Η βιασύνη και τα ρίσκα του νέου φορέα

Γιώργος, Θεοτοκάς

2014-02-04

Μετά την «κεντροαριστερά» μας προέκυψε η «Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη» με την πρόσφατη εξαγγελία ότι θα κατέλθει στις ευρωεκλογές. Εδώ όμως είναι και τα δύσκολα για τη νέα πολιτική κίνηση-συνασπισμό-κόμμα ή ό,που καταλήξει αυτή τέλος πάντων.

Η «Δημοκρατική Αριστερά» αποφάσισε στο πρόσφατο συνέδριο την αυτόνομη κάθοδο στις ευρωεκλογές. Αυτό είναι κάτι που ασφαλώς δεν αλλάζει, όποια και αν είναι η σχέση της στη συνέχεια με την κίνηση που ξεκίνησε με τη διακήρυξη των 58. Ο νέος φορέας συνεπώς, με την καθοδό του στις ευρωεκλογές, θα κληθεί να διαβεί τον Ρουβίκωνα, καλούμενος να αποφασίσει αν θα συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ ή όχι.

Η νέα πολιτική πρωτοβουλία ξεκίνησε και πορεύεται μέχρι τώρα, κατά πολλούς, σε σύμπλευση ή συνεννόηση με το ΠΑΣΟΚ και πάντως όχι σε αντιπαράθεση με αυτό. Αλλωστε, η διακήρυξή της ήταν η συμπόρευση όλων των κομμάτων της αποκαλούμενης κεντροαριστεράς. Δεν είναι υπερβολή όμως να πούμε ότι η συμμετοχή της στις ευρωεκλογές με οποιοδήποτε τρόπο αποφασισθεί, εμπεριέχει το ρίσκο είτε του εγκλωβισμού της στο ΠΑΣΟΚ και της απορρόφησής της από αυτό είτε του αυτοεγκλωβισμού της τις από τις εξελίξεις.

Αν εν τέλει συμπράξει εκλογικά με το ΠΑΣΟΚ, που είναι και το πιθανότερο, είτε με τη μορφή συνασπισμού είτε μετασχηματιζόμενο το ΠΑΣΟΚ σε νέο κόμμα, προκειμένου να διασφαλισθεί η εκλογή ευρωβουλευτών, τότε θα έχει πια απορροφηθεί από αυτό. Σε αυτή την περίπτωση, πέρα από την μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε νέο κόμμα, θα έχει μετεξελιχθεί και η ίδια το λιγότερο σε κάτι λιγότερο φιλόδοξο από αυτό που ήταν ο ιδρυτικός σκοπός της, η ενοποίηση δηλαδή όλων των κομμάτων και φορέων της λεγόμενης κεντροαριστεράς και θα επιβεβαιώσει σε πολύ σύντομο χρόνο όσους πίστευαν εξαρχής ότι η πρωτοβουλία που ξεκίνησαν οι 58 δεν ήταν παρά ένας εύσχημος τρόπος για τη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ.

Αν προχωρήσει στην όχι πιθανή και πιο ρηξικέλευθη επιλογή να κατέλθει αυτόνομη στις ευρωεκλογές, είναι προφανές ότι θα αποτελέσει απειλή για την εκλογική επιβίωση του ΠΑΣΟΚ και η αντιπαράθεση, θα ήταν ζήτημα πολιτικής αυτοσυντήρησης και για τους δύο, με δεδομενο ότι απευθύνονται στο ίδιο πολιτικό ακροατήριο. Με το καλό σενάριο της εισόδου στην ευρωβουλή και για τους δύο, ο δρόμος για μελλοντική συνεργασία θα παρέμενε ανοικτός. Αν όμως το ΠΑΣΟΚ εισέλθει στην ευρωβουλή και η νέα κίνηση αποτύχει, η κατάληξη του εγχειρήματος θα αποβεί θνησιγενής, όπως είχε χαρακτηρισθεί εξαρχής από πολλούς.

