Δευτέρα πρωί συναντώ στο δρόμο ένα φίλο. Πως είσαι; Πώς να είμαι , πετρέλαιο δεν μπορώ να βάλω, τα ξύλα ακρίβυναν, ανάβω κάτι ηλεκτρικά, άμα έρθει το ρεύμα!!! Πως βλέπεις την πολιτική κατάσταση τον ρωτώ. Δεν με παρατάς με δαύτους, αφοπλιστική η απάντηση.
Παρακάτω συναντώ φίλο, πασόκ από κούνια, καλά θα συνεργαστείτε με την ΝΔ στις Περιφερειακές, των ρωτώ. Μάθαμε πως από κάτω το συμφωνήσανε μου απαντάει. Και εσείς τι κάνετε τον ξαναρωτώ. Εμείς απ’ δω τους στείλαμε τα χαιρετίσματα, ούτε ένα ψήφο δεν θα ρίξουμε.
Πως βλέπεις την κίνηση των 58 των ρωτώ. Καλά , ποιος θα συνεργαστεί με το Βενιζέλο, αφοπλιστική η απάντηση, ομολογώ δεν την περίμενα.
Αυτή είναι η μία όψη, η συντριπτικά πλειοψηφούσα Ελληνική κοινωνία η οποία κάτω από το βάρος της καθημερινής πραγματικότητας, έχει πάψει να σκέφτεται ορθολογικά, έχει απαξιώσει πλήρως στην συνείδησή του την πολιτική και του πολιτικούς και είναι ευάλωτη ώστε να αποτελεί εύκολο θύμα των άκρων και του λαικισμού. Υποσύνολο της παραπάνω ομάδας αποτελούν και άνθρωποι με πολιτική σταδιοδρομία ή με πολύ ενεργή ενασχόληση με την πολιτική, οι οποίοι είναι απογοητευμένοι, νιώθουν προδομένοι από το κόμμα τους, από τον αρχηγό τους, από τους συντρόφους τους, από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν ή συνεχίζουν να εφαρμόζονται.
Η δεύτερη όψη περιλαμβάνει ένα μικρό μέρος της Ελληνικής κοινωνίας, εξαιρουμένων των επαγγελματιών του είδους, που σε περίοδο δύσκολη για την πολιτική και τους πολιτικούς, αποφάσισαν να ασχοληθούν η να συνεχίσουν να ασχολούνται με την πολιτική, ευτυχώς λέω εγώ και εξηγούμαι: διότι πιστεύω πως οι πολιτικοί με τις πολιτικές τους μας οδήγησαν στην κρίση και ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να βγούμε απ’ αυτή, είναι με άλλους πολιτικούς και με άλλες πολιτικές. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Εδώ μπαίνουν και οι 58ή 59 ……οι 300 … , φίλοι-ες, γνωστοί, σύντροφοι, διανοούμενοι, ακαδημαικοί, άνθρωποι που θαυμάζω, άνθρωποι που ευτυχώς συνεχίζουν να σκέφτονται, να οραματίζονται, να πιστεύουν πως υπάρχει διέξοδος , υπάρχει ελπίδα.
Είναι γεγονός ότι όταν κάτι καινούργιο γεννιέται, μαζί μ’ αυτό γεννιέται και μια καινούργια ελπίδα και αν κάτι χρειάζεται σήμερα η Ελληνική κοινωνία είναι αυτό, ΕΛΠΙΔΑ!
Οι 58ή59 καλούν την Δημάρ και το Πασόκ σε διάλογο και σε κοινή κάθοδο στις Ευρωεκλογές.
Άραγε θα μπορούσε αυτή η κίνηση να δώσει αυτή την ελπίδα που τόση ανάγκη έχει η Ελληνική κοινωνία;
Μήπως μια συμπόρευση με σκοπό την αλλαγή των πολιτικών, όπως αυτές εφαρμόζονται σήμερα, οδηγούσε σε καλύτερα αποτέλεσμα ως προς το ζητούμενο;
Ο τρόπος υπάρχει, το ότι δεν έγινε όταν υπήρξαν οι ευκαιρίες, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει τώρα.
Δύο πράγματα χρειάζονται κατά την γνώμη μου:
Πρώτο η ειλικρινής διάθεση για συνεννόηση και συμπόρευση , χωρίς σκοπιμότητες χωρίς ηγεμονισμούς, χωρίς απλά εκλογικά αθροίσματα για επιβίωση ή επιβεβαίωση, χωρίς δεύτερες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού
και δεύτερο, απαιτείται τόλμη και αποφασιστικότητα.
Τόλμη και αποφασιστικότητα, κυρίως απ’ αυτούς που προσπαθώντας να κρύψουν τα λάθη του παρελθόντος, υπονομεύουν το μέλλον. Από αυτούς που αρνούνται να αποδεχτούν την σημερινή πραγματικότητα, μένοντας αγκιστρωμένοι στο παρελθόν. Από αυτούς που στο βωμό της προσωπικής πολιτικής επιβίωσης, θυσιάζουν την δυνατότητα για την φυγή προς τα μπρος, για την μεγάλη και ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού
O Γ. Καλαμάρας είναι
Γραμματέας ΝΟ ΔΗΜΑΡ Γρεβενών
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7521