Στην πρόσφατη πολιτική ιστορία, πολλά από τα κόμματα που συγκροτήθηκαν και προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είτε εξαφανίστηκαν από τον κομματικό χάρτη αποτυγχάνοντας στις εκλογικές μάχες που έδωσαν, είτε επιβίωσαν για λίγα χρόνια και αυτοδιαλύθηκαν.
Ένα κόμμα που δεν ανήκει ούτε στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη κατηγορία είναι το «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών» (ΚΕΠ), που ίδρυσε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τον Μάρτιο του 2001 και ανέστειλε τη λειτουργία του έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2002. Διαλύθηκε χωρίς να λάβει μέρος σε κάποια εκλογική μάχη ενώ οι δημοσκοπήσεις τού έδιναν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά, που έφταναν ακόμη και διψήφια νούμερα.
Το παράδειγμα του ΚΕΠ του Αβραμόπουλου μοιάζει να ακολουθούν σήμερα οι «58». Κάποιοι – μεταξύ τους και πολιτικοί με περγαμηνές – δημιούργησαν έναν πολιτικό φορέα, ανακοίνωσαν ότι το σχήμα θα λάβει μέρος στις ευρωεκλογές, προετοιμάζουν το ψηφοδέλτιο αλλά επί της ουσίας, δεν έχουν να προσθέσουν κάτι νέο. Έτσι όπως εξελίσσεται η προσπάθεια είναι πιθανό να μη λάβει μέρος στις ευρωεκλογές, αφού μια δημοσκόπηση (;) που του δίνει μέχρι και 15%, το κατατάσσει στην κατηγορία των πολιτικών σχηματισμών που έχει ελάχιστη αναγνωρισιμότητα. Και - να προσθέσουμε εμείς - περισσότερο προωθείται από το πολιτικό κατεστημένο και ένα μέρος του Τύπου.
Το ερώτημα, γιατί θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας – ομπρέλα, για να συμπεριλάβει δυνάμεις που ήταν κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, δεν έχει απαντηθεί. Αυτό που προκύπτει μέχρι στιγμής είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι – όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος – επιθυμούν να διασωθούν πολιτικά. Γιατί με το ΠΑΣΟΚ να παίζει με το όριο του 3%, η πολιτική διάσωση του προέδρου του κόμματος, περνά από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ.
Σύμφωνα με τον Γιάννη Βούλγαρη, εκ των πρωτεργατών των «58», η «παράταξη πρέπει να πρωτοστατήσει στην αλλαγή και στην εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Οι προτάσεις έχουν κατατεθεί. Οι βουλευτές να μειωθούν στους 200. Οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες να κατατμηθούν σε μικρότερες. Να ανοίξει το ζήτημα του εκλογικού νόμου με σοβαρή εξέταση του γερμανικού συστήματος. Να καταργηθεί η Βουλευτική ασυλία».
Για να γίνουν όμως όλα όσα περιγράφει ο Γιάννης Βούλγαρης χρειαζόταν μια νέα παράταξη; Μήπως θα ήταν αρκετό να προσαρμοστεί το ΠΑΣΟΚ, στις προτάσεις των «58»; Προφανώς όχι, αφού φέρει πολιτικά βάρη που δεν μπορεί να σηκώσει.
Εκείνο που μάλλον έχει ανάγκη οποιοσδήποτε νέος πολιτικός φορέας, είναι η απαλλαγή του απ΄ όσους οδήγησαν τη χώρα μέχρι εδώ και έχουν ο καθένας ξεχωριστά το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Η απαλλαγή από τα πρόσωπα αυτά δεν είναι ποινή, αφορά την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Και αυτό στο πλαίσιο των «58» δεν συμβαίνει. Το αντίθετο μάλλον. Με το εγχείρημα να είναι θνησιγενές και να μοιάζει κάθε μέρα που περνά με το ΚΕΠ του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
*Ο Θωμάς Τσάτσης είναι δημοσιογράφος.
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7601&export=html