
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=75