Πράγματι κανείς δεν θα περίμενε ότι η πρωτοβουλία των «58» θα υιοθετούσε στάσεις και θα ασπαζόταν πρακτικές οι οποίες στρέφονται εναντίον της κοινοβουλευτικής οργάνωσης του κομματικού συστήματος στην ελληνική κοινωνία.
Ολοι, πολίτες και πολιτικοί, εδώ και τρεις μήνες παρακολουθούμε με αναστοχαστικές προθέσεις τη δημόσια δραστηριότητα των «58» και αντιλαμβανόμαστε ότι «κάτι δεν πάει καλά».
Στο Κοινοβούλιο της ελληνικής κοινωνίας λειτουργούν δύο κόμματα (το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ), τα οποία σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο κινούνται στο ευρύτερο πλαίσιο της Κεντροαριστεράς και προωθούν κοινοβουλευτικές πρακτικές (διαβουλεύσεις, αποφάσεις, πράξεις) που απηχούν ιδέες της κλασικής και νεότερης σοσιαλδημοκρατίας. Το δεδομένο αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Αποτελεί factum, δηλαδή γεγονός του οποίου η ύπαρξη συμπίπτει με την αξία του και με την ιδέα του.
Εννοείται πως δεν μπορούμε σε αυτό το σύντομο πολιτικό σχόλιό μας να ερμηνεύσουμε πράγματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική αυτοσυνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Η ίδια η κοινωνία μας, δηλαδή όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως πολίτες και πολιτικοί σε αυτή την κοινωνία, ποτέ δεν αφήσαμε χώρο για να αναπτυχθούν, έστω και σε στοιχειώδες καλλιεργήσιμο έδαφος, ευρωπαϊκά ιδεολογικά ερμηνευτικά σχήματα όπως είναι ο πολιτικός φιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία.
Η ελληνική κοινωνία εδώ και πέντε χρόνια βιώνει την έσχατη υπαρξιακή κρίση που θα μπορούσε να ζήσει κοινωνία, η οποία έχει ενταχθεί στο κοσμοθεωρητικό σύστημα της Δύσης εδώ και εβδομήντα χρόνια. Τι ακριβώς «συμβαίνει στην Ελλάδα» αποτελεί το μείζον ζήτημα στις καθημερινές συζητήσεις των πολιτών και στις δημόσιες διαβουλεύσεις των πολιτικών. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά εκπονείται ένα γραφειοκρατικό πρόγραμμα μέσω της πρωτοβουλίας των «58», το οποίο αγνοεί πλήρως όλα τα δεδομένα της τωρινής κατάστασης σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Κεντροαριστεράς συμμετέχουν στις διαβουλεύσεις του Κοινοβουλίου, επεξεργάζονται προγράμματα και σχέδια και προ πάντων λαμβάνουν αποφάσεις εντός του δημοκρατικού πλαισίου πολιτικής οργάνωσης μιας κοινωνικής συλλογικότητας.
Η γραφειοκρατική πρωτοβουλία των «58» στρέφεται εναντίον της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, σύμφωνα με την οποία οι πολιτικές αποφάσεις σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου λαμβάνονται στο πλαίσιο των θεσμικών συλλογικών οργάνων. Η περιώνυμη ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να αποτελεί υπόθεση γραφειοκρατίας ή διοικητικής μέριμνας, στην οποία προσφεύγει η ελληνική κοινωνία επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Η γραφειοκρατική πρωτοβουλία των «58», όπως όλοι μας έχουμε αντιληφθεί, οργανώνει συνάξεις στα δημοτικά καταστήματα των πόλεων ανά την ελληνική επικράτεια. Το μείζον ζήτημα δεν είναι τελικά η πολιτική και η κοινωνική απαξίωσή της. Το μεγάλο πρόβλημα έχει να κάνει με την ίδια την αντικοινοβουλευτική πρακτική της, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν οι αρχηγοί των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων κ. Βενιζέλος και Κουβέλης να απαντούν στον δημόσιο διάλογο σε ερωτήματα του γραφειοκρατικού μορφώματος των «58». Ποτέ στην ευρωπαϊκή ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας δεν υπήρξε τέτοιο αυταρχικό και γραφειοκρατικό προηγούμενο. Τα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα δεν διαλύονται με γραφειοκρατικές πρωτοβουλίες. «Τα κόμματα λογοδοτούν στον λαό» λέμε όλοι μας στην κοινή γλώσσα και υποστηρίζουμε εμείς στην πολιτική φιλοσοφία ότι το κριτήριο πολιτικού ελέγχου των κομματικών σχηματισμών ανάγεται στην ψήφο των πολιτών.
Επιτέλους, ας τελειώνουμε με τη γραφειοκρατία των «58» και ως πολίτες να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, μέσω των οποίων θα υπερασπιστούμε τον κοινοβουλευτισμό, τη δημοκρατία και την πολιτική. Η Κεντροαριστερά, η σοσιαλδημοκρατία, ο πολιτικός διαφωτισμός είναι πολιτικά υποδείγματα ανθρώπινης ζωής που δεν επιδέχονται γραφειοκρατική διαχείριση.
………………………………………………………………………………………………………………………………………
* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7592&export=html