Αντίστροφα, αν υποτεθεί ότι η νέα κίνηση εισέρχεται στην ευρωβουλή και το ΠΑΣΟΚ δεν το επιτύχει (πράγμα απίθανο), θα έχει καταγραφεί μεν μια θεαματική παρουσία για αυτήν, θα έχει καταφέρει όμως να διαλύσει τη βασική συνιστώσα της αποκαλούμενης κεντροαριστεράς, την οποία είχε ως στόχο να συνενώσει.

Πιθανότατα βέβαια, με την τελευταία παραπάνω εξέλιξη, η απορρόφηση του ΠΑΣΟΚ από τον νέο φορέα θα επιτευχθεί, αλλά με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Σταθμίζοντας όλα τα παραπάνω και αν υποθέσουμε ότι ο νέος πολιτικός φορέας δεν απέβλεπε και δεν αποβλέπει μόνο στην εκλογική διάσωση του ΠΑΣΟΚ, αλλά διεκδικεί αυτόνομο και διακριτό ρόλο, ίσως η πλέον εύλογη πολιτική στρατηγική γι’αυτόν θα ήταν η μη συμμετοχή του στις ευρωεκλογές και η αναμονή μετά από αυτές, των εξελίξεων, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, που από πολλούς προοιωνίζονται δραματικές.

Με οποιαδήποτε δεδομένα τότε, συμπεριλαμβανομένων και των κρίσιμων αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών για τη ΔΗΜΑΡ και με γνώμονα το μείζον διακύβευμα των εθνικών εκλογών, η νέα κίνηση θα αποφάσιζε τη μελλοντική της πορεία, με πιο ξεκαθαρισμένο το τοπίο στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, χωρίς να αναλάβει τα ρίσκα που τώρα καλείται να αναλάβει.

Υπάρχει βέβαια και στην παραπάνω επιλογή ο αστάθμητος παράγοντας που την καθιστά και αυτή αμφιλεγόμενη: το (όχι πιθανό) ενδεχόμενο προκήρυξης ταυτόχρονα ή και ενωρίτερα, εθνικών εκλογών. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, το νέο εγχείρημα θα έχει ανοικτό πεδίο για τη συμμετοχή του στην αναδιάταξη της λεγόμενης κεντροαριστεράς που σίγουρα θα προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα.

Θεωρητικά βέβαια, με δεδομένη την μη επίτευξη του βασικού στόχου της νέας κίνησης για τη συνένωση όλων των κομμάτων και φορέων της λεγόμενης κεντροαριστεράς, υφίσταται και μία τρίτη επιλογή για αυτήν: ο απεγκλωβισμός της από το ΠΑΣΟΚ και η συμμετοχή της στον υπό σύσταση τρίτο πόλο της ΔΗΜΑΡ, αυτό όμως, δεν φαίνεται καθόλου πιθανό, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα.

Στο σύντομο χρόνο των δύο μηνών παρουσίας του νέου φορέα στα πολιτικά πράγματα, έχει καταγραφεί μέχρι τώρα ένα εγγενές μειονέκτημα για αυτόν, που φαίνεται να επηρεάζει τις αποφάσεις και τη στρατηγική του: η μη ουσιαστική αυτονόμησή του από το ΠΑΣΟΚ και η αίσθηση που έχει μεταδώσει εξαρχής ότι ενεργεί με βάση τις εκλογικές ανάγκες και προτεραιότητές του. Η παρουσία εξάλλου όλης της ηγεσίας του κατά την παρουσίαση της ιδρυτικής διακήρυξης, ενίσχυσε αυτή την εντύπωση και περιόρισε τη δυναμική και την εμβέλεια της νέας πολιτικής κίνησης. Τις όποιες εντυπώσεις ωστόσο θα τις επιβεβαιώσει ή θα τις διαψεύσει, πολύ σύντομα η ίδια η πραγματικότητα.

Αυτή όμως είναι υπό εξέλιξη και υπό διαμόρφωση, με την βασική συμμετοχή και πρωτοβουλία του νέου φορέα. Στο χέρι του είναι λοιπόν να καθορίσει και τα δεδομένα και την κατάληξη των πραγμάτων.

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7607