Tο «σύνδρομο της Kίνας» ενδιαφέρει όλους
Π.Κ., Ιωακειμίδης
Τα Νέα, 2005-08-19
ΠΟΛΥΣ ΛΟΓΟΣ γίνεται για την εισβολή των κινέζικων προϊόντων και την «απειλή» που αντιπροσωπεύουν για την εγχώρια παραγωγή. Λίγη σχετικά σοβαρή συζήτηση γίνεται, ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, για την ανάδυση της Κίνας ως μείζονος σημασίας οικονομική δύναμη και τις βαθύτερες επιπτώσεις που μπορεί να έχει το γεγονός για την ελληνική και ευρύτερη ευρωπαϊκή οικονομία. Πρώτα από όλα, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει μια διαδικασία ραγδαίας μετατόπισης της οικονομικής ισχύος από την Ευρώπη στην Ασία. Μόλις πριν από είκοσι χρόνια μόνο το 20% των μεταποιημένων προϊόντων προερχόταν από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Σήμερα, με τη δυναμική προσθήκη της Κίνας και της Ινδίας στον οικονομικό χάρτη, το ποσοστό αυτό τείνει να ξεπεράσει το 50%, ενώ η συνολική παραγωγή της Ασίας να ξεπεράσει αυτή της Ευρώπης. Ειδικότερα η Κίνα παράγει σήμερα το 40% όλων των συσκευών τηλεόρασης παγκοσμίως, το 50% όλων των φωτογραφικών μηχανών, το 70% όλων των φωτοτυπικών μηχανημάτων και το 90% της παγκόσμιας παραγωγής παιδικών παιγνιδιών. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η παραγωγή σε όλους τους τομείς έντασης εργασίας, όπως π.χ. κλωστοϋφαντουργικά κ.ά. Και βεβαίως η Κίνα έχει ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης σχεδόν τετραπλάσιους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (E.E.)! Παρόμοια είναι η κατάσταση και με την Ινδία. Οι δύο αυτές χώρες αποτελούν την πλέον πετυχημένη εκδοχή του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης. Οι εξελίξεις αυτές (θα) έχουν οπωσδήποτε και σημαντικές πολιτικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις, διαδικασία που έχει ήδη αρχίσει να γίνεται ορατή. H Ένωση βρίσκεται συνεπώς σε εξαιρετικά δύσκολη θέση που γίνεται ακόμη δυσκολότερη εάν ληφθούν υπόψη οι δυσμενείς δημογραφικές τάσεις κ.λπ. Πώς αντιμετωπίζεται το «πρόβλημα Κίνα»; Πάντως όχι με τον προστατευτισμό που μόνο πρόσκαιρη και απατηλή ανακούφιση μπορεί να προσφέρει. H απάντηση βρίσκεται στην ουσιαστική προσαρμογή του ευρωπαϊκού οικονομικού συστήματος στα νέα δεδομένα και τις συνθήκες, κάτι που προσπαθεί να κάνει η λεγόμενη «στρατηγική της Λισαβώνας» (αλλά μέχρι σήμερα ανεπιτυχώς). Και τον δρόμο αυτό τον δρόμο της προσαρμογής δηλαδή δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει και η Ελλάδα...
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=753